Тұрсынхан әбдірахманова туралы Өлеңдер ✍️

Сен аспаған алдындағы ер, белең...Сол еді ғой ана жанын тербеген.Түнде оят, күндіз мейлің мазала –Байғұс ана не күйіңе көнбеген!Сен аспаған алдындағы..

Іңірде шықса егер далаға,Аспаннан не қызық балаға!Жалтырап ұқсаған танағаЖұлдыздан көздерін ала ма!Әжемнің етегін уыстап,Тұрып мен қарасам..

Жомарт қол бейне пішкендей мол, кенӨнерлі ару зеріндей көркем,Әлемде оған келер ме жер теңБұл – менің байтақ орденді өлкем!Мәңгіге адам жүрегін дос..

Тау қойнауы.Мөлдір бұлақ.Жағасында малшы ауылы.Іргесінде кіл арғымақ,Төңкерілген жон, сауыры.Тотияйын – көкше құрақ,Көк шалғында мұрын жарған.Ізі..

Арайлап баяу ағарып атқан,Самалы таңның еседі жайлы.Малынып нұрға көк торғын аспан,Үлбіреп ақ бұлт бүркейді айды.Әлемді бөлеп шапаққа нұрлы,Күн әрбір..

(Журналдың 25 жылдығына)Сезіп білім олқылығын, кемдігін,Жүрген кезде ойға қалып кемді күнӨмір кілтін ұсынған сол азат күнІле қолға берді «Әйел..

Жайлау.Түн.Тыныш айнала.Тынығып әлем мүлгиді,Тек бұл сәт көкте ай ғанаТыншымай баяу жылжиды.Күмбезін аспан аралап,Ақ шарбы бұлттар көшеді.Жанға аса..

Мен туғанмын шыққаннан соң азат күнҚыш үйінде қарапайым қазақтың.«Қызға тыйым қырық үйден» білмеймін,Татқаным жоқ дәмін ондай азаптың.Ұл менен қыз..

Көктем келді:көк шығып, жер гүлдеді,Көкте күн мейірлене елжіреді.Ашылған жаңа ғана жауқазынныңБетінде ақ маржаны мөлдіреді.Судан бу көтеріліп..

Тамылжыған нұрға бөлеп даланы,Торғын көктен күлімдеп күн қарады.Әрбір үйдің шатырында қонақтап,Ақ. көгершін қауырсынын тарады.Күндегіден ерте оянды..

Өнердің шебер салған көп өрнегін,Оқысам ақын Шолпан өлеңдерін,Ерке өскен, мұңсыз өскен албырт жанымАяйды ол жыр етсе мұң мен шерін.Шаршаған, өңі..

Бостандық таңы атты да жайнап,Бөленді нұрға біздің бар аймақ;Тастады серпіп ысырып түнді,Жіберді жойып қасірет-мұңды.Азат күн жетті ел күткен талып..

Керемет деймізтабынып тұрып өнерге,Сол кереметтерадамға өзі келер ме!Кереметтеріментаң қылған сені бұл өмір,Рахат бір сәтіноңайлықпенен берер..

Сен мені ұмыттың, жаным,Ұмыттың нұрлы күндерді.Алаулап жүзінде жалын,Ұнаттың екен кімдерді.Ақ нұрым жүрем деуші едің.Аялап қызғышша қорып...Беймәлім..

Тимеші, қалқам,тимеші гүлге,Үзбеші оны,жайқалып өссін!Солуды әстебілмесін мүлде,Гүл атаулығатимесінші ешкім!Гүл өссе жерде,суарып көзді,Адамда..

1Махаббат – гүл,адам – оныңӨсер топырағы ғой.Өсіп, еніп ғұмыр кешерМәуелі гүл бағы ғой.Жәй гүлді сен, гүл базарданТиын беріп аласың,Ал жүректе өскен..

Қарадым саған,Қададым қара көзді.Жанардан оқырДедім де айтылар сезді.Ғарыштай көріндің маған,Жаныма іздедім төзім...«Кеш қалып, ерте..

Сұлулыққа құштар көп,Айта алмаймыз неге деп.Ең арысы гүлге ғойҚұштар ұшқан көбелек.Әркім-ақ қол созадыӨмірімнің бағы деп.Сөйте тұра қара майҚұятындар..

Мен – сен едім,Сен – мен едің.Толқуын жүректіңТолқынға бөледім.Толқытпай қоймадың.Тереңге бойладым.Алдымда ақ сәулеБолдың да ойнадың.Жетем деп..

«Тәкаппар-ақ» болайын талғамым көп,Талғап, таңдап өмірден алмағым көп.Өзгеге бол айлалы қызыл түлкі,Мәз бол да жүр аңқауды алдадым деп. Болмай жұлдыз..

Сыр аулаған кім едің?Айсыз тымық түн едім!Түн пердені ысырып,Сәуле шашқан кім едің?Сәуле шашқан кім едің?Қыраулы құз шың едім!Құздың мұзын еріткенКүн..

Дедім бе ұнамайсың,Неліктен кінәлайсың?Өкпе-назыңа жауапІсіңнен сұрағайсың.Мен үшін шынар едің.Тақ қайын – сыңар едім.Өкпе-назыңа жауапӨзіңнен сұрар..

Мөлдір кездер мың-мыңдағанАрасынан ұнар көзінҚарап, танып жалындағанОқысын да жүрек сөзін.Қою кірпік несіне сенПерде болып жасырасың,От болаттар..

Ақтарғыштап тарих – тағдыр беттерінҰшырамын алысқа ойдың кептерін.Шіркін әмір, тәкаппар шын, тәріздіҚандай ғана қиын еді өткелің.Қандай ғана қиын еді..

Талай үрлеп үміт отын жандырдым,Себебісің жана туған сан жырдың.Сезімді де, төзімді де көңілдіңКөпірінен жүз өткіздім, жан құрбым.Соңы боп па бұл..