Сырбай мәуленов шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Қалып жатыр шөл, ыза...Шетсіз аспан әлемі.Көрінді тау Феруза,Аты қандай әдемі.Тау екенсің тәп-тәуір,Тартатұғын ақынды.Кім де болса әйтеуір,Тауып..

Көгінде күн күркіреп,Алды үйіріп даланы.Жаңбырлы бұлт сіркіреп,Шайып өтті ауаны.Көктем желі шарлағанҚыс көйлегін сыпырды.Қызғалдақтар аумаған,Қызыл..

Араладым ауланыКелмеген соң күндіз жыр.Көңілімді аулады,Көзді тартып жұлдыз гүл.Бес тармақты қызыл гүлҚызыл жұлдыз кәдімгі.Құпия сыр қызық бұл,Тербеп..

Алыс жолдан асығып,Жетті көктем — келіншек.Бұтақтарға асылып,Жылайды қар көңілшек.Келді көктем — келіншек,Көк көйлегі көлеңдеп.Салып жатыр көп..

Алдымда үлкен үй тұрды,Аралап бәрін өтіп ем.Жаңа шыққан сықылдыЛенин кабинетінен.Столда толы хат-хабар,Ұштаулы жатыр қаламы.Осы бір қалам..

Сені тәуір көріп ем,Бармысың сен Төленді.Өзім жазып беріп ем,Бақытыңа өлеңді.Есіңде ме жүрген кез,Күндіз ұйықтап, жортып түн.Дос қадірін білген..

Уа, досым, олпы-солпы сол қалпыммын,Мен үшін керегі жоқ зор даңқыңның.Емеспін ефрейтор я сержант,Өлеңнің қарапайым солдатымын.Майданның кеткен бір..

Бір күні дүниеге қарадым мен,Ну орман жатты өзен алабы кең.Жайқалды қыз табиғат қызыл гүлмен,Бәрін де жылытты күн жанарымен.Ойладым: бесіктегі бөбек..

Еш дыбыс маңайында білінбейді,Жел үрлеп қалың жусан күбірлейді.Көзіңе өткен күндер елес беріп,Алыста ат тұяғы дүбірлейді.Астында күрең қасқа аты..

— Қалай болып кеткен?— деп,Сын қоясыз қазір сіз.Жас ем онда көкпеңбек,Сақал-мұртсыз, әжімсіз.Сол бір балғын жүзімде,Қалған саған ұнамай.Отыз асқан..

(Қайнекейге)Тосын бойы толы арша,Тосын бойы қалың ну.Құздарынан таласаҚұйылады ағын су.Түк демейді, ол сағанТоғайынан ал арша.Шық тауына қоршаған,Іш..

Орта Азия көгіндеОттай ыстық қызу күн.Түрікпеннің жеріндеЖатыр жалпақ Қызылқұм.Жауырынын күн қақтап,Қатып қалған қан-сөлі.Сұра желден..

Бұхарада мұнараҚаһарлы хан соқтырған.Елге апат боп бұл ара,Болған онда кеп құрбан.Талай ерін кезеріп,Төккен көздің жастарын.Өзі тасып, өзі..

IШығып әбден ығырыҚиын болып күн көріс.Керуендермен бір жылыКетіпті атам Үргеніш.Кездеспепті бұл құмда,Тым болмаса дуадақ.Әкетіпті қиырғаҚұйын соғып..

Жүзі суық АмудыңСуының да сұр түсі.Айдынында дауылдыңСақылдаған күлкісі.— Тегін емес, жора жан,Қабағының қатуы.—Деп қозғаған сыр оданҚарақалпақ..

Жүзің қызыл шырайлы,Қарындасым Мүгілсін.Боянбауың ұнайды,Боянбай-ақ сұлусың.Ажарың бар аяулыБояуға онша өкінбе,Табиғаттың бояуыТұр өзіңнің..

Жатыр түнде Ақ ЖайықКөк көрпесін кең жайып.Толқын сүйген ернеуін,Жағасында желқайық.Гурьевті қақ жарып,Жалпақ Жайық жайласқан.Күндізгідей..

Туған жерден кетерде,Алдым қызыл аршаны.Болды оным бекерге,Бәрібір жан аңсады.Туған жерден кетерде,Іштім тұнық көл суын.Болды оным бекерге,Қанбай..

Жаз бұтағын тербетіп,Жамырасып құс қонып.Күз маңдайын терлетіп,Уілдеген қыс тоңып.Көктемге де келіптіКөк ерім боп сол шынар,Шыңнан жиған көрікті,Сол..

Қара бұлт қарақұстай қанат қағып,Алатау қатпар-қатпар қабаттанып,Күңіренген күн астында қылт етеді,От тілін найзағайдың жалап қалып.Көкжиек ұштасты..

(Ұлым Атығайға)Көктемде қолға ұстаған гүлім едің,Кеудемде бір күй болып күбірледің.Жоқтаймын, жалтақ-жалтақ қарай берем,Асыр сап ойнағанда..

Атылып мұнарадан қыз құлаған.(Қадалып түйліккен шал — құзғын оған).Жұтқанда жас аруды кәрі теңіз,Кеудеге бұлтын жиып күз жылаған.Түсірген жұрт..

Жоғарылап, төмендеп,Көкте қалқып шырлаған,Бозала таң елеңдеп,Боз торғайды тыңдаған.Кейде қары қарысып,Қанаттары талғандай.Жалғыз ноқат жабысып,Жансыз..

Алғашқы аспан күркіріСалютіндей көктемнің.Дүниенің бар түкпіріҚұшағында көктердің.Қөтеріп дала жасыл гүлКөктем күнін қарсы алған.Тек қана таудың басы..

Жеткізбейді бел-белесӘлі кетіп барасың.Сол бір көлді жерде емес,Көкте ме деп қаласың.Қөкпеңбек боп ылдиданКөрінеді ол саған.Зымырайсың..