Аманғазы кәріпжан өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Отау тiгiп ұлдарың, Қызылкесiк,Ошақ құрды дегенмен қызың да өсiп.Табан тiреп тоқтапсың мұң тiрлiккеТауқыметтiң тағы да сызын кешiп.Мезi мезгiл..

Бейбiт Құсанбековке. Төтеп берген боранға кiл мықтыныңТұрағы едi – жағасы Кiндiктiнiң,Көмейiне тарихтың тұрып қалғанБөрiтостаған көзiнде шындық..

Жел еріктен айырса құмы сабырТаппайтұғын тұрақсыз тірі шағыл.Арасынан жүйткіп жүр жан бітіріпТарих деген ұлы да ұры сағым.Құбылмалы пәнидің серуені..

Жансәулеге Айсәуле атаң оққа ұшты,Сұм соғыста ерледі.Жания апаң кек құшты,Жарын күтті, келмеді.Бірін-бірі аңсауменБолмады үміт нақ тұрақ.Саған қидық..

Азатжанға Тұтқын ойдан азат қиял самғайды,Оған мінсең қиял да азат болмайды.Қыз болсаң да Азатжан деп ат қойдым,Ықылас та ізгілікті..

Жанөлкеге Кіршігі жоқ болмысыңнан, қарашы,Ғайып болды көңілімнің наласы.Мендей әке – бес баланың панасы,Қойса атыңды кімнің болар таласы?Затыңа сай..

Ауылғазыға «Тартынба,ғұмыр, тартынба!Намысы биік нар тұлғаЖалғасып келеді артымда,Назар сал, мынау мәрт ұлға!»Үміт пен күдік тұрса улап,Түсімде туды..

Бауырғазыға Жүрегімде бықсып жатса білте-мұңЖанып бітпес шерді қалай іркемін?Марқұм інім – Бауыржанның «бауырын»Өз атымның «қазысына» тіркедім.Сен де..

Аружанға.Үйдегі ерке тұңғышы мен соңғысы,Ал,баланың ортаншысы көнбісі.Олжаға екеу таласқанда,СаяқтауОртаншының жоқ амалсыз онда ісі.Ортаншыға жанның..

Миығында мүлгіген ұлық арманПәни, бақи арасы – ұлы қорған.Құбылыстар ішінде ұры жалғанІштарлығы мәңгілік тірі қалған.Шұғыладан туды өмір қарап..

Тепкiлеп сахна емес құлыпты мұңБұзды да ашты есiгiн қылықты күн.Тепкiлеп жеңiлiстер тосқауылынЖеңiстi жарқ еткiздiң жұлып бүгiнШабыттың ағыт тағы..

Сенер-сенбес тiршiлiк, бiрақ та, оғанЕл ойлаған көп қиял – сұрақ маған.Сенбесем де,сиқырға тағзым еттiмДәрменсiздер ойына тұрақтаған.Жоғалсақ та..

Биіктерді қылғытқан аласа мұңЖанарында мертікті ала сағым.Қиялыңа өзіңді жайғастырдыАян беріп Қашқари, Баласағұн.Сеніміңді сақтарға сауыт..

Бағдат Телтаевқа.Өлеңдi еркiн игердiң,Өнер дертiн сый көрдiң,Еңбек деген күйбеңнiңЕптiсiне үйлендiң.Ғылымның да бiр қамыБiзден сенi ұрлады.Бiр сұлуға..

Ақын Несiпбек Айтұлына Сескендiрдi шаңдатып шабыт көптi,Құмырасын тарихтың шағып төктi.Нес-ағаңдар адасып жүрегiненҚозғалысты сан мәрте қағып..

Сәнi кiрсiн деп жыр атты жұтаған үйдiң,Жыртығын жамап өзiмше, отын көседiм.Көз – дариясына шомылып Мұқағалидың,Көңiл саумалын сiмiрсем, өкiнбес..

Ноқта сырын ат түгілі, айғыр ұқты,Бұл ұғымның жібіне тай да ілікті.Танытса да аламан сәйгүлікті,Танытпайды кейде оған сай қылықты.Намыс қана илікпей..

(әні бар) Ақша бұлттан әрі асқан,Ай жұлдызбен таласқан,Тарбағатай – құт мекенЫнтымағы жарасқан.Көңілдері тұп-тұнықЕлге бітсе мықтылық.Жатыр далам..

(әнi бар) Маңғаз дала миықтан күлген,Мұң көңiлдi жұлмалап ашып,Үмiт тербеп ұйытқан жырменКөш келедi ырғала басып.Тәңірiне таңданатындайБосқын күдiк..

Атойлап айбынды ойы қын iшiнде,Теңселiп зiлдi тарих күлiсiндеАтақты Малайсары ер СырымғаБылай деп бата бердi тiрiсiнде :Армысың, кие қонған Даттың..

Әділеттің құлы едім, қаны – қазақ,Сондықтан да кемірді қалың азап.Мақтау, даттау болғанмен жаныма жат –Шешімі жоқ зұлматтың бәрі ғажап,...Соңғы демі..

Қ.Аманжоловқа Қантөгіске салмаса хақ сынағыМысын оның күншілдік жатсынады.Мәжбүрлеудің шегіне жеткен ақын –Нәзіктіктің бұлтартпас нақ сынабы.Науқас..

Термеден үзінді Мен Абаймын – қоғамға қырсық ақын,Жамбыл да мен – құр төккен жыр шұбатын,Мұқағали, Жұмекен, Төлегенмiн –Өз отына өртенiп..

Қызылорда – жайқалған күрішті алаң,Қостанай да темірлі құрыш далам.Бекірелі Атырау, Ақтау, ОралҚара алтынның нарқымен тыныстаған.Сұлу Көкше мәрттікке..

Қозан атаға.Қалада жүріп қазақтың мұңын ескердім.Тағдырым қырсық...Ауылға тағы кеш келдім.Мешітке кіріп,Аралап бітпей бейіттіКелмейді мәнсіз..