Жанат әскербекқызы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Балалық өтті, білдің бе?!АбайСанамнан сағыныш тамшылап,Іздеймін балалық мекенін.Барсам ба ол жаққа хал сұрап,Бәлкім... мен бала боп кетемін.Алаңсыз..

Ақша бұлт баяу жүзіп келедіТөбемдеТамшы етіп сырын үзіп бередіӨлеңге.Ақша бұлт баяу сырғып өтедіЕгіліп,Өлеңді сосын мұңлық етеді,Мені – ұмыт.Көз..

Естідің бе ақпан әнін,Қабағында – қап-қара мұң.Мұңаяды мұңлық-жалған,Ақ-қарасы Хаққа мәлім.Төгілтеді ақпан әнін,Білер бір күн жоқ боларын,Қарашықтан..

Ақырап та ғұмырын тауысты енді,Қадамына қар бітіп қауыс келді.Дірдектеген жұлдыздар бірауызданКезегі деп қауыстың дауыс берді.Сағынышын сарғайтып..

Қызыл іңір –Жалғанның үзігі бұл.Қып-қызыл көкжиектеҚырмызы қызығы жүр...Құбыла құбыладыКүмілжір ғұмыр әні.Қыжым жел етегінеШалынып жығылады.Шырайлы..

Бұйығылау бөлмемніңМұңайғанын кім көрді.Сен келер деп сенгенмін,Жалғыз өзі... күн келді.Сенсіз келді, жабығып,Елемедім тіпті оны.Өкпеледі тағы..

Жапырак кешкен Сары Күз,Кездесіп тұрмыз тағы біз...Өзіңдей жүрек сап-салқын,Сарғайып кеткен жанымыз.Сары күз, жеттің тым жылдам,Өзіңді көріп..

Телегейде нән балықКеле жатыр таңды алып.Үрке қашқан жұлдызғаТаң қарайды таң қалып.Түн сырғыды тереңге,Тоқтамаса өлем бе...Қызыл шапақ киген..

Ақ қанатын жайған жел терістікте,Жұлмалама жанымды, келістік пе?Жүрегімді іздесең, мені тастап,Теңселуде мұң атты кеңістікте.Жүзі шерлі, жаны мұң..

Теңізі бастан былғансаТұндырар ұлы бар-дүр-ді.Терегі түптен жығылсаТұрғызар ұлы бар-дүр-ді.Қаһарлы ажал оны алып,Қаһанды қапы қалдырды...«Күңіренген..

Тәңір түнді жаратыпты сорлы ғып,Құшағына ене беріп, өлді үміт.Жұлдыздарды бауырына басып ап,Ай жөнелді әлдеқайда жөнді ұғып...Түн дегенің... өксіп..

Жеті ғаламнан асқанШерлі бір дауыс бопЖаңғырып құладым.Аспан –Шақырар ол жақтан ауыс депМенің мәңгілік тұрағым...Төрткүл дүниені басқанҰлы мұң..

Мендегі үмітКөк пенен жерге егіліп,Түңілгені-ай, кетердей көрге кіріп.Бір қиырын жалғанның жайлап алып,Жүр екенсің ол жақта сен неғылып...Мына..

Тас балбалдың тағдырын-ай,Тас боп қатқан тән жылымай.Тұла бойы құрсауланған −Тас құрсауды салды Құдай.Кебенекті күн өлерінКебін киген түн..

Бәрі деӘлі де мөп-мөлдір,Күрсініс естілер көктен бір,Сол көкке аттанып кеткен беЖұпарын ауаға төккен гүл...Бәрі деӘлі де мөп-мөлдір,Көңілде көлбеңдеп..

Мөлдір суынаКүн шомылады күндіз кеп,Сен аманбысың,Біз аман-есен жүрміз деп.Тоңазып бойыАй шомылады түнде кеп.Саған болмасаМұңымды шағам кімге..

Жел билейді мың бұрала,Бұлтқа кірген күнді қара...Күллі әлемнің аясындаҮндемейді Үлбі ғана.Үнсіз, тілсіз Үлбі ағады –Сырына тек түн қанады.Аспандағы..

Өмірзая өлді деп өксіме жел,Таңда қайта ол туады Шолпан болып...Светқали НұржанӨмірзая өксіді...түн егілді...Қара түннен үзе алмай шідерімдіҰмтыламын..

Біздің көңіл Сізге ауғанСіздің көңіл күзге ауған.Не күтеді бізді алдан,Не күтеді Сізді алдан?!Үн жетеді шалғайдан,Самал соған арнайды ән.Сартап етіп..

...Теңіз жатты тебіреніп,Елесін ол мені неғып.Жанарымнан жас саулады,Жүректегі сенім өліп.Неге келдім бұл қалаға?Неге келдім тұл жағаға?Күрсінеді..

Ғайыптан Аллам берген несібем ең,Сенен қап тірлік кешем несіне мен?Қай жаққа бағыт түзеп, бет алғансың,Барасың асығыстау көшіп өлең.Аялда..

«Етікші етік тігер бізіменен,Тарамыс жорғалайды ізіменен.Құдай берген өнердің арқасындаОршанның3 жақын болдым қызыменен».Осы еді сүйікті әні..

Ақырзаман ақырдыСанадағы жалғандыққа шыдамай.Жер демін ап ақырғыЖұлдыз үркіп, қорқыныштан құлады Ай.Алла отырды мызғымай,Періштелер жөнелді ұшып..

Нағашы бабам опанұлы жүзбайдың рухына «Иә, Асаукөк, Қанжирен!Өзгелердің ырқынаБағынбаған екі жын,Басын бермей жұлқынаАрындаған екі жын.Пәрменімен..

1Үстірттің үсті. Көк тұнық.Көз ашқан кезі көктемнің.Оғланды жаққа бет бұрып,Ия, Бекет ата деп келдім.Шөліркеп жатыр маң дала,Аспанға қарап, қол..