Қалмаханбет мұқаметқали өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өшпестей етіп көңілге тастап несіне із,Өкпеге қидық өмірді қайтіп осы біз?Ақ жауын жуған айғызда-айғыз әйнегін,Екеуміз енді екі үйдің..

Қимас күн. Қас-қағым сәт. Ненi ұққанбыз?..Қайран жан қапа болды-ау қалып жалғыз.Жайымды жеткiзейiн жыр ғып жазып,Жайықтың жағасында жолыққан..

Көктемнiң соңы жазға ұласқанда,Қарлығаш ұшып келгенде.Төңiрек толып сазды дастанға,Қонғанда аққу көлдерге.Сүйкiмдi жапырақ сүзiлiп талдарға,Сұлулық..

Ару қыздар жайындағы,Аңыздар көп әлi де.Шығыстың шын шайырлары,Шаһар қиған меңiне.Өмiр-жұлдыз таңда сөнер,Өттi қанша арманда ер...Абай ғашық болмаса..

Тұрды менi түнектiң өзi құптап,Тұншығады тылсымға езiлiп бақ.Көк көбелек көңiлден ұшып кеттi,Көзiмiз бен көзiмiз кезiгiп қап.Қарсы дәрмен қыла алмай..

Балалық бiздiң қалқам, өттi бастан,Қалдырып көңiлдерде отты дастан.Өзгердiк: сен бойжеттiң, мен ержеттiм,Қалпында тұр баяғы ақ сұр аспан.Кездерiм тым..

Мөп-мөлдiр көздiң жасындай кермек дәмдi, ащы,Мазамды алған махаббат шығар алғашқы.Жылатып алып жұбата алмай жүрсем де,Жүрекпен жалғыз жүз қызды..

Сәттiк қана сырласқанда мұң мен мұң,Сүйiп және сағынып та үлгердiм.Сезiмталға түрме сынды тiрлiкте,Сенсiз қалай өмiр сүрiп жүргенмiн.Ешкiм жақсы..

Мен және Сен... Біз!Жоғалдық,Көңілге сыймай, көлемге.Жаратқандықтан адал ғып,Ар мен Өлеңге?!.Бар болсын бүйткен антыңа,Беріктік, болды осы..

Кеткенде сонда алыстап сен қасымнан,Көздегi қос тамшыны мен жасырғам.Сенделiп жүрiп келем жынды адамдай,Секiлдi құс жолының сәулесi ұрған.Мәңгiлiк..

Бәрiн көрiп, бәрiн бiлiп жүрдім мен,Балапандай бауырыма бассамшы.Көкiректi күйдiрерiн кiм бiлгенКөздерiңнен тамып түскен қос тамшы?!Жүрегiмде саған..