Түрікмен халқының өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жасы келген кейуананың соңынанКүшік еріп барады.Күшік емес, Ол – келешек,ЖолынанТіске басар дəн іздеп зыр қағады.Əжей кəрі,Тастай суық лашығы,Табылар..

Үлкен жолға шығарда əкем мағанАқыл айтты:– Сөзімді тыңда, балам.Адам болсаң, жолың да оңғарылар,Ақылсыздар мақсатқа жете алмаған.Адал болсаң жетерсің..

Сен – патшалық, əлемімді жаулаған,Жүрегімде қалып қойдың мəңгілік.Ұшып кеткен қарлығаштан аумаған,Сол алыстан тұрсың мені таң қылып.Жиі-жиі сағынамын..

Көшеде аяз,Үй жылы.Біреу есік қағады.Ашып едім,Кім кірді –Білген жоқпын оны əлі.Көрінбейтін əлдекімҚұйын болып кірді ме.Дыбысы шықпай ал оныңҮнсіз..

Күздің күні долы ма,Бұлт қабағын түйгізді.Анам менің қолымаЖылы қолғап кигізді.Қыс киімін ел қамдапСуық кезде тоңған бұл,Анам берген сол қолғапАяздан..

Береке бейбіт күнде түсінесің, Көңілге нұрлы сəуле түсіресің, От басы, отан қамын ойласаң сен, Өршітпей соғыс өртін өшіресің.Балға ұстап жұмыр қолы..

Жел келді де сəл аялдап қас қағым,Көсеп кетті қанымның да шоқтарын:«Көп қайғырма!Білерсің сен, аруым,Махаббаттың аязын..

Мына дүние қайғылы емес соншама,Көңілді деп айтар жөнім бар ма еді.Айнып кетер қыз да емес ол саған,Сондықтан да сүйіп өтем мəңгі оны.Қуаныш пен..

Туған жерім, шетсіз-шексіз созылған,Аумайсың сен менің ұлы халқымнан!Егерде мен Құс Жолына айналсам,Құшағыма сыяр ма екен нар тұлғаң!Қанша шексіз..

Келеді адам дүниеге,Бұл – табиғат ғажабы.Келе салып, күнге деҚолын сəби созады.Өседі адам, есейер,Тіні бекіп бойының.Күш-қуатын еселерМахаббат пен..

Отан қорғау борышымды ақтауғаӨз бойымнан күш пен жігер таптым көп.Жарамсыз деп шынықтырып баптауға,Дəрігерлер берді маған ақ билет.Жауынгерлік сапта..

Мен оралдымТуып-өскен еліме,Жемісін жеп,Суын, ішкен жеріме.БұлақтарыСылдыр қағып ағатын,ҚұрақтарыБасын изеп қалатын,БұраңдағанСүрлеуі мен..

...Жастық шақтыңЖалын түні –Мен он сегіз жастамын.АрулардыңАсыл гүлі –Сона менің асқағым.Толған АйдыңАлтын нұры –Сондай жарқын жас жаным.Сүттей..

Күзгі жапырақтар...Батар күннің сəулесіне малынғанКешкі бұлттың шудалары секілді.Табиғаттың əміріне бағынғанЖапырақтар сан бояулы не түрлі.Ұшып..

Сенің өткен қасіретің – кеудемде,Сенің барлық қасиетің – ол менде.Бабалардың қуаныш пен қайғысы,Бəрі, бəрі – көңілімді тербеуде.Ол да мендік – бастан..

Ойын қуып құр жүргенАңқау бала – бұл біздер.Көп қыз бізді бір-бірденҰстап алып: «Сүйгіз!... дер.Білгеміз жоқ, білмедім –Неге істеді соны олар?Бізді..

Өзгермеген,Сондағыдай бəрі де,Олар таныс маған бала шағымнан.Үй орнында,Бақ гүлдеп тұр əлі де,Есік аман,Тек сен жоқсың сағынған.Тұт ағашы көлеңкесін..

Ай əшекей өрмегінКөк төріне құрады.Түн жұлдыздар керуеніңЖолға салып тұрады.Түнгі ауыл үстіндеБір тыныштық орнайды.Жұлдыздардың сынығыАтқан оқтай..

Жатып алған қыс мүлде,Тапжылмастай боп тегі.Кенет...Өзен үстіндеКөктем қуып жетті оны.Ескі аңыздың үстіненТүрегеліп екі жел,Қуып берді мұзды..

Анасының етегінен ұстап ап,Қыдыруға сəби кетіп барады.Бəрін, бəрін білуге ол құштар-ақ,Жан-жағына шын таңырқап қарады.Неткен қызық, қандай ғажап бұл..

Хорасанның тырналарыБастан ауып бұл барадыЖаңбырлы бір күндердей.Дала оянды ұйқысынан,Көкжиектің бұл тұсынанКім өтерін білгендей.Менің жаным..

Кеңістіктің еркесі –Жел шайқалтса басыңды.Өміріңнің көркі осы –Жапырақтарың шашылды.Тамырларың тік бойлап,Бойыңа күш жиясың.Ұмыт қалған заттай..

Қос жанарың айна ма,Одан көрем өзімді.Мен сезбес деп ойламаЖас шылаған көзіңді.Көзіңдемін мен əман,Көз жасыңнан қашпайсың.Жылағанда, сен оданМені..

Сенің сұлу əріңеКім қызықпас мəн берсе.Бірақ соның бəрі деСүйе алмайды дəл менше...Мен бір соқыр көбелек,Ал сен жанған шамдайсың.Қанша ерсем де..

Шам шапағын қуалап,Көлеңкеңмен ойнайсың.От көзіңді дуалап,Тек өзіңді ойлайсың.Саған сенген көлеңкеңЖарысады өзіңмен.Ал өрмекші тор кергенАңдып отыр..