Серік тұрғынбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қан жоқ,Сөл жоқ сұп-сұрғылт реңімде,Қалай төзіп барамын тірі өлімге?!Емі-домы әзірге табылмай тұр,Үш жарам бар – Ұшынған жүрегімде!Бірі – Арал –..

Біз асқан асу, тау-құз көп,Мерт қылып махаббатымды...Жетпіс жыл бойы«Наурыз» деп Айтқызбай қойды атыңды.Жетпіс жыл жуып жанардыКеудемде қайғым..

Айып жоқ айтқан ақыннан,Айтпасқа қоймас қаламы.Дүние түгел сатылған,Қайтсе де сатып алады.Мінгендей болып күймеге,Алаңсыз жүрген қазақтар.Түйе ме..

Айрылдым мен...Бәрінен де айрылдым!Қалтылдаймын қайығында қайғымның.Заманында тыпа-тыныш Елімнің,Аманында аспандағы Ай, Күннің.Қара жердің құнарынан..

Өзгерді...Бәрі өзгерді... Өзгергенін көз көрді.Сұрапыл дауыл болардайСұмдықты жаным сезген-ді.Өзгерді бәрі,Өзгерді...Өлшедік талай безбенді.Отына..

Тәуелсізбін!(Айту оңай ауызға!)Жетіп жатыр жексұрын да, жауыз да.Әлі пісіп, әлі толып болмағанЖалғыз дәнмін – Жарылмаған..

Сонау жылы...«Кеңсайдағы» зираттыБұзақылар быт-шыт қылып қиратты!..Өліктерін сыйлайтұғын өзгешеХалқымды да, салтымды да қинапты.Бір-біріне жау болды..

...Ерлікті өстік аңсап біз,Елдікті өстік аңсап біз.Бағынбай шекпен-шендіге,Табынбай таққа – мансапсыз.Көшіп бір жүрдік кең жерде,Домбыра тартып, ән..

Сыздайды жүрек ызадан,Тигендей таяқ денеге.О заман да, бұ заман Жер сатқан деген немене?!Бұл сөзге қалай нанамыз,Шындыққа, сірә, жата ма?Жер – біздің..

Қара нанды жеп жүруші ек қақ бөліп,Адамға адам бара жатыр жат болып.Қарның ашса қараспайды қайрылып,Жаяу қалсаң бере алмайды ат-көлік.Жүрген жері..

Талайларды жылатқан, еңіреткен,Өмір – асу,Өмір – бел,Өмір – өткел!..Біреулер бар бекерге жолда қалған,Біреулер бар бөкендей желіп өткен.Біреулер бар..

Мен де өлермін.Сен де өлерсің.Ол да өлер.Одан қашып құтылмайды пенделер.Дүниенің қиырына жете алмай,Сеңдей толқып,Соқтығысып,Сенделер.Өтер кім бар..

Жоқ менің арқа сүйерім:Жоқ менің аға-інім де.Сол үшін жанып-күйемінҚұдайдың құтты күнінде.Жоқ менің арқа сүйерім:Жоқ менің апа-жездем..

Қилы заман – қым-қуытАзап-бейнет тым жуық.Қапаланған көңілдіМазалайды мың күдік.Жүргенің де белгісізКімді тыңдап, кімді ұғып?!Мұхит – мұңның..

Айықтырмай тұманын,Не боп кетті мына күн?!Көбейгендей келеңсізКөңілдегі күмәнім.Көк аспанның шекпеніТүспей қойды, беу, неге?!Бұлттың бәрі..

Ұялаған кеудемнің түбіне мұң,Қорықпаймын келсе де бүгін өлім.Шүберекке түйіп ап қу жанымды,Шындық үшін шырқырап жүгіремін.Күнкөрістің көлеңке..

Оңай емесОйлағанға тірлігімБіреуге – қас,Біреуге дос, құрбымын.Жайшылықта жарқыл қағып жүргенмен,Жасырмаймын:Менің де бар бір мұңым.Ерте көктем..

Қабағына мұз қатқанҚарайды тау түнеріп.Хабар болмай біз жақтан,Көзіне жас тіреліп.Ашылмайды жыр бағыСіңбеген соң санаға.Болмай әбден бір бабы,Өң..

Басқадан менің мұңым басымырақ,Басқадан менің жырым асылырақ.Естіртіп өз үйімді кетсем деймінХалқымның ойдан-қырдан басын құрап.Басқадан менің жүгім..

Тағдырым, саған не істедім?Жазығым – жосып көшкенім.Кішіріп үлкен алдында,Кісіні сыйлап өскенім.Тағдырым, саған не істедім?«О, құдай, тоба!» –..

Арылмақ емес, сірә, еш күнәдан,Білмейді кешіруді кекшіл адам.Үйренген оқып-тоқып пысықайданМың артық оқымаған ескі надан.Билікті елден сұрап сатып..

Ел қамын жеген ұлмын,Түскенше жағым қашан.Қарайып неге жүрмін,Халқыма танылмасам?!Заманның ағымынаАлаңдап, мұңдаспасам.Дәуірдің дабылынаНе болам үн..

Осы бір жай көңілімде түйін боп,Хал-жағдайым бара жатыр қиын боп.Саяжайды тілемеймін тау жақтан,Әлі күнге басы бүтін үйім жоқ.Әлі күнге көмір тасып..

Аққу өлді...Ақкөлінен айрылды,Қанатымен сабап-сабап айдынды.Аңшы тұрды анық-қанық сыр ұқпай,Ақын ғана – Аһ ұрды да, қайғырды.Аққу өлді...Ақтық демін..

Бір құдірет Бар екенін білемінОның және дара екенін білемін.Бәрімізді бір минутте күлдіріп,Бір минутте зар етерін білемін.Бір құдірет Бар екенін..