Мәди қайыңбаев туралы Өлеңдер ✍️

Еһ, көктем!Көктем, көктем, көктем, көктем,Ойыңа оралады-ау өткен-кеткен!Сен сондай жаңа ма едің, жарқын көктем,Сен сондай əдемі ме ең, көкпеңбек пе..

Гүл жазық..Ақша бұлттар төкті мұңын,Сағыныш талып ұшып жетті бүгін.Құйылған тас төбемнен түскі нұрдай,Басына бантик байлап өтті күнім...Қуалап сол..

Шыныменен...Шыныменен рас па –Тəңірісіз бос жатқаны мына аспан?!Алла да жоқ, Мария жоқ, Ғайса да...Сонда мұндай жаңалықты кім ашқан?!Түбі түсіп.....

Жарық нұрға ешнəрсе теңгермеген, Ей, достарым, жаным бір сендерменен. Сендердікі рас-ау... өлмейміз біз, Біздер тірі боламыз өлгенменен...Біз..

Таң нұры аппақ шапқылаған еркелеп,Біздің мынау бейбіт туған өлкеде,Мен сол күнді сергектікпен ғажайып,Оянамын бұлбұлдан да ертерек.Бастармын той,Ерте..

Білім десе шабытты бір күйге еніп,Кітаптардан тарихты оқып, үйреніп,Жүрміз біздер... Сол кітаптар ертеде,Жасалыпты саз балшықтан иленіп.Əрбіреуі жыр..

Тарих өзі жоғалтпайды асылын,Винчи көкке көтерді өз ғасырын.Білемін деп құрылысын осының,Инквизация өрлеп тұрған заманда,Өлік сойып зерттепті..

– Биыл қай жыл, қарағым? – Жылан жылы... – Е... ірі жыл – ақынның құмар жыры. Құмарыңды бірақта қандыратынƏңгімемді айтайын бұдан да ірі. Ал..

Шидім, шидім, шидім құс,Ши басына қонған құс,Қарқаралы қара құс,Хан басына қонған құс.Сол шыбыңдай кезіңдеХан басына қонған ол.Ақыл ұйып..

Сол бір жылдың сол айы əлі есімде....Қулық, сұмдық, соғыс өрті өшілген,Дос пенен қас бірін-бірі кешірген.Ел мен елдің мəселесі тек қанаАқылменен.....

Алқызыл қасат қарды құрсанып қыр,Мақта бұлттың бауырын нұр шалыпты.Тағы отырмын ымыртта қиян шетте,Ымыртты сүйдім неге мұншалықты,Нарттай дала.....

Өткеніне бірге сапар шегістім,Сыр шертісіп, шарпыстым да тоғыстым...Оңашада мен жолықтырдым даКуəгерін кешегі ұлы соғыстың.Самай шашы бозғылт тартқан..

Қанішерлік – таныс ерлік талайдан!Отан қорғау өз алдына алайда.Туған жерге қатер төнсеҰланныңЖас жүрегі нəзіктікке қарай ма!Ұлы Отанын кеудесімен..

Библияда жазылыпты былай деп,Мекендейтін аспанды тек Құдай деп.Болашақты болжап, сірə, болар ма –Жерді ғана беріпті олар адамға!Адамзаттан жетістікті..

Тағы да қос жүректі əйел көрдім,Көрдім де сол əйелге сəлем бердім,Жүрегім кетті елжіреп...Өйткені менЖүрегі елжіреген əлемненмін,Көрдім де сол əйелге..

Көк байрағы көтерілсе күрсінетін күллі əлем,Ұлы түрік ұрпағымын, көк тіреген, тұлғалы ең!Асқар тауды қалқан қылып, бұлттан киіп сауытты,Қабырғасын..

Қанға тойған қызыл маса – қызыл күнКөкжиекте ызыңдап,Жыңғыл тоғайында өлімсіреп үзілді үн,Күрең айдарларын күз ұрлап.Үкі болып уфіледі ескі..

Жалғыз жиде төбесiнен өрмелеп,Қып-қызыл боп Ай шықты, əне, дөңгелеп.Бұрылыстан кездескен ит үредi,Ауылыңды жатсындың ғой сен де деп.– Жо-жоқ! –..

Бiрде мынадай болды:Батар күннiң аясында қан шиеге сүйенiп,Ақын тұрды өле мас боп – тiрi өлiк.Иелiк те ете алмайды өзiне,«Түһ!» дедi бiр..

Шарль Бодлердiң аруағынаҚайран өлең,Қашан тыныш жатқан ең,Талай рет бауыздадың мақтамен.Қорғап сенi Кенисберг төрiнде,Сөз сөйлеймiн Париждегi сотта..

Қайран, ақын, қарақ-ай,Қатыгезсiң сен неткен!Өзiңдi өзiң аямай,Қағындың-ау жөргектен.Жұдырықтай жүректiСан майданға салдың-ау!Маңдайыңнан күн..

Бүгін де істер жұмыс ерек, іс ерек, –Əйтпесе ғой... өкіртіп бір ішер ек –Ана жылы кірген кездей ЖарасқанАграрлық партияға мүше боп.Жолымыз да бүгін..

17 февральда, күтті кім,Қан соғысқа қанқұмарлар шықты үйір!600 мың солдаттары ҚытайдыңВьетнамға басып кірді тұтқиыл.Қырғын болды атамекен жер..

Менің жаным балқытатын темірдіҚазыбектей атам айтқан көмір-ді – Жаға-жаға күл болғанын жанымныңЖанымдағы шенеуніктер не білді?!Жалын атқан өлең..

Тақтым белге дəруіштік белбеуін,Бақытым да, бостандығым ол менің.Тақтым оны əділсіздік болған соңКөзімді ашқан күнен бастап көргенім.Шарладым да ел..