Қашаған туралы Өлеңдер ✍️

Қашеке, Қырықкезде үнсіз жатсың,Дүлдүлімнің қалғаны-ай үнсіз қап шын.Кәусар жырмен қандырдың жұрт құмарын,Енді өзіңе ұрпағың жыр тыңдатсын.Жыр..

Жайлаудың әсем бір күні,Жатқан-ды жусап жылқылар.Тұзақтап тағы жылқыны,Тарқайтын болды бір құмар.Жылқышы әйгі ісімен, Тасалап жетті, тығыла.Үйірлі..

Аралбай ақын жалғыз ұлы Берекет өліп, қамығып отырғанда, үйіне замандасы Қашаған келеді. Бұл жайдан хабарсыз, көптен көріспегенҚашаған:–Лебізіңді..

Шығаннан шығып, жеткізбей не бір саңлаққа,Ілінбей кетті-ау...Қашаған екен, қармаққа.Соңынан салған қос жігіт лағып,Қуғыншы,Жете алмай қалды, шаң..

О, абыз ақынҚашағаным, киелім,Талантыңа табынып бас иемін!Асыл сөзбен асқақтата жырлаған,Ақпа-төкпе жырларыңды сүйемін.Мен өзіңненсөз құдіретін..

Қашаған құсап құйғытқан қия жермен де,Таптатты ма екен табынын жинай келгенде,Асыққан малшы атынан түспей терген бе?Тоғайдай қалың таңқурай жатыр..

Көктем де келді далама мынау,ызғары қыстың күрт кеміп,Бір жасап қалды Тәңірдің шашқанризығынан жұрт теріп.Қызғалдақтардан шашу шашқандаКемпірқосақ –..

Қайран дала қиыры жоқ,тыныстайды далиып,Адырларға қозған шоқтай,алқызыл кеш қаны ұйып.Күн еңкейіп бара жатыр,Ақырғы рет нұр шашып,Жылқышыдан бір..

Құдіретті, күшті Алла, шыныңда да,Бірін сорлы жасаған, бірін данаПендесінің ішінен ҚашағанғаАян берген түсінде Қыдыр баба.Аян берген халқыңның ұлысың..

«Абыл –зергер, Қашаған – ұста,Абылекеме кім жетсін...»Қашаған КүржіманұлыЗапыранын өмірдің,Талай-талай асаған.Жасы сексен жасаған,Өлең сөздің..