Боз туралы Өлеңдер ✍️

Халықтың тіні – тілінде,Байлық пен көрік – білімде.Уланып өлді бір тышқанҰрлаған бидай інінде.Іздейді ауру бақсыны,Көздейді оқтар жақсыны.Мақтайды..

Қырмызы күн жолынан нұр алаулап,Таң көбесі сөгілді ырауандап.Тобылғының басынан қотырторғай,Құйрығымен отырды шуақ аулап.Неше күндей шөлдетіп..

Асаудан бәлкім құлауы,Жабысып қайта жалына.Даланың ұлы туадыАуыл мен ару бағына.Қалдырып құмда мекенін,Қалдырып баба моласын.Өзі іздеп содан..

Боз жусан дала, бозаң қыр, Тірлікте жоқ-ау мазаң бір. Алыстап кетсем өзіңнен, Сағыныш атты жазам жыр. Сөз таппай қалам мақтауға Қызғаныш қысқан..

Боз боранның боздауы басталмағай, Сары майдай ериді аспандағы Ай. Ескен желдің екпіні жейді көзді,Өтіндегі арылар жастан қалай.Қырын қарап қытымыр..

Көңілді көрген кімің бар, жағасы жайлау көл сынды,Кетірді менің көркімді.Көмейі құрғап ес танып,Ер мұңайып, ел сынды.Азаптың бəрі көзінде, қазақтың..

Бəйгі берді шабанға,Төр сыйлады наданға.Бізге біткен боз жусан,Тапталып жатыр табанда.Құрағын іздеп көл келді,Өзімшіл кілең өр келді.Бізге біткен боз..

Саған арнап бүгін тағы жаздым жыр,Жүрегімде қалған көне қанменен.Өзің жаққа бұрылардай бар денем,Өзің жақта қалғандай боп әлденем.Мендік сырлар – іші..

Ұлбикені сойып, өкпесін алып көрсе,өкпесі жыбырлап тұрған жазу екен.Көрген жұрт ботадай боздапты.Мәшһүр Жүсіп КӨПЕЕВ.Жырың тарап даланың..

Күн батарда боз тұман,Таудың төсін алқалап.Жемісіне көз тұнған,Жасырынды алма бақ.Торғын бұлтты ақ аспан,Толқынына батқан ай, –Мамырлап жүр..

 Қойлы ауылдың маңырап қозы-лағы,тырна әуенi түу көкте созылады,талмаусырап Шүңгiттiң шиыр бетi,шақырады тауымның боз ұлары.Жылқылы ауыл… Түтiнi..

Қасіретін арқалап көшкенде елі,Сайын самал болар ма ескен демі...Молықбай шал емес пе Талғар шыңыТұра қалған жан болып тас кеуделі.Ата намыс өзекте..

Бабатүкті боз дала,көгесем қыр,Былтырғыдан жусаның неге селдір?..Өзің жайлы мұңым көп көкіректе,Жеңілдер ме біреуі телесем жыр?Көк бұталар көктемде..

1 - өлеңШаңқан боз атқа сал жабу,Ойтаңға үй тік көгалды.Бәйгіге бапсыз барғаныШын жүйрік үшін обал-ды.Армансыз шықсын суы бір,Жоғалсын ағып кермек..

...Бір жарық мекен байқала ма алдан?Болмаса, тоқта, мен түсем!Духаналар мен мейханаларданМұңымды ішем,Дерт ішем!Алдымнан менің жарқылдап..

Боз iнген дауыс – боз далам,Ботасын iздеп боздаған.Баз бiреу көңiлiн толқытып,Баз бiреу шерiн қозғаған.Боз жусан иiс – боз далам,Бозторғай әуен..