Ақылбек шаяхмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ақ параққа жазғанмен өлеңді анық,Талай сырын елеусіз көрем қанық.Қағаз – аққу желпісе қанатымен,Қағаз – кептер ұшады сəлемді алып.Жақсылықтан дəметсе..

Қала үстінде қарқылдайды қарғалар,Күнін көріп жүрген шығар зорға олар.Аққуы бар, көп қуы бар қаладаСаумал көлден дəме қылар қарға бар.Ал аққулар..

Адамдар көп жырымды естімеген,Елең етер тумай жүр ешбір өлең,Достаса алмай жүрмін бе жаңаменен,Қоштаса алмай жүрмін бе ескіменен?!Нар тəуекел! Тағы..

Тыңдауға құмар болған əнін ғалам,Көңілі шапқан аттай арындаған,Ақ көңіл, аңқау мінез қазағым-ай,Қасын да қонағым деп қабылдаған.Пəк тілек, тура..

Еш адамның бет-жүзіне қарамай,Бетке айтуды азайттық па,Бұл қалай?!Байқап тұрсам, сөзі семіз, ісі арық,Босбелбеулер əлі де көп шалағай.Беттің арын..

Досың болса, сырыңды шашпай жүрсе,Басым болса, мақтанып, таспай жүрсе,Сол жақсы!Ала бермей, басқаға бере білсе,Жақсылардың ізіне ере білсе,Сол..

Қалаған жерге апарған,Жолдармен денем маталған.Заулаған өмір – пойызбен,Келемін ұзақ сапардан.Отырған жан көп тіл безеп,Береді дейсің кім..

Түнім менің! Бөлеп едің нұрға сан,Туар екен сəулеге ұқсас жыр қашан?Білер ме едім жарық күннің қадірінЖердің бетін өстіп жауып тұрмасаң.Қараңғыда..

Күн ақырын ұясына қонғалыҚараңғылық орап алды даланы.Шамын жағып, созып маған қолдарынКөз ұшында тракторлар барады.Жота-белдер солқ-солқ етіп..

Түрлі сəуле. Қызыл жарық, ақ жарық,Келе жатқан қараңғыны қақ жарып.Күлгін, қоңыр,сары, қара жəне көк,Көрген сəтте қарайды жұрт таң қалып.Тыңда..

Мақтанады түнде жанып тұрған шам,Жоқтан жақсы өлімсіреп тұрған шам.Өткен күнін аңсайтыны ақиқатБалауызы ағып, өшіп қалған шам.Аз нəрсеге етесің ғой..

Білмеймін, өзім əлде ұрыншақпын,Дауысын естігенде құлыншақтыңЖазықты дүр сілкінтіп, дүбірлетіп,Келеді асау тайға міне шапқым.Сөкпейді ешкім сені..

Бұл өмірге кім келіп, кім кетпеген,Сыбаға емес беретін құрмет деген.Тəуекелге бел байлап, қиқу салыпМен де шауып барамын дүрмекпенен.Ілінгенін..

Ағаштар басын шайқап, теңселе ме,Жығылып қалатындай, сенсең егер.Долы жел тіршілікпен жұмысы жоқ,Соғады үсті-үстіне өршелене.Алғандай ашуменен күшін..

Бес түп ағаш алдында есігімніңТұрушы еді. Болды екен өші кімнің?Қырқылыпты. Айтатын шешем жиіКөлеңкеде тұрғанын бесігімнің.Көшкен үйдің орнында жұрты..

Уайым бар көкейімде менің, досым,Соқпайды кей уақыт көңіл қошым.Жүзіңнен күлкі кетіп, əр тайғандаҚызық па өмір деген тегінде осы,Бұл көңіл қырық..

Арман-ай, асыл арман-ай!Армансыз болмас жалған-ай.Тазыдан қашқан қояндайЖеткізбей бізге қойғаны-ай!Жабыңды мінген тепеңдеп,Боласың бекер..

Мансап тиіп, жұмыс басты боп алдық,Папкалардың арасында жоғалдық.Құлын-тайдай ойнап өскен достардан,Хабар беріп, хат алуды доғардық.Өзімізге..

Сақ болыңдар!Аулада ит бар қабаған.Сөзден қорықтым,Сескенгем жоқ мен одан.Кім болды екен зəулім үйдің иесіЖолайтпайтын қақпасына жан адам?Ырылдаған..

Күзеткен туған үйдің босағасың,Армысың, аманбысың, шекарашым?!Ескерту ала баған жауға ғана Бөлмейді ол сыйласқан дос арасын.Өзен бе, таулар ма, əлде..

Кім дейсің жанымдағы жолдастарым,Тебіскен құлын-тайдай құрдастарым,Жыры бір, əні де бір сырластарым,Олармен бір байтақ жер, нұрлы аспаным.Сұрайсың..

Көктем еді... Басым қатып отырып,Аяқ асты таптым жырға тақырып.Күле кірген əріптестің біреуі:«Бастық сені жатыр, – деді, –шақырып».Аңғалдық-ай! Əй..

Бұл өмірдің тартқан талай азабын,Көшпенді боп күзден қысқа, жаздан күзге жол шеккен,Қой аузынан шөп алмайтын қойдан жуас қазағым,Күндер болса төзе..

Арым менің жаныммен ұйқасады,Арым менің қаныммен ұйқасады.Бұл ұйқасты балталап бұза алмайсың,Осы ұйқаспен əн шалқып, күй тасады.Жандар да бар тек..

Биыл да кіп-кішкентай тауға бардым,Қырқада қаулап өскен қауға бардым.Əкемнің талай жүрген жері еді ғой,Сол жерге армансыз бір аунап алдым.Төсінде..