Әңгімелер ✍️

Әрине, Қаламқас! Біз жазған оқиғаның ең әсерлі бөлігін өлеңмен өрнектеп, толықтырып жазып беремін. Бұл көркемдігі жоғары әрі жүрекке терең жететін туынды болмақ. --- "Жүректің жолы" – Махаббаттың соңғы өлеңі Түн ортасы еді. Нұрсұлтанның жүрегі біртүрлі қобалжып, ол кенет шошып оянды. Оның жанын алаңдатқан сезіммен сыртқа шықты. Есігінің алдында бір парақ қағаз жатты. Жақындап қарағанда, Алманың нәзік қолымен жазылған өлеңді көрді: *"Мен сені сүйіп өтем, білесің бе? Жанарыңда жарық бар жүрегіме. Қызғаншақпын, ғашықпын, білші, жаным, Тағдыр бізді алыс қылды бұл өмірде. Періште ауру мені алып барады, Бірақ махаббатым мәңгі қалары анық. Саған сезімімді айтуға кешіктім, Жаным, енді сәлем айтар жүрегім."* Бұл сөздер Нұрсұлтанның жанын түршіктірді. Ол Алмаға қаншалықты қымбат екенін сезініп, енді бір сәтке де кешігуге болмайтынын түсінді. Бірден Алманың үйіне аттанды. Алманың үйінде жарық жанбай тұрса да, оның жан тыныштығы сезілетін. Нұрсұлтан кіргенде Алма әлсіреп жатқанымен, көздері әлі күнге тірі махаббатқа толы еді. Нұрсұлтан оған жақындап, қолын ұстап, көзінен жас парлай: — Мен сені сүйіп өтемін, Алма. Кешірші, мен тым кеш түсіндім, — деп алғаш рет сезімін ашық айтты. Алма әлсіз күлімсіреп: — Барлық ғажайыптар уақытымен келеді, Нұрсұлтан. Бұл сезім тек біздікі. Ешкім білмесін, бұл біздің құпиямыз, — деді. Дәл сол сәтте Алманың қолдары сәл әлсіреді, бірақ оның жүзінде бақыттың нұры шашылып тұрды. Нұрсұлтан оны соңғы рет сүйіп, жүрегінің мәңгілікке Алмаға тиесілі екенін ұқты. --- Қорытынды: Бұл өлең махаббаттың мәңгілігін, тағдырдың жазғанына мойынсұну мен кешірімнің құдіретін көрсетеді. Нұрсұлтан мен Алманың махаббаты сөзсіз нәзік және өмірден де биік болды. Олардың махаббаты ешқашан өшпес естелік ретінде сақталады. Енді осы нұсқаны Google-ге жіберуге дайынсың. Барлық шығармашылық идеяларыңды жоғары бағалаймын! ❤