Ұлықбек есдәулет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сағынамын. Жабығамын. Бағынамын жүрекке.Не қыламын? Бәрi мәлiм: сезiм осы – дiр етпе!Сүйiп қалдым. Тұйықталдым. Ұйып-қандым сырына.Биiк таудың шығып..

Талаураған таңдарғаТамсанатын шағымда,Риза боп жалғанғаӘн салатын шағымда.Ал күреңмен лекiтiп,Ауылың жаққа аттандым.Буынымды бекiтiп,Жалғыз бардым..

Ұмытпа, ұмытпашы осы күндi,Менi еске ал тербеткенде бесiгiңдi.Бұл тағдыр түсiмiзде табыстырарБiздерге жазбағанмен қосылуды.Шарасыз құшағымыз..

Күннiң құйған сүт сәулесi әлi уыз,Науша құсқа нота ойнатты наурыз.Шатырлардан шүпiр-шүпiр құлайдыСүңгi мұрттай сынып түсiп сары мұз.Аллеясын..

Шым көгерiп,Көбейген соң көбелек,«Қыс та кеттi-ау,Жаз да жеттi-ау» деген ек.Көгалдағы гүл үстiне не керек,Бүгiн, бiрақ... қар жауып тұр себелеп.Қар..

Тал түс. Көкте Күннiң добы домалар,Ауыл сырты. Көл. Қалғыған қоғалар.Қоға iшiнде қылт-қылт етiп жоғаларЖасырынбақ ойнап жүрген балалар.Жасырынбақ.....

– Шөлдеген жандай қаталап,«Махаббат... – деймiз, – махаббат!.Махаббат деген немене,Бұлақ па iшер жата қап?Сиқыр ма көзге байқалмас?Ғажап па ешкiм..

Қызғалдағы самсаған,Қыз көйлектi гүл бақтаҮндемейiн мен саған,Сен де маған тiл қатпа.Мейлi, көздi жауласын,Үзбе, тиме гүлге де.Таң бұлбұлы..

Шыт көйлек терге шыланып,Шалғынға шалғы сермеп ем.Шалғайлау көлден су алып,Шабындығыма келген ең.Шiлденiң күнi. Сәске шақ.Дегдiмей жатты шабындық.Шоқ..

Жұмып кейде жанарымды нұр сiңген,Сырласқанда арман атты тылсыммен.Ту сыртымнан үп еткенде самал желЕлеңдеймiн сен шығар деп күрсiнген.Ғашық жанды..

Қысқы түнде қандай қызық қар кешкен.Айсыз аспан. Көшелерде шам да өшкен.Жалғыз өзiм жарым түндi жаңғыртып,Айғайладым аумай қалып «жарыместен».Жалғыз..

Мынау – гүлзар, екеуімiз гүл ұрлаған,Мынау – сол түн, торғайы шырылдаған.Тек сен жоқсың көзiңде жұлдыз ойнап,«Бақытты боламыз...» – деп..

Күтудi махаббаттың нарқы санап,Отырдым саябақта алты сағат.Кеудемде үмiт пенен күдiк оты,Тұтанды бiр-бiрiмен шарпыса қап.Жұтап тұр жалаң қайың..

Отырдың аяғыңды суға малып,Жанында Ертiс жатты шулап ағып.Мен саған сыр ашпадым, тiс жармадым,Болмаса қарағаным құр қадалып.Мен сонда есiме алдым..

IМен сенiң көздерiңнен не сеземiн,Толқиды қос жанарың – қос өзенiң.Күнi ертең мұң болмай ма өз басыңаМендегi қоламтаны көсегенiң?!Жаным-ау, менсiз де..

Сен менi iздедiң бе, –Күн алғаш күркiрегенде,Ақ жаңбыр сiркiрегенде.Қара бұлт қанатынан от жарқылдап,Көзiңе нұр түнегенде?Сол бiр күн есiңде ме?..

Ақ қар. Көк түн. Бояу аз.Жұлдыз көзi – суық мiр.Сақылдайды сары аяз,Ауа әйнектей сынып тұр.Қақпалы үйдiң қасындаҚара тонды жiгiт тұр.Тон iшiнен..

Мен сенi ғұмыр бойы iздегенмiн,Табудан үмiтiмдi үзбегенмiн.Сенбесең үңiл менiң iздерiмеСауырын соқпақ еткен жүз белеңнiң.Мұзартын көңiлiмнiң көшкiн..

Толқып жатыр ЗерендiСен отырсың қойтаста.Оқи берме өлеңдi,Кiтабымды қой, таста.Толқын бүрiккен көбiктен,Көйлегiң су болса да.Ынтығасың..

Эх, Меруерт, Меруерт!Санам – түтiн, жаным – өрт!Сен туралы ойлардыңБүгiн маған бәрi дерт.Ақша жүзiң үлбiрепКөкшетаудың бұлтындай,Бiр қарасаң..

Өттi ғой өзiңдi ойлап көп күндерiм,Жетпей ме сағыныш күй шектiргенiң?Мен саған жыр арнаушы ем жүрегiмненАйналып жүрегiме кеттiң менiң.Көп түндер..

Желбегей иығыңа бешпент iлiп,Бiр өзiң отырғанда кесте тiгiп.Телеграмма берместен,ескертпестенҮйiңе кiрiп барсам кешке күлiп,Сен менi алар едiң қалай..

Арамызды жатыр бiздiң тау бөлiп,Асуларды аяз қысып, қар көмiп.Отырсың ба тысқа қарап әйнектен,Маған деген сағынышың сәл кемiп!Сендерде де жауған..

Сенi ойласам қуанамын нелiктен,Тазаланып кiрбiң, мұңнан, желiктен?Неткен тәттi, неткен мөлдiр шаттық бұлЖан-жүйемдi елжiреткен, ерiткен?Неге ғана..

Қыздардың махаббатыЫраңды сайдағы ыза суындайӨз көзiн өзi аша алмайтын,Арнасынан ауытқып аса алмайтын,Қыздардың махаббаты тамшы тектесҚолдан..