Сәкен иманасов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Күні кеше болдым да бір досқа тап,амандасқым келіп еді төс тақап,байқамады,—байлықта ма зейіні,әлде құрғыр көкейін тек тесті атақ?Қайдан келе қалып..

Жапырағы селдіреп баяғыда-ақ,салқын тартып барады саялы бақ.Қай жағыңа қарманып,қарасаң да,қарашаң да қалыпты-ау таянып-ақ...Қай жағыңа қарманып..

Тектіні көріп тебінген,делебем қанша қозғанмен,жаралды дейтін темірден,жүйке де бүгін тозды әбден!Шағылды тауым,шаршап құр,шалдығып шалғай жолда..

Бақытым да бар, сорым бар,Алматым болды алданыш....Бабалар жатқан қорымдарАлакөл жақта қалды алыс.Түсейін отқа, топқа да,қаланың құлқы..

Ылайым ықтиярсыз ырқыңды алса,жүреміз жүз құбылып, жұртым қанша,—бас шұлғып барлығынаенді бірдекөкимізкөмейіміз жыртылғанша!Елеңіз енді келіп..

Болды ма маңдайымның соры қалың,апыр-ау, сонша неге торығамын?Осы ма айдарымнан жел ескені,ар-ұят емес пе еді қорығаным!Жырындай түсінікті ем..

Бір күніңнен қызығырақ бір күнің,жаралғалы жұмақ еді тірлігің.Қыл көпірден қапелімде тап болған,құтқарады қай құдірет, кім бүгін?Бірімін деп жүруші..

Аң-таң боп тұрмын ақ таңда,кеудемде, қарғам, қайғы үдеп.жақсы өсіп келе жатқанда,қалайша жолдан тайды деп!Апарған айдап қандай дәм,келді ме шын-ақ..

Айналайын, алтын ұям — үй-ішім,күбір-күбір...күлкілерім...сүйісім...Ата-ананың үлгірмеген үміті,көңілімнің күмбірлеген күйісің.Ауырсынбай арқалайтын..

1Өз үйім — өлең төсек — ұям менің,қаншама шарлатпадың қиял көлін,Осында бипазым да,ұйқы аз ұлға,жайнатып жиһазын да жияр келін.Алыстан арып-ашып жете..

Тағы да темекімді түтіндеттім...ойладым неге бола күпінбекпін.Қойыппын осыншалық не тындыра,тірліктің қай кетігін бүтіндеппін?Айтар ем арыз-мұңның..

Осылар немді менің қызғанады,сырт беріп, сұс көрсетіп, сызданады,бірі жүр ала көзбен ата қарап,арылмай қабағына ызғар әлі.Бәріне бала жастан белгілі..

Алдымызда асусыз бір шың бары,бір шың бары белгілі,білсін бәрі,—жетем деумен,асып та кетем деуменқанша болды, құдай-ау, құлшынғалы.Ұмтылып ем елемей..

Жусаған жусандарым, изендерім,кімге айтам қу жанымның күйзелгенін,Күні-түн ауыр ойлар илеп анық,—барлығын билеп алып —ми,зерденің?!Сендер де —бетеге..

— Сен түгіл,ал ар еді көкми ұғып,қалайша түсінбейсің!— деп түйіліп.Апыр-ай, ауыр-ауыр сөздер айттың,арыма тие жаздап...көп күйініп.— Қайтеді қара..

Жасамай саған ғұмыры айбар,жатып атқанға не дерсің?Жұтынып тұрса сұмырайлар,жұртым-ау, кімге сенерсің?Бұқпалап келіп бірініңбилікке қолы жетті..

Булыға ма көмекейде көмескі үн,көңілімде күте қояр жоқ ешкім,Тәттілігі тағы бардай шын аңсап,бір адамды сағынардай емеспін.Ұят та ғой бастан қызық..

"Жарашы деп пайдаға",—ағасы атқа мінгізді.Бұл да қарап айнала,құлға балап жүр бізді.Қала да шат,дала шат,—Қабағын бір ашқанда,астындағы ағаш аталып..

Жайым да мәлім, күйім де,бесінге қарай күн ауып,оңаша жатып үйімдеойланған болам бірауық.Айтылды біраз далбаса ән,қызуы қысқа өтті жаз,бойымды жаза..

Әніме ел құлағын елеңдетіп,жүрсем де қиын-қыстау белеңді өтіп,тәніме алақанын жайған анам,мен бірақ қайда барам сенен кетіп.Ұнасын біреулерге..

Тірлігімнен тук өнбей,тілім неге байланды?Жан-дүнием түгелдейжаңғырыққа айналды.Жазбасын де кеселге,жауға айналып тұр белес.Қанша таяқ жесем..

Бәрі де жалған бүгін,жалған бәрі,баспайтын өтірікке жан қалмады.Болмаса үлкенде — ұяткішіде — ізет,көгерте қойсын кімді қалғандары.Баққаны..

...аяқ асты жылып күн,елжіретіп, келді жетіп қылықтым,ызғарды да,мұз, қарды да кешегі,томсырайған қыздарды да ұмыттым.Аспанды ығыр еткен бұлты құр..

Қазығына қайта айналып күреңім,қарап жүріп қажыды ма жүрегім,құтырғанның күлкісінен қорынып,жұрт ішінен таппай қойдым бір емін!Үлгі болар үлкеніңнің..

Көсіліп те кете алмай,шешіліп те,бағындырып қойған соң не шірікке,жұрт тынышта,су тимей,—жүнім түсіп,күнім түсіп,қор болды-ау есірікке!Кемеңгерім..