Ғұсман жандыбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бiз екеумiз аңғал жүрдiк, ақ күлдiк,Тана мiндiк, тайға шалма лақтырдық,Балғын сезiм қанатын тез қақтырдық.Бiз екеумiз өзен кештiк, гүл тердiк,Жаңбыр..

Намыс парқын елемесНақұрысың мен емес.Асылым сол –ТайтұяқАлтыныңа теңемес.Қол-аяғым байласаң –Азабыңа кереңмiн.Тозағыңа айдасаң –Пешенемнен..

Көрмесе де тұлпарлардың шаңын да,Тұяғымен шаң боратар есектер.Мысық шiркiн тышқан алар шағындаЖолбарыспен өзiн бiрдей есептер.Өзiн осал санамайды еш..

Мұндайға да кездесесiң кейде сен:Кейбiреуге адамша бiр сөйлесең –Дал боласың тiлдескендей есекпен.Бас iшiнде бермеген соң ақыл шаң,Бiр пақырға есек..

Ұлым айтты: “Пiл негеҚорқады, – деп, – тышқаннан?”Қызым айтты: “ДүниедеКүштi жоқ, – деп, – мыстаннан...”Жақсылық пен жамандық –Əлмисақтан қас..

Екi жүйрiк қатар үздi керменi:Бiреуiнiң даңқы дара өрледi.Екiншiсiн... Ешкiм оны көрмедi.Мұның бiрақ таңданатын жоқ түгi:Жүлде алғанның биiгiрек..

Құйрық-жалы – кешкi нұр, жалбырап бiр,Алысқа ұзап барады арғымақ-қыр.Ирек мойын, қомшалы қара атандай,Маңқ етпестен, маңғаз тау қалғып-ақ тұр.Ақша..

1Көкжиек – қалыңдықтың аш белiндей,Көл – айна, көз төңкерiп, көп тарану...Отауға жаңа түскен жас келiндей,Келедi кербез басып көктем ару.Салдыртып..

Жарық құйып жанарларға қалғыған,Көкжиектан берген шақта таң қылаң,Тағы он Күн шығып келе жатадыМенiң ашық тереземнiң алдынан.Сылдыр-сылдыр шелек..

Торғай ұшты пыр етiпБағаналар басынан.Бағаналар басынанҚұйылады тасып əн.Сым жағалап жүгiргенТорғайлардай осы бiр,Сезiмiмнiң қылынаЖүрегiммен..

Сабырсыздау сары қарын аласа күн,Сездiргендей жетерiн қарашаның......Төбедей боп төрде отыр алып ақын,Есiне алып жас күнiн, бала шағын.Есiне алды..

Бұл өмiрде қызыққа толған əр күн,Қола болып көрiнер қолдағы алтын.Бiр бақытқа жетерсiң арып-ашып,Ұмытылар күнi ертең ол да, бəлкiм.Бұл өмiрде..

Өшпейдi көпке ортақ шаң,Даңғыл жол оған – тар асу.Жалғыз жүрiп жол тапсаң,Соның өзi – адасу.Сыймайсың көпке, тегiнде,Көңiлiңде болса құйттай мiн.Кез..

Ғажабы мол мынау шексiз ғаламда,Жетiспейтiн бiр нəрсе бар əманда:Тiршiлiкте бəрi өлшеулi болғанмен,Кең дүние тарлық етпес адамға.Айналаға қараңызшы..

Сен де маған жiбермейсiң есеңдi,Мен де емеспiн қайтарардай меселдi.Ешкiм бiзден қарызға алмас кеселдi,Елдiң көбi емес маубас, не сорлы.Сен де маған..

Баяғы бiр балаң шақтан, бал шақтанБағындырған, табындырған, аңсатқан,Шабындырған, сабылдырған, шаршатқан –Бақыт дейтiн баянсыздау жазғандыIздеп едiм..

Өмiр заңын мойындасаң мойында,Артық олжа кете алмайсың өңгерiп.Қарызым да, парызым да – ойымда,Бiрiн-бiрi тұрады ылғи теңгерiп.Несiбемдi қағып кетсе..

Еңбегiң жанғанда шаттансаң несi мiн,Уайыммен ортайсам, шаттықпен толамын.Қиын бiр есептiң тапсам мен шешуiн –Үлкен бiр жаңалық ашқандай боламын.Iзгi..

Жарықты аңсамай ма жан сағынып,Босанса қараңғылық шеңгелiнен.Адамдар көзiн бiр сəт қалса жұмып,Жер шығып кететiндей шеңберiнен.Биiктiк, қашықтықтар..

Өмiрге қараймын күлiп мен,Көңiлдiң шуағын iрiкпен.Күн маған үйреткен күлудi,Жан отын лаулата бiлудi.Қашанда жарқын жүз,Жайдары қылықпен,Жарыққа..

Халқымның бiр асылы – өнер деген,Тозбаған, тотықпаған, көнермеген.Өмiрiн өрнектеген елiм менiң,Əсем əн, тəттi күймен, өлеңменен.Ежелден халқым егiз..

Төбеден төнген кезде мөлдiреп Ай,Сусылдап жерге ұшады мол бiр арай.Арудың жолын тосқан жас жiгiттiңКөңiлi күмбiрлейдi домбырадай.Жұп-жұмсақ..

Əдiлдiк озса белсене,Қақпадым бетiн қайтарып.Өтiрiк айтқым келсе де,Көргем жоқ əлi айта алып.Арамдық кейде арды аңдып,Сүрiнер сəтiн барлайды.Iшiмде..

Бұл өмiр қымбат қой шынында,Өтiнем, өлiмдi атама!Өлгiсi келмейдi шыбын да,Өлгiсi келмейдi бақа да.Ойнауға тым əуес өмiрмен,Жандар бар етi өскен..

Ащы дəмiн аштықтың татпағандарIшер асын итiнен аямас-ты.Жамбасына жалғыз қыл батпағандарТышқанша өлер қор болып аяқ асты.Ренжiтсек те кей досты оқыс..