Марфуға айтқожина туралы Өлеңдер ✍️

Беріспей, батыр Бабам, армандаған,Арман күн, ел-жұртына жалғанды аманҚаншама құрбандықпен жеткен күнді,Əлдиле, байтақ елім, орман – далам!Əлдиле..

Қағылез қаршығадай өлең ілген,Саяңда қанат қағып келемін мен.Тарихтың тарландарын алға тартып,Ақынмын,Өлеңімен өре білген!Тəуелсіз!Ел де, жер де..

Аққудайын айдында жүзген анық,Қанатыңды келесің,Бізге жайып!Арқалаған арманын Азаматтың,Сый-құрметі халықтың –Сізге лайық!Гүлді ешқашан үзбеген қазақ..

Жасарып,Жайнап, тіршілік,Жанарға қалды сыр тұнып.Жаратқан ием, жар болсын,Тауларым жатыр сілкініп!..Жыр тұнып жанға,Нұр тұнып,Кетіпті дала..

Тұрғандай тербетіліп сазына шың,Жаралған сырлы саздың бағына шын.Тек қана қазағыммен шектелмейтін,Əлемге аты кеткен,Жаниясың!Жазбасын тағдыр сені..

(Жұмағали Сайынға)Өшпейді жалынды өлең жарқылдары,Көп екен, Сізге өмір тартулары.Өлеңді, өзіңді де ұмытқан жоқ,Жолыңды қуған ұрпақ,Артыңдағы...Осынау..

Шапағын шашыратып ашық таңы,Тұр екен, Алматының асып сəні!Көктемнің күркіреген үнінен бе,Ауылым, еске оралды,Қашықтағы...Сырына бойласам деп..

Табанға төсеп талай ғасырыңды,Баулыған ару қыздар,Асыл ұлды.Замана керуендері кешіп өткен,Бойында бұл –Тараздың жатыр үлгі.Тереңдік, кемеріне бойлап..

Көрініп келесің сен биіктерден,Сырласып биіктерде –Сүйікті елмен.Келеді Сарбаздар да сəнін түзеп,Жүретін тауды кезіп,Жүзіп көлден!..Қазақтың..

Көңілім қанша түңілді,Көрместей, тірлік түріңді.Арманмен аңсап ояндым,Бауырға басып мұңымды,Күйімді кім ұғынды?!Жүрсем де кейде құрып сəн,Жайым бар..

І-жырБіздің ауыл өзгерген жоқ,Жерінде отыр баяғы...Кетті өмірден көзкөрген көп,Көңілге күдік таяды.Біздің қоныс өзгерген жоқ,Қоңыр тірлік,Қоңыр..

Қарашы, қарлы шыңдар, қырқаларға.Жарасып тұрған жоқ па, шыршалар да.Қарашы, қандай ғажап, мынау əлем,Бөленіп жатқан аппақ, ұлпа қарға.Көңілдің шыңын..

(Ғұлама Мұрат Жұрынұлына)Ойың да, жүрегің де тұнық тіптен,Өзіңнен халық үлкен үміт күткен.Алғызбас асулардан талай асып,Өмірге қарап тұрсыз..

Күздің күңгірт күндері басталып бір,Таулар жатты, ақ бұлттан жастанып сыр.Жастық кезін қимаған арулардай,Жапырақ кірпігіненЖас тамып тұр...Діріл..

Қоңыр таудың мекендеп, қоңыр шыңын,Қоңыр үнмен шертіп ең, өмір сырын.Тереңіне бойладың,Теңіз – ойдың,Күніне ұқсас күй кешіп теңізшінің.Сабырлығың..

Ақын жанды, ақкөңіл, əнші Бақыт,Жүрегімді жылағанАлшы уатып...Жаз күнімен жапырақтар қоштасуда,Қимастық жасын тынбай тамшылатып...Қоштаспаймыз..

Жанды бөлеп қуаныш, жасқа-мұңға,Өте шығар өмір бұл, қас-қағымда.Қақтырумен келесің əн қанатын,Тынбай шырқап,Туған жер аспанында!Кеше ғана, тергенің..

(X. Бөкееваға)Жүрегінен жұртына жылу төккен,Құбылыс қой,Керемет,Күнің неткен?!.Сахнаның өзіңсіз сəні бар ма,Япырмай-ай,Бұл неғылған, сұлу..

Жылы еді үнің қандай, «қарғам» деген,Ойыма оралады, орман, белең!..Жалғыз сөз себеп болып,Жан толқытып,Ер-Аға!Жаңадан бір жалғанды өлең!Жақсының..

Аттағанда тіршілік қақпасынан,Еңбекті бастадыңыз бақташыдан.Толғанып той кешінде қалайын бір,Жан түбінде жасырын жатпасын əн.Жалтармайтын жандардың..

Сансыз үміт самалы есіп алдан,Күндер өтіп барады,Кешіп арман.Сұрамашы себебін, қалқам, менен,Кездерім көп, өзіңді есіме алған...Қырандайын қағылез..

І-жырАбылай хан!Атыңыз жаңғыруда,Атыңызға арнады даңғылын да.Жадырап жүрген сыңай танытқанмен,Жайлар көп, бөлеп жүрген жанды мұңға.Көкейге қанша..

Қар жауып тұр,Керемет, дала деген,Балалар мəз ойнаған шанаменен.Есіңде Абай айтқан қалады өлең,«Адамның бір қызығы бала» деген!..Қар жауып тұр..

Кірпігін шыршалардың бұлап мүлде,Қар жауды Алматыға бір-ақ күнде.Қарайды қар астынан –Қарағайлар,Қайтадан жадыраған шуақ күнге!Ақ сеңгір, Алатауым..

Тұңғиық түндеріңнен басталып əн,Тұнықты тұндыра ішкен бастауынанТаңымды құланиек құзда атырып,Алматы жалындадым, ақшамынан!Көктемнің күндеріндей..