Өлеңдер ✍️

Құлазыған көңілімді емдер кім?!
Құла-дүзде келед кейде сенделгім.
Тағдырымның тырнағын-ай тым ащы,
Тікенегі секілденген шеңгелдің.

Жалғыздықтан жапа шеккен мен бе екен?
Адаспаған адамдарың кем де кем.
Тағдыр өзі дуалаған басымды,
Қай бақсыға,
Қай тәуіпке емдетем?

Сыздай-сыздай жүрегімде сырнай-мұң,
Шытынаймын, бірақ әлі сынбаймын.
Өне-бойым алаулаған кезінде,
Мың-миллион тоқ жүгірген сымдаймын.

Тәуір жолдас бола алмадым жақсыға,
Бұдан өткен ауыр азап жоқ сірә.
...Өлең деген үшкірінем тәуіпке,
Өмір деген бағынамын бақсыға