Сабырхан асанов туралы Өлеңдер ✍️

Шынымен, мені ешкім сағынбай ма, құдай-ау, жұртқа ұнайтын шағым қайда? Күлімдеп қыздар келген кездер менің асырып жіберуші еді бағымды айға.Бірімен..

Сағынамын өтіп кеткен күнді ойлап,салған асыр,салған ойнақ, күнде ойнақ.Қиялымда күлімдейді жап-жас қыз, сағынбақпын одан басқа кімді..

Қазір менің барлық күнім– сағыныш, қазір менің барлық үнім– сағыныш. Жәудіреген жұрт көзі боп жұлдызы, қазір менің барлық түнім– сағыныш.Қазір қыс..

Жасыл жалған,жапырағы жайқалған.Самал соқса,тал-терегі шайқалған,саған жетіп айта алман-ау, айта алман.Көз алдымда– жасыл бояу, көк бояу, жер мен..

Өткен күннің бәрі-бәрі сағыныш,жастық шағым,айтшы сенде мін бар ма?!Әрбір сәті сансыратқан сабылыс,сені еске алмай отыратын күн бар ма?!Көңілім бар..

Барлығынан безіндік, кешегі өткен күндердің. Өзгертіп ой, сезімді, қайтып қана үлгердім!Құшақ жайып көкке ерек, бетегелі бөктерде,өсіп тұрған көк..

Тағдыр моншақ – жылынТез-тез түзепті,оның қатты қарқынынатөзер кім?!Ата-анамакөрсетпеп ем қызықты,балам, сен декөрсетпесең– өз еркің

Көгереді,сарғаяды жапырақ,құлпырады,қуарады атырап.Соның бәрін аңғарамын, байқаймын,сыртқа шықпай,өзім үйде жатып-ақ.Өткен күнде,кеткен күндер..

Мына қаламен келгенде бар еді,мына ағаштармен келгенде бар еді.Қалғаны естебәрі, бәрі кәрі еді.Мына өзендер мен келгенде бар еді, мына таулар мен..

Қартайып барамкөктемде жап-жас бола алмай,ішінде сәттіңбір ысып-суып, тоңа алмай,сайраған тынбайқұстармен бірге қуанып,бүршіктержарған бұтақтарға да..

Сезеді-ау көңілім сезбегірді,кезеді-ау көңілім кезбегірді,қыз шақырып,мен бармай,болғанды сондай кезде бір.Кім сенер, десем күн сөнер, семсе бір..

Селт етпейді ақыл-ой, селт етпейді жүрегім, Бұрын елең ететін елгезектің бірі едім.Біткені ме, құдай-ау, қызықтардың мен көрер,көп сияқты еді ғой..

Өкінген жүрек,опынған жүрекқанша жыл көзін ілмеді,мен сүйген қыздармен түгілі,өз бағасын білмеді,Көздері жайнапіште жанғанбелгісіндей..

Бір баласын өз төркіні алдырып, бағып жатыр қалған көңілі мұздай боп. Екіншісін күйеуіне қалдырып, басқа байға тиіп кетті ол қыздай боп.Дәл мұнысын..

Көкейімнен кетпейтін қыз деуші едім,созсам, қолым жетпейтін қыз деуші едім.Ұнамады,ұнамады-ау кеткеніңкөрінгенге қолжаулық боп беу, сенің.Жүрген..

Алдағанымнан алданғаным көп, алғандарымнан алмағаным көп, қалықтап көкте жүрсе де көңілім, бетінде жердің армандарым көп жанмын мен.Күлгендерімнен..

Біздер сүйер ерінді сүйіп басқа, көкірекке кетті ғой күйік тастап. Атқан таңнан айнымас армандарды, жиған екем жүрекке үйіп босқа.Біздер сипар..

Мықтымсынып буынғанмен белді бізкөктем кетті,жазым кетті,келді күз.Бұрын қызды мақтап қана жазушы ек,даттап қана жыр жазамыз енді біз.Қасарысып көбі..

Басында таудың қар жатыр,қартайған,қартайған секілді.Көлімде менің зар жатыр,ортайған,ортайған секілді.Тырналар ұшады аспандап,сыңсыған,сыңсыған..

Келіп-ақ еді достарым, достаса алмай– басты мұң. Сенімен ұзақ қоштастым, қоштастым қимай жас күнім.Құмар ем жасыл көктемге, гүлдерін теріп күн ұзын..

Ілтипаттан қалдым мына жасқанып, көңілімді де бір уайым басты анық. Автобуста «отырыңыз, аға» деп, ұл мен қыздар орын бере бастады.Шыныменен біткені..

Нұрды да,жырды да құштық қой, аспанда ақ бұлт боп ұштық қой. Сондықтан, жас шағым аяулы, сондықтан, жас шағым ыстық қой.Қырлардан гүлдерді тердік..

Соғады ойлар,соғады жолдар соққандай,тынбайды бір сәт,сабыры оның жоқ қандай.Өтінде оның үрленген кеуде, жүрегім,қалар ма жанбай,қалар ма қызыл..

Сұрамай атын, жасын да, Тоймадық рас, қоймадық, жатып ап әйел қасында қанша бір қызды ойладық.Білдірмей оны тіріге, ынтық боп күнде, асық боп, қайсы..

Бір іздеп келмедің-ау сағынсам, сенбедің-ау. Бірі үміт болып жанып, кеудемде сөнбедің-ау.Сөнбеген сәулелерім, мен де бір дәурен едім. Бар болып тұрып..