Толқын қабылша өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Азаттық аңсап ақ таңнан,Ах ұрып жеткен аманат.Өтінде желдің сақталғам,Өткенге енді салауат.Талай да талай от кештік,Тәу етіп тұрып жалғанға.Тәңірдің..

Керегі жоқ!бұл шындықты айта көрме, жек көрем!Шындық қымбат деген сәттер,төгіппін ғой, текке өлең.Өтірігім қайда менің, өзім ғана сенетін,Өзімді-өзім..

Жер мен көктің арасында сезім жүр,Қозғаушысы Хақ тәңір.Сәулесінен сығалайды төзім-нұр,Төзім болса,Шығады екен тасқа гүл.Жер мен көктің арасында өлең..

Тәрк еткен соң,тілектің тамашасын.Тағдыр ғой деп несіне таласасың?Тау бөктерін есімің жаңғыртса да,Тәңір исе басыңды аласасың.Аласасың!Несіне..

Балалық шақтың бал күнін қайта аңсадым,Баладай сенгіш пейілге ауып аңсарым.Базына айтып, баз кешіп жалған әлемнен,Бал дәурен кетті аралап құмын..

Көкжал толқын көбік атса жағаға,Дариясы сағыныштан тербелген,Айдынында қиқу салған шағала.Бұл өлкеде ғажайып бар мен көрген.Мекендеген сұлу Сырдың..

Жүрегімді мекен етіп ізгілік.Жанарымнан төгіледі мейірім.Жүздеріңнен көрем ылғи ізгі үміт,Мынау бақпен кереғар ғой кей ұғым.Көп күйбеңнен кірбің..

Бұл өмір...Тұрады екен белдерден, қыраттардан,Армандардан, аңсатқан мұраттардан,Тосылатын сан қилы сұрақтардан,Қимастығы қол бұлғап..

Ғұмыр, саған ес-түссіз ғашық екем,Өзіңмен бір болуға асық екем.Теңіз болсаң, тербеліп толқыныңдай,Сағыныш боп мәңгілік тасып өтем.Іңір тусын,Мейлі..

Жөңкіліп бұлттай көшкен мың,Жаныммен жалғыз кешкем мұң.Жап-жарық жұлдыз ғаламнанЖарқ етіп жерге түскен күн.Ойлы боп туып анамнан,Ойсыздың күйін..

Жалаңаш қоғам келбетін,Жасыра алмас шымылдық.Жетім мұң кезсе жер бетін,Жезөкшелері мұрындық.Жартыкеш байдың бір күні,Жалғанды телір жұмаққа.Жарлының..

Көкжиектен күн боп қолын созған нұр,Құлагер боп керім сыннан озған жыр.Қиянатты қара қылдай қақ жарып,Мұңсыздарға, салшы бүгін қозғау бір.Қарғаларды..

Сен келер деп, Үмітімді үзбеумен,Ай астында тек өзіңді іздеумен.Сағыныштың сарқып ішіп бал дәмін,Сарғаяды сенсіз менің күз кеудем.Арманымдай,Қол..

Көктем едің,Қол созған өзге бақтан.Хош деріңді мен емес, сезген ақ таң,Бұл күндері тым жалған жымиысым,Кермек жас та ащы емес, көзден аққан.Хош..

Келемін кезіп жер бетін.Сағымдай арбап,Қол бұлғап сенің келбетің.Мұнартып тұрған тұманға көзсіз ұмтыламПендедей бейбақ, ең жетімҚалтарыстарда көлеңке..

Жаңбыр жауса, сезесің бе, жып-жылы,Жұпарынан сендік иіс аңқиды.Жаңбырдағы сағынышқа үздігіп,Жазықсыз дем,жанымды көп шарпиды.Жанарымды жуып жатса..

Сынық гүлге сыр айтасың, жасырып,Жыр жазасың, жапырағын аялап.Тәңір төккен тамшыларға бас ұрып,Тылсымыңда түрленеді сая бақ.Армандары аспанменен..

Құлағалы тұрғанда құздан арым,Хақым жоқ.Неге сонша қызғанамын,Қапастағы көңілдің қайран құсы.Қалаушы едім қамалды бұзбағанын.Қалған көңіл – шыққан..

Жоғалтқым келмейді екен,жанымның шамшырағын.Сол жаннан қуат алған, сан үміт, сан шыдамым.Сәулесі ғұмыр төккен, күн сынды бір құдіретНұрымен оятады..

Сені ұмыту – ұмыту ма сүюді,Сенсіз жалған – жылусыз хәм көріксіз.Өлең тәңір ұқпай қойды күйімді,Айтпай кетсем, есіміңді еріксіз.Сені ойламау – баз..

Бақ емес,сор татқанмын, татып келем.Содан болар,жазбағам, бақытты өлең.Жоғалтып ап,тәңірдің тылсым нұрын,Жанарымды жуамын жахұтпенен.Тасқа..

Құлағыңда қалды ма екен,мендік нәзік сыңғыр үн?Сыңғыр-сыңғыр күлуші едім,Сезбейсің бе? мұңдымын.Жүрек шіркін, күй шертетін,шанағында сағыныш,Әттең..

Жолықтың мағанҒарыштан күнім, аспаннанЖанардан мөлдір жас тамған.Кіршікісіз үміт кірпіктерімде дірілдеп,Жердегі мұңнан,мендегі сырдан..

Көктем болып кеткендей мына ғалам,Боз жусанның исі аңқып тұр ауадан.Аяз да жоқ, ақпанмен арпалысқан.Еріген қар,дейтіндей «жылап алам!»Көктем Сырға..

Жадыңда ма,Жалт етіп қарағаным?Қарағаным, таусылып бар амалым.Жанарымнан жарқылы ғайып болған,Жүрегімде сол бейнең, санада мұң.Санада мұң, сарғайған..