Сағыныш намазшамова туралы Өлеңдер ✍️

Мектеп кеші. Жаңа жылдық маскарад,Костюм киіп келген едік не түрлі.Жүргізуші салтанатты бастамақ,Жаңа өмір басталатын секілді.Түлкі, аю, қоян да бар..

Алтыным, сүрінгенің, құлағаның –Бекітіле бастауы бұғананың.Жер-ананың жылуын сезін солай,Сүйегені не болар бір ананың.Құлыным, құлағаның, жылағаның..

Сара ТастанбекқызынаКіндік кесіп, құндақтаған, өр елім!Тал бесікте жыр несіпке бөледің.Сарадайын дара туған саңлаққабағышталған дұғам болсын..

Жарамсақтың қолын ап,Жылмақаймен бір жүрем. Маңдайымды соғып ап,Маңайымды күлдірем.Ақымаққа қол соғам,Ақыл тыңдап аярдан.Боркеміктеу болса адамБетін..

Жынды көбелекпін бе?Мұңды керек еттім бе?Оттың ойраны бардаМыңды елемекпін бе?Жалғыз жарығым меніңСәулең қарып іргені.Таңар тәлімім нені,Маған..

Назарыңызға қарасам,Нұрына жаным жуынар.Базарыңызға қарасам,Тарқамаған шуы бар.Азабыңызға қарасам,Арқалаған нуы бар.Маңдайыңызға қарасам,Бақ пенен..

Қанша ғасыр құламаған құзардан,Аялаған аппақ арман, жүз арман -Жайсаң дала, жасыл дала дәл бүгін,Қызыл сөздің қызуынан қызарған.Нар қыздардың бірі..

Қаралы отау... Қаралы тірлік қашаннанӨмір-өзенде өлім-көпірден аса алған?!Жалпақ дүние жоқтықтан қалай бас алған?Жоқ пенен жоқтың арасында тек..

Жасандыны бүркемелеп жарнама,Жалған тұғыр соғып жатыр қарғаға.Сайтандардың сыбыры көп тірліктеАйқайлауды ар көретін Ар ғана.Төрге де озбай тосылғанда..

Түннің табаны тиіп, табы қалған сәттерімдекіммін?Күбір-күбір, сыбыр-сыбыр тәтті ерінде,Шынның ақша жүзі албырайды дәптерімде.КөктенКөкірегіме..

Мамыражай, он алтысы мамырдың,Бергеніне тәубе десіп Тәңірдің,Туған күнін тойлағалы баламныңҮстіндеміз ду-ду, абыр-сабырдың.Меймандарым мереке еткен..

«Кірпігіңнен көркем емес,Көздеріңнен терең емес», -деші маған жалғанды.Сонда маған керек емес, керек емес жар мәңгі.«Күлгеніңе татымайды,Бір меңіңе..

Сырнай тартты сиқыршы,Билеп тұрды бір жылан.Іс емес пе қитұрқыОның несін жыр қылам. Сылқым болды сылқылдап,Сипап еді басынан.Сиқыр сырын сырт..

Берілгем жоқ жорта мұңға,Бүтінмін бе, ортамын ба?Жүрек жиі соққанымен Қуануға қорқамын ба?Көңіл толқып, тасығанмен,Жан сырымды жасырам..

Зулайды күндер зымыран,Өмірдің өзі – тым ұран.Ұпайы түгел ұраннанСынардай миым-құмырам.Зулайды күндер, тұрмайды,Артына мойын бұрмайды.Келешігіміз..

«Қарғам» деші, Толқын-толқын ағылсын арман көші.Жанкешті боп өтейін жалғанда осы.Демейсің бе? Ал онда:«Қарашаның қол бұлғап қалған кешіЖалған»..

Күнәмді менің отырған жандай бек біліп,«Қорлама» депсіз жазықсыз жапа шектіріп.Қорғасын сөзді қауырсын жүрек көтермей,Ішімде дауыл алай да дүлей..

Баршамызға ортақ Күн де, ортақ Ай,Сіз де ортақ екенсіз-ау, о, тоба-ай?!Қызғанышым бұрқ-сарқ етіп ішімде,Қайнап-қайнап таусыламын сорпадай.Бірі – ауа..

Шырайы кем, шапаны да шоқпыт түн,Шипаң жоғың біліп тұрып, көп күттім.Маңайына жарық берген май шамдай,Өзімді өзім жеп біттім.Күн болам деп көкке..

Тым ерекше қажет етер күтімті,Ғұмыр деген ол о баста бүтін-ді.Қылпып тұрған кездігімен уақытОны да енді жонып-жонып бітірді.Кемшін түсіп жатпаса да..

Қайран да қайран, қайран жұрт,Адуынды жауға айлаң жоқ,Қапыда кеттің қосақта.Қайғырғаннан қайран жоқ,Белімді будым, мұрсат па?Бұрымды түйдім, дулыға..

Мұңым емес шығар, бәлкім, бір менің –Төгіп-шаштық шіліңгірін шілденің.Құс жолымен қайтып бара жатыр маҚарашықтан қаз боп ұшқан күндерім.Қалай оның..

Бір аунап түсті Күн тағы,Тыраулап кетті түндерім.Қылаулап қардың ұнтағыСыр аулап тұр ма, білмедім.Тоңдырып тұрып қолынаҚондырып жатыр қараша.Соңғы..

Жақсылықтың жылы лебісезілгенде арманымқуаныштан жүгіредітастай салып балдағын.Күңгірт тартқан кеудесіндешөккен шабыт шырқап ән.Жүдеу жанын емдесін..

Дерт-азабын теңестіріп ләззатқа,Сүйдім, сосын бел байладым қазатқа.Сосын тағы бытырадай бөліндім,Мен осында, армандарым о жақта.Ойларымның басы тағы..