Жанат әскербекқызы туралы Өлеңдер ✍️

Көтеріп ап мұң-көзені,Сұлбам менің түн кезеді.Ғайып болар әлдеқайдаКелген кезде күн кезегі.Тәнін бүркеп боз жамылғы,Талақ қылып тозған үнді.Түнде..

Жалғыз жұлдыз көгімненЖымиды да кетті ағып.Тағдырыма телінгенӨкініш пен кекті алып.Ағып түсті ... жоғалдыБіле алмадым дерегін.Көзім жасты боп..

Ішкі дүнием – Ай тұтылған түн-әлем,Қараңғылық, қадамыма құмар ең,Пенделерге қимасам да мұңымды,Періштелер ұғымында күнәлі ем...Көлеңкемді төсегіме..

Бір кебісімді түн алып қалды,Шолпанға ұқсап кеттім мен.Пенделер қылар күнәні ұққан-ды,Періште ай, сырын көкке ілген.Сыңар кебіспен сытылып..

Санам шырмалды сайтанның сандырағына,Сансырап қалдым, сыбырлап таң құлағыма.Алланың абзал ақ қанат періштелері,Адасып бір сәт амалсыз қаңғырады..

Ту сыртымнан Көкжорға кісінеді,Кісінеуі кімді еске түсіреді.Иесінің жоқтығы - өңім еді,Ер-тоқымсыз келгені түсім еді....Ту сыртымнан Көкжорға..

Пендеге айтпа өкпені,Перінің қызы Бекторы.Қайтесің мыстан-пиғылдыТәңіріңе сиын көктегі.Сынықси күлмей сыр бүгіп,Көрсеттің несін сұм қылық.Шаңына..

Сенделіп, сенімім налып,Жалғаннан көңілім қалып,Бойға шақ кебінімді алып,Кетемін,Көлеңкеме еріп.Күніме мұңымды шағып,Түніме – түгімді..

Сортаңға өскен сорлы гүл,Желіге көрме жөнді біл.Тамырыңменен қопарарТеңселер болсаң енді бір.Шеріңді кімге бұлдайсың,Жайыңа неге тұрмайсың.Алданбай..

Күллі әлем – күл,тіршілік – гүлТүпсіз аспан күрсініп тұр.... Қауыз ашқан қаралым-ай,Құдайыңа құлшылық қыл...Жүрек бөтен,жан да бөтен,Жарық деген..

Қараман итті қан қыларҚарлыға қыздың кегін бер!Қобыландыны естен тандырарҚас асылдығын көріңдер!Сағыныш еді құштарым,Санама кімдер салды..

Қарашаның түлей түні...Алқынады жел,Белгісіз не тілейтініШарқ ұрады жел...Аласұрған жанына сая іздей ме екен,Тылсым ғалам қойнынаТалпынады..

Қаракөз бұлақ, қамықпа, жаным,Қасыңда мәңгі қалып барамын.Жалғанның шерлі қарашығынанАп-ащы жас боп тамып барамын.Қаракөз бұлақ, киелім..

Қособаның түбінде... күн батқан шақ,Зулай ұшты сұр жебе зұлматты аңсап.Ту сыртыңа, боздақ-ай, бұрылмадың,Өкінбес пе ек, соңғы сөз тыңдап..

Көзімнен жосыған жасКөріме тамар,Көр түбінде көзге айналып,Қарашығын қайтадан көгіне қадар.Қабірімді жарып қара гүл өсер –жасымнан өнген,Азалап..

Қызыл іңірдің қызыл нұрынасүрініп кеттім.Жүрегім ыршып, жүзім құбыла,Қайда барсам тірелерім – тығырық деппін.Өз ұятына өртенген аспантілін..

Әл үстінде жатыр сорлы үмітім,Күзетеді күдік келіп күні-түн,Терезені сындыра алмай тепсініпАшулы жел шығарғандай бір үкім.Айтып отыр ауыш арман бір..

Мен түнге айналамын –Айдан алқа тағамын,Жұлдыздан сырға саламын.Қара шашымды жаямынҚара көзіме ызғарды іркіп,Шайқап ішемінТағдырдың берген..

Жарлауға біткен жалғыз тал,Жабықпағы ызғардан.Жадырауы нұрдан-ды,Тітіркенуі бойынан –Тамырында сыз қалған.Бақ болар нұры бұлданды.Көктеуге ынтық..

Күңгірт тартып күлгін күн,Жігерімді құм қылдың...Сезім болды күл-парша,Қай түні еді мың бірдің?!Басылмады солығым,Жан-жүрегім толы мұң.Күні қайсы..

Өксіді аспан... өксідім мен,Тағдыр жалтақ, көп сүрінген.Кесапаттар кер кеуделіКүңкілдейді кекшіл үнмен.Қыз дәуреннің қылығы ұмыт,Тұла бойым тұр..

Көңіл түбіне күн бұғыпКөлегейлейді мың күдік.Қара түлейге көз салсам –Көлденеңдеді құр күлік.Қап-қара түске құмармын,Түннің перзенті шығармын.Қара..

Диуана көңіл,тіршіліктен безген,Асасын алып,Кеңістікті кезген,Қазулы көрі – кеудеге ораларКебін оранып бөзден...Қабірінде жатып,Бебеулейді ұзақ,Сол..

Если не трагичен, значит не поэт...А.С.ПушкинСыңғыр-сыңғыр бұлақ үнін,Тыңдап, жанды шылады мұң.Сыңсып ұшқан шерлі аққудыңСырласатын сыңарымын.Жетім..

Өлсем орным қара жер, сыз бомай ма...Абай“Өлсем орным қара жер”,Қайда қашып құтылам.Тас қойныңа ала бер,Түбі саған жұтылам.Өмір – жалған, өлім –..