Өлеңдер ✍️

Египет моласын Есілге көшірген,
Есіл Ғұн рухын санамнан өшірген.
Перілер ізінен тозаң боп тараған,
Түн келсе түсіме кіреді зобалаң.
Қанжарын кезеген Мұсаға, Һаронға,
Табынған ешкіге, табынған адамға.
Ғасырлар қанының дағындай мұнара,
Сүйрелеп келеді бізді мың күнәға.
Адамизат қолының қуаты жетпеген,
Тек қана Перілер демімен көктеген.
Ескірте алмаған топан су екпіні,
Құлата алмаған Наполеон тепкіні.
Өшіре алмаған дәуірлер тартысы,
Күйрете алмаған Ромель танкісі.
Перғауын рухы кезіп жүр даламды,
Кезіп жүр, кесапат жаулаған қаламды.
Ескі алаң бойында есінен ауысқан,
Қарт әйел басында билейді сауысқан...
Пендеге табынып, таусылған ойламы,
Ол жаққа баспаңыз!
Жындардың ойнағы.
Қанына малтыққан Кирдің басынан,
Тарихымды оқып ап сәбидей шошынам.
Ер Кене сарбазы су ішкен Есілден,
Еркін бұл рухымның үміті кесілген.
Тұлданып жылармын,
Жылап ап күлермін,
Соншама қалың ба, қасіреті бұл елдің?!
«Тек өзім Құдаймын,» – деп тыным таппаған,
Перғауын тіріліп келген бе деп қалам...
Мыңдаған шайтандар шарқ ұрған миында,
Табынған доңызға, табынған сиырға.
Өзгерте алмаған Дарвин шатпағы,
Алжастыра алмаған шіркеудің «хаттары».
Тәубасын түсірер адамға, ғаламға,
Келші деп жалынам Мұсаға, Һаронға.
Маңдайға басылған таңбасы қорлықтың,
Египет моласы Есілге орнықты.
Қаһарсыз ұрандар,
Қайратсыз қармаулар,
Тазарта алмас-ау, дәрменсіз болжамдар!
Тарихтың арманы:
Тек қана Нұқ келіп,
Топан су күшімен қоймаса нүктені.
...Сезесің уақыттың не меңзеп тұрғанын,
Перғауын...
Нұрғауын...