Сабырхан асанов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Осылай ма екен мезгіл жарлығы, кімге жетер ел-жұртының зар-мұңы, өтіп кетіп жатыр мына өмірден, аяулы, асыл ағалардың барлығы.Талай үйде шайқатылды..

Әкемді көзбен көргендер, шешемді көзбен көргеңдер, әкем мен шешем өлгенмен, өлмендер, сендер өлмендер.Ұшпасын менің үрейім, сендерге құлақ түрейін...

Қырғыз, бауырым,азбас-тозбас ақылым,шоң шайырым,асқақтаған ақыным.Алатаудың бір тұрған қос шыңыңдай,сенсің менің ажырамас жақыным.Сен де едің бір..

Жатса орынды, орынсыз наз да айтылып,Бірді жақын көремін,бірді бөтен.Аз өмірді аяқтай жаздай тұрып,мың жасайтын адамдай тірлік етем.Кейде есіңе..

Берердейсің бәрің, бәрің маған бал, көп сағынған көздеріме қараңдар, мың-мың жылдан кейін әзер көргендей, мен сендерді сүйем қандай адамдар!Толып..

Оралдың даласы кең қүшағың жетпейтіндей, бір келіп, біліп кетсең, есіңнен кетпейтіндей.Оралдың өзендері – өмір бір өз алдына, тулаған сазандары..

Еркектен мықты әйелдер, жасауға келгенде ерлікті. Болсын ол қай жер, қай елде, асыра түсер елдікті.Қиылып тұрсын қас, қабақ, маңдайдан қанша тер..

Батпастан күндіз-түні күн күлімдеп, кеудемде жайқатылды жыр-гүлім көп. Жанында Мұз мұхиттың ақ аюдай тұрдым мен өз демімнен жып-жылы боп.Алапат қары..

Сәлем саған,Жамбылым,ақын қалам,тамырымда қан болып лапылдаған.Мен саған келіп әр бір кеткен сайын,Жамбыл ақын болуға жақын қалам.Сәлем саған..

Европа нақ төрінде тұрмын мен,Берлин– жайнап,тас төбеде күн күлген.гүлге оралған нұрға оралған көшеде,бірге жүріп келем неміс құрбыммен.Қандай жақсы..

Ақ қар басты Алатауды,Алматыны аралайды,ағаш біткен,үйлер біткен аппақ болып қарайды.Жердің бетікір қоңынан бір жолата безгендей,көкірекке,көңілдерге..

Жыл жаңа,келе жатқан жылым жаңа,арналар оған әнім, жырым жаңа.Бұл жылдың басқа жылдан орны бөлек,болса да жаңа жылдар бұрында да.Жыл жаңа,келе жатқан..

Алматым, сағынамын аз күнге кетсем сенен, болмас па бұл өмірден айналып өтсем сенен. Сәтім жоқ қайда жүрсем, қамығып ойға алмаған, мұншама ып-ыстық..

Қаласың от құшағын ашып тұрған, сен мені қыздарға да ғашық қылған, саған кеп бір еркелеп қайту үшін, самал да соғып кетер асып қырдан.Қасында..

1Екі қарға бір-бірін бұлбұл деді, екі мәстек бір-бірін дүлдүл деді. Екі арам бір-бірін адал деді... Қарап тұрып оларға күлгім келді.Біразының көрініп..

Бұл не қылған қым-қуыт күн,нұр заман,бір-біріне ырза да емес,ырза адам.Кең жайылса қазекеңнің даласы,күңіренген бір жағы– күй,біржағы – ән

Өз қылығың өзіңе сор әкелді, Соған әлі жетпей жүр ме көзің шын. Сталин кеп әкеткен жоқ Сәкенді, Мағжанды да ұстап берген өзіңсің.Қысқа өмірде көріп..

Ұлы едің, шыныменен ұлы едің,әділет пен ақиқаттың құлы едің.Сені еске алсам, сағыныштан жылаймын,жылап тұрып қуанамын, күлемін,Ұлы едің, шыныменен..

Алғанменен алты алаш азат ғұмыр, қайда қоям қалмайтын азапты бұл. Сөзбен қалай, қайтып мен түземекпін, Абай түзей алмаған қазақты бұл.Осы уайым..

Өмір жайлы,өзім жайлы толғанам,толғанады етек-жеңі мол далам. Толғанады тұрған үнсіз тауларым, көкірегі толған өлең, толған ән.Толғанады жасы үлкен..

Қанша рет қалған аман бұл елімнен, есен-сау бұл шақтан да өтер елім. Мен мынау әлсіз соққан жүрегіммен,қайғысын күллі әлемнің көтеремін.

Күндер мынау қызығымды ұрлаған,таңқалмаймыз кейде нансыз қалсақ та.Тәуелсіздік алған елім бір маған,тәуелді боп өткен күнді..

Сен неғып тұрсың, Алатау,басынды аппақ қар басып,өтіп те жатты не заман,қасында сенің арбасып.Қанша бір тұлпар болса да,тұяғы қалай сынбасын,қанша..

Қарауылдан басқаныкөрмей кеткен, ұлы Абай,қайғысызға қарсы кеп,көнбей кеткен, ұлы Абай.Аспасаң да асқар тау,кешпесенде мұхитты,сен орнатқан күмбез–..

Талай да талай шіренген,жігіттер өткен бұл дүние.Төбесі көкке тірелген,жігіттер өткен бұл дүние.Талай да талай бұралғансұлулар өткен бұл..