Серікбай оспанов туралы  ✍️

Парақтары күндердің –Түрлі-түсті өмір бұл.Арасынан гүлдердіңТауып алдым қоңыр күл. Айырмасы түсіндеҚызыл, сары, ақ гүлден.Көрмегенді түсімдеОсы..

(Махаббат жоқ дейтіндерге жауап) Жолдастарым, достарым, жамағаттар,Таласпаңдар, өмірде махаббат бар!Жатады кіл жасалыпБұл әлемдеМахаббаттар арқылы..

Қуанышты бар жанға бөліп беріп,Сен жымисаң, кетесің көріктеніп.Сен күлгенде ажал да шегінердей,Ашкөзденіп,Арындап төніп келіп. Көңіліңнің шипасын..

Қабақ шытпай қарсы алып ұлы күнді,Мықтап салып келемін құрығымды.Өзгертуге мен сені  асыққанмен,Сен құрайсың, уақыт, ғұмырымды! Сен білесің асырып..

Келіп ең минут, секунд, ақ таң болып,Жүруші ем өткеніңді мақтан көріп.Тек қана көктем болып тұрар десем,Барасың жаз, күз болып,Ақпан болып. Сөз емес..

Алты парақ бір кітап боп түптелген –Алтау едік бір анадан сүт емген.Бірің ойда, бірің қырда жүрсіңдер,Туысқандар, күнде сәлем күтем мен. Біздің үйге..

Біздің үй ме, біздің үй – ауылдағы ең қырдағы үй,Телеграф бағаны тартып тұрады мұнда күй.Ауыл – ойда шашылған, үстінен кіл қарайсың,Әр үй таныс..

Жоғалды ізі көңілсіз айларымның,Шабыт атты шапшыған тайға міндім.Жырымды бір сынатып алмақ едім,Әбіқайдай дүлдүлі қайда жырдың?! Нұрлы жанар, от..

Қартаюға, қажуға асығар кім,Отыздамын, қалайша жасырармын.Ұяң болсам, мен енді ашылармын,Тентек болсам, мен енді басылармын. Отыздамын!Миымды ой..

(Қамысты ауданындағы Бестау орта мектебіне) Дәл осылай қуанып күлімдер ме ем,Кетпессің бе айналып бұл күндерден?!Саған сәлем алдымен,Аңсап..

Осынау торғай кішкенеТөсіне көктің байланып,Айналып құйттай нүктеге,Әуенге мөлдір айналып. Жырлайды туған даласын –Ұясын, балапандарын.Сол ма деп таң..

Өзіме өзім өкпелеп жылап алғанСәттерімде арылдым күнәлардан.Заңғарларға қайтадан қанат қақты,Биіктерден мендегі құлап арман. Талай-талай кезігер..

Шындықтың әкесі – Ел,Ар – анасы,Қорқытпас оны қылыш, дар ағашы.Шындықты керегі жоқ алтынға орап,Сүйікті болады оның жалаңашы. Ол онша жылтырақты..

Шындық, Бақыт, Береке – қыдырларым,Сезінейін мақсатты ғұмыр барын,Безінейін жамандық атаулыданКеліңдерші, келіңдер бүгін бәрің. Толтырыңдар әсем саз..

Бөтен жақын бола алмайды тілдеспей,Адымың тар ағайынмен бірлеспей.Бұрамасаң бірін қатты, бірін бос,Қос ішек те қояды ғой үндеспей. Өсіп-өнбес..

Ата-анаң кім, туысқан кім,Сұрап алған, қарттарым-ай!Жақын тартып, ұғысқан күнЖылап алған, қарттарым-ай! Кешке жақын үй алдындаҚауқылдасқан..

Саған салмақ көп саламын, білем мен,Бәрі-бәрі өзіңе кеп тірелген.Қайдан сезсін өлшейтіндер өмірдіАқшаменен,Киімменен,Кілеммен. Ей, жүрегім, кім бар..

– Үнсіз-түнсіз бостан-босқа күрсінбе,Айт сырыңды,Ағайының білсін де!Қалатының бар еді ғой ұрынып,Әлденені бүлдіріп ап жүрсің бе?! – Алмасады қуаныш..

«Ерітеді мейіріммен қараған», –Деп бәрінен қорқады екен қар адам.Сондықтан да ауылдардан жырақтап,Ол айналып өтеді дейді қаладан. Ал мен болсам..

Санаулы күнде алаулап өту үшін де,Қимылдап жүрмін бойдағы барлық күшімде.Бір өлең тумай булығып жүрген кезімдеҚабағы қарыс қатулы жан деп..

         Жұмахан Оразбекұлына Шилі, Балдай, Тауман, Бестау, ҚароттаБолған емес фабрика, завод та.Жерошақтан, зираттардан көрінгенҚараушы едік..

Той   бүгін.Туған   күнің,   айналайын,Кетті ғой хабарласпай, қайда ағайын?!Күлкің   де   сыңғырлағанДостарың   менСекілді  жарасатын  барда  ..

Ойламайсың ештеңе,Сен ұқпайсың папаңды.Сен – сәбисің кішкене,Мен – сәбимін сақалды. Сен жайлы жыр ойымда,Тағы жазғым келеді.Сен тоймайсың ойынға,Тек..

Құрманғазы Сағырбаевқа Қолы тисе домбыраның пернесіне,Сағынышпен алады елді есіне.Туған елдің жазығы – жазирасыЖазылып-ақ қалыпты зердесіне. Көз..

Суреті тұр көз алдымда Торғайдың,Торғайым деп күнде жырды толғаймын,Алға басса – шаттанамын қол соғып,Сәл жүдесе – күн-түн ойлар ол қайғым. Суреті..