Болат жетекбай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

...Іріп ағып барамын өз ішімнен,(Ғұмырыма өмірдің тері сіңген).Сенісуден саяқсып, келісуден –Жаным бөлек,Мен бөлек,Әлем бөлек.Хақ-Құдайға табыстап..

Ел қайдан біледі – дос қайдан?..Білсе де, болмайды-ау еш қайран.Жүрегім жүдеуден жаңылмай –Тағдырым жолымды тосқаннан.Тағдыр ма?..Таусыншақ сезім..

Аңғырт көңіл – асау жүрек түрткісі,Тебер қанды, келер тәнді жыртқысы...Жарға соғып, жанға шөгіп наласы,Жол кесілер, желге сіңер ырық күші.Нәпсі-желік..

Хақ дәлелі – біз бармыз,Сана жарық,Бар нәрсеге қайтесің жала жауып?!Астам-астам сөйлейсің,сасып тұрып,Бағың бастан, әнеки, барады ауып!Оразаның отыз..

Өкініші өмірдің – өтірікке сенгеннен,Алданыш не, арман не? –Айыра алмай, сенделген;Ақиқатты «аңыз» деп,ақыреттен үмітсіз,Аманатын азғана ысырапқа..

Бір Өмір...Біз бөлгенмен, бөлінбейді,Тағдыр-гүл өрісінде тебіндейді.Жастық шақ – жаз дидарлы ол бір дәурен,Күзгі сыз, қыс қырауы..

Ақ жолдан бұрыс, ақылым адасты неден?Алқынған алды-артымда Алашты көрем.Айналып өтпес ақырда ақырет сыны,Аспанға шығып, сүңгісем жер..

Тәңірден тілек кесіліп, сабыры қашты,Томырық тағдыр тірліктің тамұғын ашты.Түтіні кеулеп, көзіне күлін төккесін,Көместің қара диюдай қалыбы..

Кешеден бүгінгі жөн басқа,Кетілген қайран Ар болмасқа!..Көзімнің жастарын құрғаттым,Көп ғапыл өткізген мен қасқа.Белшеден ұйымаға сіңгесін,Біздерге..

Қандай сұлу аппақ түнде ақ қала!Ақ жүрегім, көңілге мұң сақтама!Ақ бәйтерек, ақ қарағай, ақ бәрі....Ақ шұғыла шашырайды бақшада.Ақ айрандай жұтып..

Пәктік орын алғанда пейілімнен,Мен жыладым мазасыз мейіріммен.Шын сағыныш – пенденің шырай-өңі,Түйсігімнен тірілген, зейінімнен...Олай емес!Ол –..

Баянсызын білген сайын пәнидің,Буалдырлы бақи жүзін танимын.Жүрегімнен жол салады жосалап,Алдаспаны Әзіреті Әлидің.Улы нәпсі сүйегіме сіңбеске,Армен..

Ақиқат тегі –Алланың нұры, оттан-дүр.Күннен – Жер және Көк түрік...Қоздаған мұңым жүректі қыздыр, шоқтандыр,Қалса бір ұшқын –Тектілік!Күйресін..

Бір ызғырық жел есіп жыртығынан жанымның,«Денім сап-сау, дертім жоқ» десем-дағы, ауырдым.Дәруі тек секілді саф ауасы ауылдың –Апа, сені..

Баяғы ауыл кішкентайдан көз көрген,Адамдары әлдеқалай өзгерген...Өзгерген бе?Секемденіп, сыр бақтым,Әйтеуір бір жатсынуды сезгем мен.Нені сездім..

Тамырынан үзілген тал қуарып,Сұрқы қашты,Көктемеде көктер ме?!...Қонысынан безіп жатыр мына жұрт,Көшу-дағы бәсеке боп кеткен бе?!Топырағы тозғаны ма..

Құмдарға барсам, көкірек шері тарқар-ды?!Құмдарға бардым...Құмығып, жылап қарсы алды.Мәңгілік жайлы мәуелер әнін сыңсытып,Отыра кеттім сексеуілге..

Бозторғай әніәуеде қалқып,төмендеп,сәуле боп сіңіп барады сұлу сәулеге.Жапырақ біткенсыбдырлап,сергіп,елеңдеп...Шертеді жұмсақ көңілдің қылын..

Мен бүгін жылап отырмын.Сағыныштан,Сар даланы ойладым сағымы ұшқан;Балалықты аңсадым алып-ұшқан,Тағдырыма налыдым жаңылысқан.Мен бүгін қалдым..

Көктемде ойлап едім бір шаруаны...Күз келіп, көңілімнен бұлт аунады.Жынды ғой жынды десе, жел жарықтық,Жапырағын теректің жүр сауғалы.Қоңыр белес –..

Күңгірттеніп бара жатыр күндерім,Кілгірттеніп бара жатыр түндерім.Күлкісі жоқ, көкірегінің оты жоқ,Кімге айналып кеткенімді білмедім.Асқақ-асқақ..

Байқаған жанға бақыт дегенің – бір сәттік,Бақыт боп қонып, білдірмей ұшып жүр шаттық.Қызығыңды да қайғыға малып беретінҚырсыққан өмір...Сонда да одан..

Дерттеніп, демін жұтып нән қаланың,Мен қалай шыдап жүрмін?..Таң қаламын.Сусыған сал-ғұмырдың сәулесіндейСағымы емес пе едім сар даланың?!Сусығын..

Бір қаңбақ ұшты,Басқаларың да қалыспа!О, шіркіндер-ай, жосыла түскен жарысқа...Көзінің жасын көлдеткен бұлттар, бұлттарКөп тұрақтамай, көшті де кетті..

Туған жермен, туғандармен табысып,Думандаумен күндер өтті жарысып.Сағыныш-сел сарқылғанша сабада,Қимас талай қызығыммен қауышып.Шалқып, тастым..