Айсырға қилыбаева өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Дүние толып, кейде ортаяды,Ақ шуақ кем-кетікті толтырады.Сонау бір көктемде еккен талшыбығымЖелбіреп жапырағы қайта оралды.Еседі теңіз жақтан таң..

Жан дүниемді жалаңаштап көрсетпеймін ешкімге,Жанған өртті тайсалмастан жалаңаяқ кештім де.Мен ауылда маңдайалды қыз болдым,Болып көрдім мүсәпір де..

Барады қайда асығып бұл адамдар?!Тұрмайды құздан асып құлағандар.Тұрағын көктен емес, жерден тапқанЖер жарған ысқырығы ғұламалар.Әсемдік бояу іздеп..

Кім тозды, кімдер озды – біледі жұрт,Сақалдан жоғарыда тұрады мұрт.Қайтсе де күштілерге жағу үшінҚырқысып еншілеспен, үреді қырт.Алланың сен де –..

Адам біткен Аллаға сыйынады,Тартып пенде тегіне туылады.Жаратылыс заңынан беймәлімдеуӨз заманы әкелер ұлыларды.Ұлылықтың ұйығы – ой тұнығы,Жалбарыну..

Көкірегіне көктемнің гүлін еккен, Адалдықты бойына үйір еткен;Ар алдында жауапты адам ғанаАла жіптен аттамай жүріп өткен.Алла жебеп жүреді осыларды..

Көзден сіңіп, жүрегімде ұйығанҚұдайыма күндіз-түні сыйынам.Өміріме қуат алып келемінЖаратқанның жарқыратқан нұрынан.Біреу мені «бақсыз» дейді бал..

Аспан ашық, Ара қашық,Сонау заңғар алаптан,Әмірі мен құдіретін кең әлемге таратқан;Қалай ғана тілдесемінМен сенімен, Жаратқан?Өкпем өшіп,Сорды..

Құлайды жанар көлеңкелерге сүрініп,Боздайды жүрек үміті бордай үгіліп.Оқшауланып қоңыр үй жатыр тігіліп,Кір-кір аспан төбесінде тұр үңіліп.Сарылған..

«Тәуекел» дейтін тектенбіз,«Әкелден» азап шеккенбіз.Алпауыт салған құрықтанЖуасып бүгін кеткенбіз.Қасқырдың сүтін емгенбіз,Көк Түрік дейтін..

Өзіне «құдірет, күш» еншілеген,Көбейді осы күнде емші деген.Жатса да ем-дауасы теріс кетіп,Ұялып, маңдайлары тершімеген.Көздері теңге көрсе жайнап..

Қулық пен сұмдық мәреге жетті жетіліп,Іштегі дертің шығады болып кекірік.Дайын асқа қасығын ала жүгіріп,Шегірткелер жүр секіріп.Атамыз ойлау, анамыз..

Көшеде машиналар тізіледі,Ағы да, қарасы да кезігеді.Сәуегей Асан атам машина емес,Дүниені желмаямен кезіп еді.Қуады, бірін-бірі қуалайды,Дамылсыз..

Халықтың тіні – тілінде,Байлық пен көрік – білімде.Уланып өлді бір тышқанҰрлаған бидай інінде.Іздейді ауру бақсыны,Көздейді оқтар жақсыны.Мақтайды..

Керегін әркім келіп алып жатыр,Босатқан қалбырлары қалып жатыр.Қуатты құрал тауып Адам-батыр,Әртүрлі қиғылықты салып жатыр.Біреуі теңіз түбін сүзіп..

Ауламызға түлкі келді айлалы,Елдің ішін үміт, күдік жайлады.Ұстағандар бұлаңдатып құйрығынАйрылып қап, бармақтарын шайнады.Түлкі кірді індігешке..

Обыр келіп, опырды,Төрге шашып қоқырды.Арыстанның тағынаТүлкі келіп отырды.Бас бұйданы алғасын,Асырды ол айласын.Азық болдық түлкіге,Арыстандар..

Әлемді жаулап ептілік,Барады үркіп тектілік.Тосқанға асқан ғасырдаҮміттен гөрі көп күдік.Әділет көрге жұтылып,Жаназа жатыр оқылып.Бұрымын қырқып қыз..

Бабам-ай, бас имеген ұлықтарға,Қор болды қайран далаң мырықтарға.Бақида не айтасың, ей, күнәһар,Маһшарда Мүңкір-Нәңкір жолыққанда?!Баттың-ау, қайран..

Бай, кедей болып, еліміз тапқа жіктеліп,Кәдеге асты парықсыз нарық тіктеліп.Әкесі тірі, әкесіз өскен ұлдардыңТөгілмей жасы, алқымында тұр..

Адал сүтін емгендер анасыныңБас ауырса, болады жанашырың,Қуаныш көп, жетеді қайғысы даТіршілікте адамзат баласының.Танымайды туыс та байығасын,Өзін..

Қауымдықта шаншылған әр құлпытас –Бабалардың қайыспас тұлғасындай.Мұнда жатыр ерлік пен ерендіктіңҒұмырлары, ұзарған мың ғасырдай.Өрлік, ерлік бойына..

Ғасырлардан-ғасырларға көшкен ел,Өз тағдырын көшіп жүріп шешкен ел.Ырғалады қоға, қамыс жағада,Теңіз беттен тербеткенде еспе жел.Өтіпті атам жақсы..

Қазір бәрі жатса-дағы табылып,Біреулердің қалтасы жүр қағылып.Кеңіп кеткен құлқындары жебірдіңПейілдері кеткенімен тарылып.Түспеймін деп ойлайтындай..

Бұл күнде мал жайлауы ала тақыр,Қансыздар құлтемір боп бара жатыр.Ұлысы кім, ұрысы кім, көре алмайсың,Бәрінің бүркенгені – қара шатыр.Айыр өркеш..