Әмірхан балқыбек туралы Өлеңдер ✍️

Бұл халық па, бала халық бұл әлi,Ақындықты жындылық деп ұғады,Еркелiгi ессiздiк боп шығады,Батырлығы көзсiздiк боп шығады.Айт дегенге айтар ем-ау..

Таң бозарып атады, күн қызарып батады,Бояуларда осынау ешкiмнiң жоқ шатағы.Туған жердiң киесiн қанатына қондырып,Күз қайтқан құс көктемде қайта келiп..

Жырменен жауламақ ғаламды,Ақынның жайын шын кiм ұғар?Ойыннан шаршаған балаңды,Ендi ой да шаршатар түрi бар.Анау жыл кетiп ем албұртып,Ол жайлы қызыма..

Жастық шақ соғардай қайтып бiрӨзiмдi келсе де алдағым,Гүлдеген өрiк тал айтып тұр,Шашыма ақ кiрiп қалғанын.Айтып тұр көркiмен сездiрiп,Менен де бiраз..

Шаруаның баласы болсам да,Шаруаға қырсыздау өсiп ем...Киелi жерлерге қонсам да,Неге осы ылғи да кешiгем?Бiр iсiм бiр iспен жымдаспай,Бәрiнен кешiгiп..

Бұрында да тұрмаған-ды жұтынып,Тiршiлiгi қазiр тiптен жұпыныҚарсы алды ауыл ақын ұлын будақтап,Мың үйiнiң мұржасының түтiнi.Хал-жағдайын бiлу үшiн..

Өткен күндер оралмайды қайтадан,Бар болғаны сағынғаннан айтам ән...Күнi бойы көз сүзсем де бақылап,Көгермедi кеше үсiген жапырақ.Көгермедi, кешегi..

Ана жерде мола болған деседi,Мына жерде қала болған деседi.Мына бел мен ана белдiң арасы,Жер бетiмен сағым-аңыз көшедi.Жүрегiңдi жалғайтұғын..

Орыс қызы! Кеткенiң бе шынымен!Кеткенiң бе бұрылмастан арқаңа.Сүйiктiңе, оны қайдан бiлiп ем,Әлде үйiңе, қайдан бiлем оны мен,Әлде бәлкiм беймәлiм..

Беймәлiм жүк артып жондарға,Тұр мүлгiп тау, су да, орман да.Туған жер төсiнде не жетсiн,Бiр мезгiл ойланып алғанға.

Жетпекшi ед жердiң шетiне,Жiбермеген-ау жол аппақ.Кiп-кiшкене көлдiң бетiне,Қалыпты аяз қонақтап.

Келместен қойдың күттiрiп,Суық кеш, желдiң өтiнде.Өртенiп жатқан кеудем бе?Өртенiп жатқан бетiм бе?Табаннан ылғал тұр өтiп,Таусылып төзiм..

Терезем картасындайҚұйындар әлемiнiң.Осынау көрiнiстеБiр мұң бар,Әдемi мұң.Тоңғам ба,Жаурағам ба,Жылытсын демiм ненi?Көз салсаңАула маңайМөлдiреп..

«Жел шiркiн жиi ойнайдышашымменен,Ауыр ғой, көтермегiбекер бiлем.Осы мен ақ қар шалғанбасымменен,Түбiнде шыңға айналыпкетем бiлем».Қысқы кеш, қар..

Лақылдақ батырлар-ай,Бақылдар уақыты ма?!Куә боп жатыр маңай,Бақалар бақытына.

Қоя ма сабыр етсең де,Қиялым қақты қанатын.Қияға шығып кетсем бе,Қырандар ұя салатын.Әйтеуiр, асқақ бiр арман,Жаныма маза бермейдi.Ажарын бүкiл..

Жаның ынтықжазылмаған өлеңдей,Түн көгiнде жұлдыз неткенкөп едi.Қаз қаңқылы таяп қалдыдегендей,Жаз да, мiне,тәмамдалып келедi.Оны маған самал..

Нұр шашылған аспанның аясында,Мынадай сұлулыққа тоясың ба?Көзiң түссе өзiңдi ұмыттырар,Махаббат та, мәрттiк те, бәрi осында.Көне өлеңiң секiлдi жаңа..

Он жетiде жұрттың бәрi ақымақ! –Маусым. Ымырт. Шулы кафе iшiнде.Албырттықтың белгiсi бар түсiнде.Жастық желiк әлдеқайда шақырмақ.Бiр тамаша әсер..

Ол өткенде күлiм қағып көшемен,Салтанатын жеткiзе алмас неше өлең.Қарамайды,Қараса ғой,Қайран басАспан ары бәйтерек боп өсер ем.Мықын қандай,Бөксе..

Аптап.ЫстықАқыл-естен тандырған,Дұрыс болар кең далада қаңғырған.Қонатұғын жер жоқ деме,Қыр астыБалбал қала қарсы алады алдыңнан.Бәрi осында,Қас..

Он ғасыр бұрын туғанда,Бабамның жолын қуғанда,Тоғысқан тоғыз тораптыңТаңдау боп бiрi тұрғанда.Бойыңды, ойым жасырма,Кiм болар едiм,Расында?!Болар ма..

Осы бiр түс сағым ба әлде бағым ба?Жан талықсып мызғып кеткен шағымда.Көрем ылғи әуен ойнап көңiлдi,Сол әуенге тербетiлген өңiрдi.Бiр кездерi сезiм..

Құр ауаға қалды асылып қанша әнiм,Жер бетiнде сенделем бе әлi көп.Мен жарықты күте-күте шаршадым,Ендiгi өмiр түс сияқты мәнi жоқ.Уақытымды күте-күте..

Сен менi сынама, жарай ма, қарағым,Өлеңге өлеңнiң көзiмен қарағын.Дананың ойлары бар мұнда,Қиялы бар мұнда баланың.Бар мұнда арман да, үмiт те,Кей..