Шабаз иманалиев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Көргем жоқ өлеңде мен асу алып,Көргем жоқ өлеңде мен тасып ағып.Өлеңнің дүниесіне жаңа келдім,Басылмас ар өкпесі ашу алып.Демесе оқыған жұрт: «Сүрең..

Ұлы өмір, маған берсең жыл, ғасырды,Білмеген кімдер, айтшы, сыйға сыйды?!Өзіңе мен де берем бойымдағы,Өлеңім – бар асылым, қимасымды.

Жатыр толқып Ақ Жайық,Сұлу көктем түнінде.Мен құрбыма сыр жайып,Тұрмын терек түбінде.Ызыңдап жел жай ғана,Ұрлап сырды қашады.Ақ қайың тұр..

Мені де құндағына бөлепті өлең,Қырандай қанат алған түлеп келем.Өлеңнің сахарасы – айдынындаБұрын мен жыр-сұлудан гүл екпеп ем.Жіберер мені кейде ой..

Болсам Гейне, не Пушкин,Я Лермонтов, не Гете.Сөз асылын жазар ем,Тау суындай селдете.

Таныс едің өзің маған сыралғы,Жауап берші, қиын сұрақ сұралды.Жүрек гүлі солмайтұғын махаббат,Өзіңдегі бар ма, жоқ па, кім алды?!

Аралап саябақты ұзап барып,Жасырын бөгде көзден жырақ қалып;О, құрбым, есіңе алшы кештерді сенҚайтатын айлы түнде сыр ақтарып.Сен тұрсаң күн көзіндей..

Көп таптым, мен достарды көп іздедім,«Әйтеуір жүрген жан ғой» дегізбедім.Кей мезгіл досқа деген сезімімненТайыз боп кететін-ді теңіз менің.Әр жаққа..

Жолдар алуан талайды таныстырған,Жолдар тарам талайды алыс қылған.Жол түбіне жетпесін білсе-дағы,Бұл жолмен талай өмір жарыс қылған.Дей алман «Алыс..

Мерекең құтты болсын, ана, күнің!Теремін сый етіп мен дала гүлін.Күніңе болсыншы өлең ескерткішім,Тізіпті жыр моншағын балаң бүгін.Жойылып тағы заман..

Тусам да Сыр бойының шағылында,Жырым жүр толқынында, ағынында.Ақ Жайық, өзің бердің Сырдай болып,Шабытым, өлең-жырдың арынын да.Жар сүзіп, көбік..

Отан, Отан! Қандай ыстық ұлы есім?!Өзің мәңгі жүрегімде жүресің.Бір пайдаңа мен де сенің жарасам,Емес пе сол менің қосқан үлесім?!Берші маған ең..

Қырандай жаңа ұшқан талабыңды,Өлеңге таңба салған танабыңды;Сәт сапар тілеп саған құттықтадым,Жас ақын, жаңа басқан қадамыңды.Өлеңге сен келесің..

(Сақан Дәулетқалиевке)Барады таңнан күн ығып,Оранды сәуле төңірек.Бұлтсыз аспан түңіліп,Керілді дала кеңірек.Хабарын таңмен бергізіп,Басталды, міне..

Айдынның беті ақ көбік,Жинаған, сірә, кім қайдан?Толқынға толқын шап беріп,Басталып кетті бір майдан.Қақ айырды көкті бір,Найзағай шығып от..

Ақ желкенді жел үрлесе,Теңіз беті көбіктеніп;Аспан бұлттан көрінбесе,Түн-түнекке ерік беріп;Илеп жатса долы дауыл,Тау-толқынды қамыр қылып;Күркіреп..

Тереземді көктем-тамшы қаққанда,Жылғалармен сырғып сулар аққанда;Бар дүние бүршік жарып жатқанда,Тұрғанымды ұмытамын ақпанда.Көктем күні балбыраған..

Әзілсіз адам адам ба –Қолы жүрер жағаңда.Әзілді адам әмандаКерек-ау әрбір қоғамға.

От тілді, орақ тісті қайран аға,Менен артық түсінер қайда бала?!Жымиып, әзіл айтар өзің жоқсың,Қалғандай болып жүрмін айдалада.

Жыршы құстар ән айтып,Сайрады үнмен не қилы.Сыр да суын молайтып,Көктемнің лебі аңқыды.Теректер бұйра кекілді,Әндетіп әзіл өлеңді;Күлдіріп жатқан..

О, қыздар, күлмеңдер,Жүрегім жаралы.Біліңдер, білмеңдер,Асқынып барады.Оңай ғой, әрине, «Бұл да бір жынды» деу.Ғашықпын бәріңе:Сендер – көп, мен –..

Қуана алып хатыңды,Отырған інің бар мұнда.Әкелген рахатымдыСәлеміңіз алдымда.Ойыммен онда жүз бардым, Сәлем Сізге, басқаға.Балаңнан сені..

Сонау ұшар шалғайынан,Тау қарайды мұнартып.Мынау төмен баурайынан,Мен қараймын құмартып.Бұлтқа жүзін жасырып ап,Асқақтай ма-ау сол батыр?!Иығына..

Достарым, кім жүрсе ісінбей,«Күйкі бір жан ғой» деп білмеңдер.Адамның жанына түсінбей,«Ол жігіт былай» деп күлмеңдер.Көсемсіп, шешенсіп сөйлейтін,Кей..

Армысың, аяулы Сыр, көп аңсаған!Елінен Ақ Жайықтың сәлем саған!Кеудеде толқын ұрған қуаныш бар,Ой қанатты-ау, әйтсе де, өлең шабан.Айдынға Ай..