Темірше сарыбайұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

(Айжарық Сәдібековке)Аядай тордың төрдегі, Қызығын көрген қақ бөліп, Толтырған әнге бөлмені, Тотының бірі жатты өліп.Серігі жоғын сезді де, Тынысы..

Еңкейді небір еңселі шың мен биіктер, Соғыс-ай, неткен сұрапылды едің, күйікті ең, Ағалар қайда, әкелер қайда кешегі? Көк аспанымды көтеріп жүрген..

Кеудемнен күміс самал өлең есіп, Мен саған аңсап жеттім, көне бесік! Атыңды алты алашқа ардақтайын, Туыңды көтерейін, төбеме тік!Атыңды балап өстім..

IЕжелде ежел, ежелден, Ескілеу мұңды сезем мен. Шындыққа шөлдеп, қаталап, Шыдамның ерні кезерген.Ежелде ежел, ежелден, Егеске қайтіп төзем мен?!..

Сілтесем тілім тасқа өткен, Кезегі келді жанитын. Тәуелсіз елдің әспеттеп, Өлеңмен жазам тарихын!Желкілде, жырдың шудасы! Көтеріл, бүгін көкке өлең!..

Сан сайгүлік сап түзеп санағанда, Жалтаңдайсың жат падеп жанағанға. Күдігің де тұрады көлденеңдеп, Ат қосқасын, амал жоқ, аламанға!Салмақтайсың..

Кінәлі кім, қоғамым ба, өзім бе?! Өкініштен өрт тұтайды көзімде. Алғыс айту керек аңқау Арманға, Алтын алқа тағу керек Төзімге!Кінәлі кім,Сен бе,Ол..

Зыр қақтырып жетелеп жетім үміт,Дәлелдейсің...Ол тұрар бетіне ұлып.Шыжбалақтап шындықтанжалтарғанның, Қазақ қойған шын аты – көтікүлік!Сілелеген..

Бәленің бәрін жап маған, Боқтығың болса, үйе бер! Өзіме аян; ақ, қарам, Арым бар – арқа сүйенер!Беріп бақ бүгін бағаңды, Болайын мен-ақ маскүнем!..

Быт-шыт боп жүр онсыз да жырдан басым,Ешкім маған бәлсініп, бұлданбасын!Аянатын жайым жоқ,Жалғыз медеу –Үлпілдеген үмітім ұрланғасын!Қажеті жоқ..

Жығылмасаң, тұрмасаң, Жыламасаң, күлмесең, Дария-дәурен сүрмесең, Ащы өмірдің ағайын, Тәтті екенін білмес ең!Белдеудегі бедеудің, Құрғаттырмай..

Сеңсең бөркін әзер тіктеп ақ қардан, Қарт Алатау қарай қапты қапталдан. Ат қосқанның кеудесінде тәтті үміт, Ат қосқанның жүрегінде тәтті арман.Бүгін..

Қар жауып тұр.Япыр-ай, жоқ тағатым,Жарым жолда қалғандайтоқтап атым.Жауған қармен жарысып,Қалбалақтап,Қиялдарым қағады от қанатын.Қар жауып тұр.Бір..

Түсінбедім,Түсінбедім түкке мен.Дәл осылай болар-ау деп,Күтпеп ем.Көбік сөзге тоя-тоя тырсиып,Көңіл күпті, арман күпті,Күпті өлең!Қаулы бөлек,Шешім..

Азаматтың қанаты ғойАт деген!Атым барда,Сәтім бар ма,Қап! – деген.Шапқан сайынШабытымды лаулатып,Құшағыма симай бара жаттыӘлем!Жібек жалыАсау желге..

Әзәзілдің жолы болғыш жалғанда, Жұрдай және ұяттан да, ардан да. Бар мақсаты – дос пен досты айыру, Мылтық ату – Адалдыққа, Арманға!Әзәзілдің жолы..

Шарасызбын алдыңда, таудай ғалам, Түнеріп-ақ келіп ем, жаумай барам. Ызғарынан заманның ықтын іздеп, Жел айдаған бұлттан аумайды адам.Беделің де бес..

Қатарынан қарт Бекіш озған ұста, Ұтылады әзілден, сөз қағысса. Кетпен соғу, керексе-түрен таптау, Жұмысы жоқ жарыста,қозғалыста.Таң сәріден қос қолын..

Әне, біздер жүріп өткен жол жатыр. Бүгін – ескі, азып-тозған ол да – тұл! Бауырыңды бір жаза алмай дал болдың, Тұра бере омақасқан сорлы..

Қазы көрген қара қазан қаспағын, Мен не бәрі алты-жеті жастамын. Өзгелерден артық емес аспаным, Қызғанбаймын ырыс-бағын басқаның.Біздің ауыл..

Жұрттың жаны дәл мендей сыздай ма екен, Жұрттың қаны дәл мендей қызбай ма екен?! Сұлбаларға состиған қарап тұрып, Тұла бойың түршігіп, мұздайды..

Қап-қара бұлттар бауырлап, Түрткілеп түнек маңайды. Еңсесі елдің ауырлап, Езіліп жерге қарайды. Тоғанға келіп тоғысқан, Секілді ме еді, тоспа су...

Қойсам ба деп жүрген едім өлеңді, Қаламымды қайта ұстадым мен енді. Тау шөкті деп, құм көшті деп есітуші ек, Естімеппін теңіз өлді – дегенді.Қан..

Ей, Дүбәра, Дүбәра,Қаны қара, құрама.Жармастың-ау жығама,Орандың-ау шұғама. Саған тізгін берсін деп, Толғатпаған Ұлы-Ана!Ей, Дүбәра, Дүбәра, Бір..

Депутаттар мерзімсіз таратылған, Ақиқатты айтқандар ар атынан. Хан Тәңірі түлеткен қырандарым, Қар боратқан қаққанда қанатынан.Қас батырдай шебінен..