Ақылбек шаяхмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қалам кейде ренжіп менАйтса əлдекім дауысыма сын,Күні жеткен өлең біткенЖүрегімнен тусын асыл.Биіктік пен тереңдіктенҚос қабырғам жаншылмасын.Көз..

Шарпуы ар атының, жан отының,Əкемдей құдіретті ана тілім.Келесің от пен судан аман сақтап,Астына алып мені қанатыңның.Ана тіл – анамыздың..

Леонардо да Винчи живописьтібарлық өнерден биік қойса,Микеланджело өнер патшасы мүсін деп есептеген.Мені өмірге ғашық қылған ұдайы,Көрдім ғажап..

Арадан қыл өтпейтін туысқанныңАрасын нілдей бұзып, суысқан кім?!Тілі бір, діні де бір қандастардыңТүсіну қиын екен жұлысқанын.Кешегі алақұйын сор..

Іші-сыртым түп-түгел тазаланса деп едім,Сілекейін жаққанға жаза болса деп едім,Жұға берді күл-қоқыс, біле алмадым себебін.Жарық сəуле санамды..

Айтқан сөзі,Күлген көзі,Жүрген жері лас.Арам іші,Кеуде тұсы –Қатып қалған тас.Жоқты бар қып,Ізіңді аңдып,Не демейді қас?!Жөн десең де,Көнбесең..

Əрқайсысын көсем дер жиналыпты шешендер,Қас болмайық дейсіздер, күні кеше дос еңдер.Дос болайық дейсіздер, достық қымбат алтыннан,Сол достықты..

Өсіретін аялап титтей балақандарын,Кім ұмытар ананың ыстық алақандарын.Аймалайды кірпі де балаларын жұп-жұмсақ,Аймалайды қарға да əппақ..

Ауылдың мал қайырған төбесінде,Өмірдің ұмытылмас белесінде,Ер де жоқ, ерттеп мінер атым да жоқ,Шырқаған жаяу жүріп əн есімде:«Менің атым..

Шешем де өтті əкем кеткен жалғаннан,Бұл жалғанда жан көп шығар алданған.Зілзаладан запы болған көп бейбақ,Ажал жетсе, қапы қалған қамданған.Болған..

Алматыда «Тұлпар» да, «Байтал» да бар,Қылмаңдаған қас керіп сайқал да бар,Қайран, қыздар, кімдерге қор болғансың,Қыз күнінде қылымсып бай..

Пейілі құлап, біреуді тастаса біреу жарылқап,«Атымтай – жомарт бар ма?» –деп қарайды көп жан таңырқап.Тереңнен тартқан тамырын,білетін бардың..

Жүйрік қиял ойымды ала қашып,Арнасынан жырымның барады асып.Ойлап тұрсам, жақсылық жамандықпенӨмір-бақи келеді жағаласып.Жүргеннен соң даңғырлап..

Ауасы бал, суы нəр, көгі кілем,Біткен жоқпын аралап жерімді мен.Тағы жаңа жер көрсем шабыттанып,Тағы жаңа дос тапсам, көңілденем.Асау өзен, алып тау..

Жазғанымды білмек болсаң, ал тыңда,Көнген жанмын ыстық пенен салқынға.Бізден ешбір із қалмайды дейсің сен,Көрген күнің тұрса да бəз қалпында.Өсекшіге..

Егер нөсер болмаса қайтер еді тіршілік,Жер бетінде құлпырып өсер ме еді бір шыбық?«Егер нөсер болмаса, артыңда із қалмаса,Өмір сүру далбаса!» – дейді..

Кейде көңіл бұлт секілді бір қалың,Мұңайғанмен не шығады, күл, жаным.Өткен іске өкінбеймін мен өзім,Тағдырыма басымдағы ырзамын.Күнім менің..

Ең көрікті,Ең мықты, Ең маңыздыТұлғаларға жыр арнауым парыз-ды.Үшбұрыштың алар орны өмірдеАты мəлім пирамида тəрізді.Егестерде қорғап қалған..

Туған ауыл, саған келіп толқып кеткен жоқпын ба,Көз алдымда жалаудай боп алаулайды от-тұлға.Жоқ бұл жерде көк тіреген мұнарасы Париждің,Үндістанның..

Ауылда қызығы бір басылмаған,Білмеймін, не жетпейді осы маған?Жүрсем де аунап-қунап, күліп-ойнап,Түсіме сен кіресің, жасыл қалам.Далада – көгілдір..

Өксіп кетті қанша жыл, жылап кетті қанша күн... Қасиетті сөздерді қайталаудан шаршадым.Бай ұлындай жеріген қылығынан ханшаның, Көлкілдеген сөздерден..

Таза сүттей аспанныңБұзылған ба қаймағы?Əлденеден жасқанып,Шықпай қойды ай-дағы.Көрік беріп тұратынЖұлдыздар да жоғалған.Сондай сурет болатын,Əрсіз..

Көк күмбезін қас қылғандай,Алып қанат бүркеді.Күн шуағын кешке қарайҚараңғылық сүртеді.Айды көріп бойы жылып,Тағы жарық тосқанда,Түн қойнынан жұлдыз..

Көктемім туғандаЖадырап, қуандым,Жаз шықты. Сол маңдаБұлақтан су алдым.Күз түсті.Сарғайдым.Жеміс те көбейді.Қыс келді.Қартайдым.Ағайын не..

Қайың əппақ, жапырағы жоқ, бірақ,Түсірген ғой адуын жел соққылап.Жапырақтар умаждалып қағаздай,Сарғайыпты маңайдағы көк құрақ.Бірақ, күннің күйдірсе..