Таң ату туралы Өлеңдер ✍️

Рауандап тағы таң атты..Тұр, балам, күндi күтiп ал.Мұратқа жетер – талапты,Ұйқысы қатты – ұтылар.Тұр, балам, түндiк ашылды,Шiркiн-ау, дала, тау..

Таң атқаннан күн батқанша жол жүрiп,Жол шегiнде құлап түссем болдырып,Соңғы адымды еңбектеп-ақ өтермiн,Өз iзiмдi жоғалтпастан кетермiн.Өйткенi мен..

ІСізді сағынып, отырмын, тағы таң атады.Айды жасырып, Алатау шалқаяды.Көңіл құрғырды-ай, қайтсе жай табады,Марқаяды, ортаяды.Сізді сағынып отырмын..

Көктем таңы атарда,Еңбексіз ас батар ма?Қалмайын деп тұғырдан,Шығам күнде сапарға.Жаздың таңы атарда,Ақын үйде жатар ма?Гүл орнына жыр теріп,Шығам..

Таң бозарып атады, күн қызарып батады,Бояуларда осынау ешкiмнiң жоқ шатағы.Туған жердiң киесiн қанатына қондырып,Күз қайтқан құс көктемде қайта келiп..

Көзіммен атырып таңымды,Телмірем түндердің көзіне.Әлдилеп жүретін жанымды,Өлеңім мұң шақты өзіме.Тағдырдың жүзіне жыр ойсам,Отырсам сазына..

Таң атады.Түс.Ымырт,Түн кіреді.Естіледі Музаның мұңды лебі.Эрмитажда күліп тұр Джоконда,Жылап тұрған шығар ол?Кім біледі.Түсімде де өмірді, өңде..

Таң атады,күн батады өз хақынша,Барады өтіп қыс дегенің уақытша.Тереземнен төгіледі көктем –нұр,Самал желпіп,толқыған бір ақынша.Тамаша ғой айналайын..

Таң атады қызыққа тоймағандай,Кешке қайта батады ойлана алмай.Қаптаған материктер арасында,Алып Күн жасырынбақ ойнағандай.Алып Күн.Өзi өзiне..

Ағарып таң атқанда,Ақ саумал леппен тыныстап ауылым жатқанда,Таласып таңмен поездар шеру тартқандаМен сені іздедім.Күн қонақтағанда шатқалға, Қарт..

Тағы да бір таң атты, тау оянды,Күн көзі күміс шықты жалап алды.Шыр айналып көдені ұша алмай жүр,Шырылдап шымшық торғай балажанды.Тағы да бір таң..

Таңның атуы,Күннің батуыБір біріне ұқсайды айнымастан.Адамның келуі,Қартайып өлуі –Қуанышқа секілді қайғы ұласқан.Күнді тұрған ашық,Кетеді бұлт..

Кеш батқанда, таң атқандаАлдымда ішер тамақ барда,«Бергеніңді кемітпе!» – депЖалбарынам Жаратқанға.Елді аузыма қаратқанда,Жұрт өсегін таратқанда,«Тіл..

Таң сарғайып атқанда,Күн қызарып батқанда,Күндіз түнді тапқанда,Түн күндізді жапқанда,Көктен жұлдыз аққанда,Аспан алқа таққанда,Отты ошақта..

Таң сарғайып тағы атпай ма күн қызарып батса егер,Жұттан жаман нәрсе бар ма жиі айналып соқса егер,Адасқанның айыбы жоқ қайта үйірін тапса егер,Таза..

Күлімдеп таң атады,Тұнжырап күн батады.Айтып-айтпай не керек –Өмірім өтіп жатады.

Атамын күнде осылай таңмен бірге,Тарайды таң сəулесі бар өңірге.Сағалап сол сəулені келем бе екенҚалыспай қарағалы мен де өмірге?Бітті екен қанша..

Дүниеге мен келгелі көп таң атты,Сан рет жұлдыздарын көк таратты.Орнынан қозғалмаған жалғыз ғанаБір жұлдыз таңға ғашық Шолпан атты.Сан рет ұйқымды..

Таң атып, кейде маған батпайтын күн,Көз жұмсам,Көкіректі қаптайтын мұң...Тағы да сол сағыныш сырласқаным,Тəңір-ай,Ешбір емін таппай жүрмін...Бата..

Қабағынан арайлы таң атырып,Ой асырған жан қанша, дара-тұнық.Көп жасаған не пайда пысықтардан,Болмаған соң,О баста сана тұнық...Бəсекемен жүрген көп..

Таң атып келе жатырСібірлеген,Оянды қалғып кеткен іңірде өлең.Лаулады көкіректе сезім оты,Бықсықты білмей қалдымКім үрлеген?Жүруші ем желпіне..

Жаздың таңы, мінеки, келеді атып, Сәл ертерек қалмағам неге жатып?Әубәкіров айтқандай анау жылы, «Көз майымды қылдым ба көже-қатық».Әне-міне қызарып..

Бүгін де таң атты,Бүгін де...Жүрегім соғып тұр...Күн шығып, тіршілік таратты,Көктем кеп, көгіме қонып тұр.Бүгін де сағыну,Хат күтем, жәшікті..

Таң атады, күн шығады,Құбылмаса Көк Тәңірі.Тыныс жетпей тұншығады,Тас астында шөп тамыры.Шырылдайды босқа жылап,Оята алмай тау сілемін.Жоқ қой..

Алматыда таң атты,Шақыратын тауық жоқ.Шығыс мұрнын қанатты,Батысқа еш қауiп жоқ.Батыс қазiр оянбас,Қолдан келсе, оянбас.Күн батқанша..