Иоганн вольфганг фон гёте туралы Өлеңдер ✍️

(1802)Өлең, жырда марапаттап жатамыз,Бір графты даңқы менен аты аңыз.Немересін үйлендірді, ішіп-жепДуылдастық — сол ғой біздің батамыз...Граф талай..

(1797)БозбалаЖоғал, аулақ! Кет деген соң, кет бірден!Ар алдында өзіме серт еттім мен.Хауа апаның жатырына тартқансың,Бір-біріңнен еш айырмаң жоқ..

(1797)Ерсі болды-ау мына қылық,Ес-түсіңді кім алған?Тоғай барып, дұға қылып,Арылып па ең күнәңнан?Жалаң аяқ шықты басу,Сендей пажға..

(1797)ЖігітҚайда ақтың, өзенім,Неге асықтың?Мұнша неге мәз едің,Тез тасып тым?Не іздейсің бұл сайдан, көк майсадан?Не іздейсің, өзенім, айтшы..

(1797)ПажАпыр-ау,Сен айдалада,Асығасың қайда ғана?Жөніңді айтсаң — несі мін?Диірменшінің қызыЛиза ғой есімім.ПажЖоқ па, сірә, қайырымың,Тырмаңды ала..

(1773)Балбыраған бәйшешегі баулы бақ.Бұлақ аққан күміс суы сылдырап.Желпінеді жиегінде ақырын,Алқызыл гүл, аласа бір қызғалдақ.Су жағалап биге басып..

(1771)Ағынды тұман, басқын қар,Түнерген орман, түн ортасы болған кез,Үуһілейді үкі жылал жырақта,Ұлиды шулап қасқырлар.Кейде: у-у-у!Кейде:..

(1776)Шексіз алла, бәрін де сыйлар шексіз,Пейілдіге сыйлайды барлығын да!Барша рақат мәңгі де болар шексіз,Әлем толы мәңгі де зарлы мұңға!

(1820)Тұрғанда бұрқап жыр жаныңҚиялға құл ең өзің де.Білсем деп өмір сыр-мәнін,Асықтың білім, сезімге.Болса да ұқсас затқа зат.Дариды ол дара..

(1828)Қайтіп мені қалдырдың?Қасірет енді жаныма!Бұлтты кеудем қалың мұң.Сен жоқтықтан алдымда!Білсең ғой, қалам уһілеп,Сәулең бір жалт еткенде,Ғашық..

(1827)Түнек кетіп, жалғастыАлшақ белдер жақындап.Жанды көкте, алғашқыАлтын жұлдыз жарқырап.Тайды бәрі, жоғалды,Қатпар тұман ыдырап.Түнектің түсі..

(1824)Тұншықса адам қайғы шегіп азаптан,Құдай маған қасіретіңді шерт деді.Сағынышты кездесуден не күтем?Әлі күнге жайылмаған гүл ме екен?Дозаң..

(1824)Қалай, сәулем, оралдың көз ашқанша?Келгеніңді сенің мен көрмей қалдым.Қайран тәтті уақытым кетті қанша!Соқыр болып қалдым ба? Мен..

Қалаулымның қарасында жұмбақ бар,(Тектен-текке бал ашпаңдар, ағайын.)Өзім білем, жүрек сырың тыңдатқан,Сол сезімде менің тағдыр — талайым.Сұлу көзі:..

Тағыныпсың інжу-маржан,Мадақтамай көр, ақыным.Дұрыс шығар үнсіз қалған,Жаудырсам ба сөз ақығын.«Әр тас асыл, нұр сәулелі!—,Деген сөз тұр бір..

Бәрі де болды. Бәрі анық:Ерніңнен алау таралып,Үңілдің ұзақ қадалыпҚолдарың тиді мамықтай,Тәнті етті төсің, сағағыңКеудеңде күйіп — жанамын.Түс емес..

Махаббаттың әліппесі — шырын бал.Кітаптардың төресі екен шынында.Оқыдым мен әр бетіне зер салып,Миллион бет — таусылмайтын мұңын да,Тек, бес беттік..

Махаббат — күш, күш жоқ оған тең келер,«Не пайда одан?» — деседі кей пенделер.Бұл махаббат ақша да емес, билік те,Ер жігітке дем береді..

Тағдырын алты ғашықтың,Білсін деп жұртым, асықпын.Түсінген оны кәрі-жас,Сезінер сырын, жаңылмас.Рүстем мен РудабтыңЖүрегі сөзден сайраған...Күйінген..

(1816)Күміс бұлттар желбіреп,Балқиды аспан демінен.Сәулесі күннің елжіреп,Өбеді будың селінен.Топырағы майдай жағаныТолқындар тамсап жалайды.Шомылып..

(1814)Жараланбай келесің, деп,Жұбатпашы құр мені!Тағдырға ерік бересің де,Тартасың да ілгері.Таусылмас бір шеру көптен,—Бәріне де үйренгем.Лагерьде..

(1810)Қайтыңдар деп шай ішіп бір,Шақырып ем көп мейман.Дастарқаным майысып тұр:Балық асып, ет қойғам.Таныстарым тағы асығар,Келем деген бәрі..

(1806)Ештемені тілеп медет еттім бе?Пай-пай-пай!Бақытыма кім тең келер? Ешкім де!Пай-пай-лай!Кел, достарым. қағысалық сол үшін,Стакандар қайта-қайта..

(1803)Соншама неге мұңайдың?Жүр ғой жұрт көңілді;Жылаған, досым, түрің бар,Көзіңнен көрінді.«Мұңайсам,— жүрек жаралы,Жалт беріп жар тайды;Жыласам.....

(1803)Желпінді тор әйнектенКөрші әйелдің үйінен —Қарайды маған кенеттен,Жаны өртеніп күйінген.Білгісі келер қызулы,Қызғанышы бар ма деп.Сөнді ме әлде..