Исраил сапарбай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ақылымнан болса егер айлам басым,Жағдайымның сезер ме ем жəй болмасын.Қалтылдаған қайықтай күй кештің-ауҚалталының қасында, қайран, басым?Бағым..

Орныңда отырып қал,Омалып қал..,Алдыңды орқояндай орағытпан.Жердегі жыбырлаған құмырсқа артық,Төрдегі қозғалмайтын қола алыптан!Саусақпен ай..

Діңкесін қорқақ қоян белде құртып,Көз салды көктен сонау көлге бүркіт.Көбелек қонатұғын гүл таба алмай,Ебелек сайға қашты желден үркіп.Манағы шөмеле..

Сезім сергек,Көз көргек,Санам ояу,Бұлағай-ау бұл өмір,Алағай-ау…Жанарымның ішінде –жарық жаһан,Қабағымның астында –қара бояу.Бері қара,Бəрібір, ары..

Көкірегінде көлдей тұнық мұңы барАқын жанын сен ұқпасаң кім ұғар?Аспанда емес,Алты қаздың əуеніАлты қырдың ар жағынан құмығар.Көздеріңде көлдей..

Аққулар билегенде:Күлімдеп Күн жанары,Дүние нұрланады.Сыңғырлап сырғаларыАқ қайың ырғалады.Аққулар билегенде:Ақ маржан шашылады,Əппақ гүл..

Алқара көк қандай əсем, айшықты?!:Анам көмген таба нандай Ай шықты.Ақ шабақтай шоршып қашқан қармақтанЖұлдыздар да жамырады жан-жақтан.Көкжиектің..

Аққуменен тілдескен,Гəккуменен үндескен.Пенделікті білместенПеріштедей күн кешкен –Қайран, Шəмші.Мұз жүректі жібіткен,Тас жүректі үгіткен.Шаңырақты..

Қайыл қалып тыңдайтын қарындастар қаракөзСаған арнап келіп ем дақпырты жоқ дара сөз:Мұқым елдің тұқымы түтініңе еліткенАйналайын, жұпыны аманбысың..

«Кеңсай» мен Кент арасы таяқ тастам,Алдыңнан аруақ шығар, аяқ бассаң.Асырып айла-амалын Ажал шіркінБір күні ап кете ме оятпастан…«Кеңсай» мен Кент..

Денем – шоқ,Дегбірім жоқ,Дертім – Өлең.Кезім көп көше кезіп тентіреген.Антымен алдаспанның Ажал келсе,Семсердің өмір сүрем сертіменен!Өрт тамған..

Тағы бір гүлім солды ғой,Тағы бір күнім өлді ғой.Баяғы қазақ - сол қазақ,Баяғы Құдай – сол Құдай!Қанша жыл салдым араға…Жаңарған – жалғыз..

Жігіттің жалқау келер жамбасшылы.Алтын мен күміске аян алмас құны.Өзектен өніп шыққан өрімталдайЖақсының қандай жақсы жалғастығы?!Жігіттің сертке..

Өрмектің жүзін аудардым,Өрмектің жүзін…Көзімнен ұшты көктем, жаз,Төрлетті күзім,Əуелеп ұшты алты қаз,Əуені мұңлы,Əлдиін айтып тентегін тербетті..

«Өмір дегенің – бір күндік сəуле екен ғой…»МұқағалиӨтті өмір нөсерлетіп, жауындатып,Селдетіп,Борандатып,Дауылдатып, –Күнімді күркіретіп..

Той да өтер,Қызық та өтер,Думан да өтер…Арқырап ағар Уақыт судан бетер.Құбылған дүниенің қыр соңынанҚұс салып,Құрық алып қуған жетер.Зулайды жел де..

«Кім еді осы, əкесі ме еді:«Аяғы дүниенің ырың-жырың» деген?..»Ə.Нұрпейісов, «Соңғы парыз» –Жəдігердің монологы.«Аяғы дүниенің ырың-жырың…»Бұл өзі..

Ай қараңғы, күн бұлт кешесі менСайтан көрдім Саинның көшесінен.Сайтан көрдім би билеп отты айналған,Қара түнде көздері шоқтай жанған!Сайтан көрдім..

Мен Тазы бола алмадым жылмаңдаған,Жылдарға жете алмадым жылдамдаған.Соңынан қу түлкінің қуамын депНесіне құла дүзде құрбан болам?Бүгінде Тазы..

«Бұл өмір абақты ғой саналыға»МағжанМен күнде түрмедемін, түрмедемін,Ұқсайды күзгі күлгін гүлге реңім.Үміттің Үркеріне иек сүйеп,Күдіктің үйшігінде..

Күннен күдер үзбедім,Үмітімді үйірлеп.Түннен қайыр іздедім,Омырауы иір деп.Таң бозынан оянған,Бозторғайдың шырылы-ай.Сары түске боялғанСарғалдақтың..

Аттан түскен мырзадай,Құздан түскен құлжадай,Құзырына ҚұдайдыңҚұлдық ұрған қу жан-ай!..Ойға шомған шоқыдайҒұмыр кешкен екіұдайТор ішінде..

Сыртыңнан ептелесің,Ішіңнен жек көресің.Тесіктен сығалайсың,Есікке кептелесің.Сыналап жұрт арасын,Сыбырлап мін тағасың.Тұманмен тұмшаланып,Бұлтпен..

Апырай, тəубең қайда, тəубең қайда?Алла емес,Алтынға есің ауғандай ма?Ынсапсыз ындыныңа ырық берсең,Ауылы адалдықтың жауланбай ма?!Апырай, сотың..

Бұра тартып,Бұлдаған бірдемесінКісімсінген немелер кімді елесін.Саясаттың сары езу сабаздары,Бір сөзіме тати ма күллі егесің?!Тікенектей қылтиған..