Шырай туралы Өлеңдер ✍️

Шырайы кем, шапаны да шоқпыт түн,Шипаң жоғың біліп тұрып, көп күттім.Маңайына жарық берген май шамдай,Өзімді өзім жеп біттім.Күн болам деп көкке..

Бір үйдегі қызыл гүл ең шырайлы,«Қала қызы қандай?» – деп жұрт сынайды.Жаутаңдайсың көжегіндей қоянның,Осы түрің тым сүйкімді, ұнайды.«Келін», – деп..

Бүгін мен шырайлы болуым керек,Бәрінен сұлу һәм бәрінен көркем.Құдайым, бір күнге жылуың керек,Бақыт келеді алғаш жанымен ерке -Мен бүгін оны..

Шырайланған шалқар шабыт шарқ ұрып,Күміс сәуле кірпігінен жалқы үмітАғып түсті,Айдың беті бүлк етті,Сағынышы сарқылып.Шабақ ілмей, шулап шерлі..

Мақпал түн маздақ ойдың шырайысың, Көңілдің келтіресің райысын.Осындай сирек келер сəттерінде,Ақынға тыныштық бер құдай үшін.Мініп ап қиялыңның..

Жиегін малып жатады жағаңа аспан,Сағынышыңа сырлы үнін шағала қосқан...Бауырыңа жиып жатсың ба, Шардара – сылқым,Маржандай мөлдір байлықты далаға..

Шұрайлы тіл, шырайлы сөз, тәтті жыр, Арман болып анықталған басты бір. Гүл, жапырақ, тал, қайыңның иісі, Басып қалды поэзияның мүйісін.Пушкин тұрды..

Көңілімнің кіргізер бар шырайын Бүршігіңді тезірек жаршы, қайың!Көктеменің көзіндей жапырағыңаКөктеменің өзіндей тамшылайын.Көктеменің өзіндей..

Жалындаған жас шырайы,Шуғыласындай алтын таңның.Жарқ-жұрқ етіп қанат жайды,Жалауындай замананың.Әлдилеген, алтын бесік –Арай тулы..

Əуелден қара көз кентім өзің,Шымкент деп шырқайтын келді кезім.Жүректі тербеген бұл бір əуен,Кеудемді кернеген іңкəр сезім.Арайлым, шырайлым, деймін..

И лицо с внимательными глазами,с трудом, с усилием, как открываетсязаржавевшая дверь – улыбнулось...Л. Толстой «Война и мир»Сағыныш әбден сезілді дер..

Алты алас болмаса да бес берерім,Көрсем деп осы өлкені көксеп едім.Дариға-ай, жан сырымды жеткізер ме,Шығысқа шырқай ұшып жетсе өлеңім.Кеудеде үміт..

Шырын тіл, шырайлы жүз болсаң балдай,Боларсың бұлт шөгетін биік жалдай.Басыңа бақ бүркіті балапандап,Ер жетіп аңға ұмтылар андай - андай.Көңіліңді..