Күн бату туралы Өлеңдер ✍️

Таң атқаннан күн батқанша жол жүрiп,Жол шегiнде құлап түссем болдырып,Соңғы адымды еңбектеп-ақ өтермiн,Өз iзiмдi жоғалтпастан кетермiн.Өйткенi мен..

Бататын күндей нарттанып, Жүзіңде толқып тұрды алау. Қайтеміз қазір ақталып, Бақ еді саған бір қарау.Жаюлы жаздың төсегі, Жантая кетер шалғынға.....

Белгісіндей ізгі ардың, Қызыл арай жүгірген, Сені ұнатқан қыздардың, Құдіретіңе жүгінген.Түседі еске нұр жүзі, Күн қызарып батқанда. Тимеген еш өзге..

Қып-қызыл боп батты күн...Басылғандай аптығым.Қызыл күннің көзіндеҚызыл шоқ боп жатты мұң.Ұясына қонды күн –Шоқтай болған сөнді мұң...Елпілдейді..

Таң бозарып атады, күн қызарып батады,Бояуларда осынау ешкiмнiң жоқ шатағы.Туған жердiң киесiн қанатына қондырып,Күз қайтқан құс көктемде қайта келiп..

Көкжүйекке Күн батса тұрған күліп,Ақжарық –Түнекке ақ дидарын құрбан қылып –Іңірде шешем жаққан жалғыз шырақ,Жаһанды жіберетін нұрландырып.Әке өткен..

Дамылдаған арқасынан жүк түсiпжатыр төбе, дөңес, жота бүк түсiп....Батып бара жатқан күннiң астынанреактивтi самолеттер шықты ұшып.Қарап қалды қала..

Таң атады,күн батады өз хақынша,Барады өтіп қыс дегенің уақытша.Тереземнен төгіледі көктем –нұр,Самал желпіп,толқыған бір ақынша.Тамаша ғой айналайын..

Кешкі кез. Қызыл шапақ арайланып,Барады түнге қолын жалғағандай.Күміс ай көк аспанды шарайна қып,Қарайды күннің көзін арбағандай.Осы кез күн – сұлуға..

Батар күннің нұры қайтып қып-қызыл,Көкжиекке көрпе болып түсті іңір.Жапырағын жаңа жайған теректен,Еміс-еміс естіледі құс-күбір.Не дейді екен, не деп..

Таң сарғайып тағы атпай ма күн қызарып батса егер,Жұттан жаман нәрсе бар ма жиі айналып соқса егер,Адасқанның айыбы жоқ қайта үйірін тапса егер,Таза..

Таң атып, кейде маған батпайтын күн,Көз жұмсам,Көкіректі қаптайтын мұң...Тағы да сол сағыныш сырласқаным,Тəңір-ай,Ешбір емін таппай жүрмін...Бата..

Асты күн сонау асудан,Беткейде самал салқындап,Талдардың ұшар басындаСоңғы бір сәуле жалтылдап.Ақырын мүлги бастады,Аласа таулар бүк түсіп,Түксиіп..

Күн батқан, шайдай ашық жасыл аспан, Алатау аңсайды бұлт басын басқан. Ырғалтып ызғар соқса, жапырақсыз, ағаштар аркаларын қасыласқан.Қар да жоқ..

Жүрегімен күлетін қуанғанда,Жүрегімен жылайтын қуарғанда.Ақ әлемге дүние айналатын,Әппақ нұрмен жанарын суарғанда.Табиғаттың жырлаған көркін..

Күткендей көзі талып үйі асыға,Күн кірді күлімдеп өз ұясына.Қонды кеп сәулелерден қызғалдақтарНауша бой найза тастың қиясына.Еркіне тиіп ерке қыз..

Күн батады,- дейді-ау жұрт,- ұясына,Ондай ұя әсте жоқ туасы да.Інге кіріп, ұйқыға шомбайды күн,Күн самғайды заңғардың қиясында.Күн бата ма?Күн батса..