Аманхан əлімұлы туралы Өлеңдер ✍️

Күн шықты ұясынан жалқынданып,Табиғат танытса да салқын қалып.Отырмын қармақ салып қаран суға,Ойымда ұстап алу алтын балық.Құс-құтан арылмайтын тағы..

Келетін бастан кешті көресінге,Рұқсат аққұба қыз бересің бе? – Бақытты етпесем де өкінбейтін,Қаларсың қалқа болып ер есінде.Сыңсып тұр сəл-пəл мұңды..

Бір кезде бас білмейтін балғын едім,Бұл күнде самайымды ақ шалды менің.Аузынан жырып алып қасқыр жемін,Есімде ішпей-жемей мас жүргенім.Қаншама..

Із-түсіз тағдыр, шіркін, өтеді ме,Сүрініп жығылды əйел етегіне.Табытта ұлы жатыр, о, Жасаған,Əйелдің көз жасына жетеді не?Тобықтан қақты ажал қағыс..

Тұратын пана көріп жиі ақ талды,Лүп еткен желден сыңсып қияқ қалды.Ап-ауыр составтардай бұлт көшіп,Қаран су қаптап кетер сияқтанды.Басталды бір ұлы..

Бақытың менен азабың,Өрілген қатар тірлікте, – О, сығыр менің қазағым,Келесің қашан бірлікке.Ортайып ырыс табағы,Аш құрсақ күйге түстің-ау.Ашылмай..

Шашақты күн шалдығып қыр астың да,Сылбыр түнге сыр басты ұластың ба?Жанып шыққан күнімен сексеуілден,Жылтырайды шоқ қана күл астында.Мысық көз Ай..

Айналған келе-келе сыры мұңға,Тастаған тірлігіне құрығың ба? – Қартайды ол орда бұзбай отызында,Қамал да ала алмады қырығында.Салмайды бұ тіршілік..

Қанатын қара бұлттар жая қашты,Күркіреп бір.Күн ашық, соқыр жаңбыр аяқ асты,Сіркіреп тұр.Мысалы, оны майда сірке делік,Жауып тұрған.Барады үрке қашып..

Енжар Сыр ағып жатыр баяу ғана,Тұман кешкі.Көңілге түсірмеген қаяу бала,Күмəн кешті.Бір кезгі екпін қайда жарды жеген,Сырдария.Жағаңда сөгілмеген..

Не жылау мынау, жылау болғанда боз бұлау,Көкірегімдегі бүккен бір сырым қоздың-ау.Қара күз келіп қарғалар басты қарқылға,Желменен бірге мұңлы бір..

Қауқары жоқ көңіл-ай бүртік құрлым,Қалдың неге ұштығын іркіп сырдың?Жаздың жылы жаңбыры сияқтанған,Сенің кермек жасыңды сүртіп тұрдым.Өтіп бастан..

Жап-жас қыз кезіктірген мешіттегі,Иманның тұр жүзіңнен есіп лебі.Кетті өмір тəтті болып құрма дерлік,Аузыңнан Алла атын есіткелі.Жарасып ақ көйлегің..

Тұрмай-тұғын қызуын алмай бойдың,Қас қағым сəт үзігін жалғай ма, ойдың, – Мезгілінен ертелеу түскен қардай,Неге ұшпа қыз есімде қалмай қойдың...

Сенен қиқар тірлікте өтеді не,Еріп кетер сияқты жетегіңе, – Ентікпе жел ойнаған қыз шашымен,Тыным бермей қойдың-ау етегіне.Көңілдердің табысар жайлы..

Аудандық қонақ үйінде,Дем алып жатқан жайым бар.Көңілсіз менің күйім бе,Шулайды сыртта қайыңдар.Шулайды, əлем тарылып,Тығылды келіп əйнекке.Дарбыздай..

Биыл күзде ауылға тағы келдім,Сынып қапты тірліктен сағы елдің.Бұлбұл ұшқан қуалай жел шалатын,Көк шалғынға көмілген шағы белдің.Кез туып тұр..

Көз ілмей шығып, кей түн біз,Жеткен бір жері жетеміз, – Куə етіп Айды дейтінбіз,Тескен тау асып кетеміз.Сондайда, сондай кез еді,Тескен тауымыз..

Жазылған жоқ əлі де өзекті өлең,Жердің сызын алдағы сезет денем.Алла жазды ажалға, таласпастан,Тұрмын қарлы басыммен кезекте мен.

О, дала күткен күпті сары қырқаң,Түбі атар созылмалы бəрібір таң.Біреулер қабір жақта шақыра ма,Тыншымай кетті неге кəрі-құрттаң.Кіді күз көз..

ІЕ, Алла мұсылманға ортақ үнмен,Қашатын кезде келді-ау жорта күннен.Тəн емес, саналары тұмшаланған,Дін басты адамдардан қорқамын мен.ІІҚадірін біле..

Шетсіз-шексіз о, Өмір, тізбегің бе, ей, Соқпай, сірə, өтпейді бізге мұң кей.Жапырақты тербеген су бетінде,Өтіп жатыр күндерім күз лебіндей.Мүмкін..

Жеген жұтаң-жабыңқы көзді реңі,Ауыр өте ауылға кез бір еді.Жапырақтар көңілсіз сыбырласқан,Күздің лебін салқындау сездіреді.Өмір сырын ұқтырған..

Қиық қасты қанаттай қағасың да,Кездестік деп мұң кештің тағы осында, – Еске түсіп сүйіскен кездеріміз,Дарияның су жеді жағасында.Бойымдағы таусылып..

Сықпа бел қайың, неліктен, Сыңсисың желдің өтінде.Тұрысыңды жалқы көріп мен,Ұқсаттым тұлдыр жетімге.Жел қағып, күн жеп, шаң басып,Қалыпты бұйра..