Марфуға айтқожина өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сəулесіз жандар қанша санасында,Сəулесіз десем, жанымНанасың ба?!.Ойыңмен оқшауланып сен де тұрсың,Ұқсап бір даладағыДара шыңға!Түйір жоқ жанды..

Беу, өмір!Сен қандай ағынды едің,Аласұрған ағынға бағын дедің.Бағынбадым еркіңе,Басымды иіп,Ешкімнің қолында емес бағым менің.Бағым да өз қолымда..

Ескек желі ерекше есіп өткен,Əсерімен оралды, осы көктем!Жұлдыздары жымыңдап, жылу шашып,Кетер емес, тым ерке,Кеші де естен!Кетер емес, шіркіннің..

Көңіл мынау,Көлдерді, тауларды өпкен,Көп нəрсені келемін армандап мен.Жүрсе-дағы шағылып тауым менің,Қайтқаным жоқ, тегінде алған беттен.Қанша кетіп..

Жұрт жамылып жүргенде қалың атақ,Мен келемін шоқ шайнап,Жалын асап...Қым-қуыт тағдырыма өкінбеймін,Ақындығым кіршіксіз –Жаныма шақ.Көкірекке көмілген..

Айналайын,Баураған бауырыңнан,Баурайында айыққан ауру жан.Туған ауыл тынысын,Тіршілігін,Тыңдадым күнде соққан дауылыңнан!Айналайын,Мейрімді..

Қарлығаш келді қайтадан,Күбірге толып сай-салам.Жібектей желі желпініп,Жапырақтарын шайқаған.Тəкаппар болып тұратын,Шуақтап жатыр..

Құстар-ай!Əуелеген, аспандаған,Жанының нəзік сырын ашқан маған.Шүпірлеп айнакөлдің айналасы,Ерекше,Естілмеген басталмақ əн.Қашан да аман қонып, ұшсаң..

Əуелей ұшқан сайын құстар үдеп,Бұлқынар ұясында құштар жүрек.Анашым, айтушы еді құс келгенде,Тағы бір қимас жылым қысқарды деп...Сусылдап қаққан..

Көктем ару, құлпырып, келсе гүлдеп,Биіктейді көңіл де,Еңселі көк.Алып келді бұл көктем жырға шабыт,Бұл бақыттың ақынға өлшемі жоқ!Болғанымен күндерім..

Мен өзіңе сенбесем, сенем кімге,Тамыры сенімдердіңТерең мүлде.Сенбесем мен өзіңе, ертеңіме,Айналар, қансыз, жансызДенем күлге...Жатады қасіретімді..

Жаудырып жаз күніне алғысты айтып,Құйылды жапырақтар,Сарғыш тартып.Сағынып келіп еді көктемеде,Барады жылы жаққаСан құс қайтып...Келгенде ажар беріп..

Алтын өрнек күз келді күбірлесіп,Жатты үлкендер, бұл да бір ғұмыр десіпТөрт мезгілдің бəрін де бірдей көрген,Тербетілген –Жер-Ана,Жұмыр бесік!Жайма..

Таң атып, кейде маған батпайтын күн,Көз жұмсам,Көкіректі қаптайтын мұң...Тағы да сол сағыныш сырласқаным,Тəңір-ай,Ешбір емін таппай жүрмін...Бата..

Қызығына қиялдың алданған мың,Біреуі мен екенмін,Аңғал жанның!..Алданумен өлеңнің ғажабына,Тез өтерін өмірдің аңғармадым...Аңғарған кім,Амал не..

Келгенімді білесің,Қиыр шыңнан,Шуағына шұғылаңның құйынсын жан.Көктем ұшып көзіненАқын отыр,Не қалайсың, бауырым,Сүйіншіңді ал!Күткен үміт,Тəңірден..

Үйімнің сəнін сонша асырып бір,Төрімде ақ раушаның ашылып тұр.Аппақ гүл,Аққу жүрек,Арман – аспан,Тағдырға болмасыншы, асылық бұл!Аппақ гүл, таң..

Ешкім де жеткізе алмас теңеп күшін,Дүние-ай!Сен дүбірлі емеспісің!Бəріне де өтетін тебіреніп,Жүрегі ақындардыңЕмес бүтін...Жатса да жыр толқындап..

Уақытқа құл емеспін басы байлы,Қолды да Тəңірі өзі асырайды.Алмаса басын шыңнан арынды өзен,Буырқанып,Бұрқанып,Тасымайды!Кешегі бастау да емен,Бұлақ..

Кедергі көп болса да қол байлаған,Заманын тебірене толғайды адам.Қосып өз үлесімді бір кісідей,Саналы өмір кештім,Болмай надан.Тоқтатпай толғанысын..

Ұмтылумен өтетін асуларға,Ешбір кінə қоймаңдар, ақындарға.Сыр алдырмай тағдырмен күреседі,Өлең дейтін бойында асыл барда!Түн асырып басынан,Күн..

Күндіз толғап ойларын,Жалғап кеште,Ұсынатын өлеңін талғап көпке –Ақын да бір аспанның құсы емес пе,Көзге ілмейтін ешкімді самғап кетсе! ..Байлықты да..

Аспанды қанатымен жапқан алып,Келеді буырқаныпҚап-қара бұлт.Найзағай атылды оған жолбарыстай,Тырнағын жарқылдаған отқа жонып...Ойнады дүлей дауыл қас..

Көрінген қашан да өз биігіненЖандардың сөздеріне жиі үңілем.Тағдыр-ай, сақадайын сайлап алып,Талқының биігінен үйіріп ең!..Содан ба, қолы кетпей..

Жағаға толқындарды жатқан ұрып,Ақ арман,Арайланды аппақ үміт!Ақ арман, арайланған үміт барда,Ақындар, жыр жазады,Ақтарылып!Көндіккен аптапқа да..