Ақылбек шаяхмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Суды жұттым тастай суық мұзы көп,Асты да іштім су татыған, тұзы жоқ.Жолықтырдым жылуы мол жандарды,Жүрегіме əкелді олар қызу, от.Көп жүрген соң ұзақ..

Ауа райын сұрап алдың,Суық жел жоқ, аспан ашық.Мінезіндей кей адамныңТек қар жатыр жолды басып.Жүрген кезде көше бойлап,Талай рет жығылғанмын.Беті –..

Біреулер жүр шаршап-талып,Елге қажет кен іздеп.Біреулер жүр аңсап барыпЖата кетер төр іздеп.Біреулер жүр ғашық болып,Шипа болар ем іздеп.Біреулер жүр..

Құстан ұшқыр, аттан жүйрік уақытКетеді екен шабандозды құлатып.Биік өскен қарағайды уақытҚас қағымда кетеді екен сұлатып.Ешкімді де аямайтын..

Кең далада тұлпар шапса көсіліп,Жаным сергек, кеуілімде аз қайғы.Бауырында жер қалғанда есіліп,Жүрегімде жігер оты маздайды.Көк аспанда сұңқар ұшса..

Жас өмірім тəтті шырын, бал-тұғын,Келер күнге қалдырмайтын артығын,Күн мен түнді айыра алмай қалғанда,Жөн сілтейтін қолсағатым бар-тұғын.Мəпелесем..

Таң қалам ақ бас шалдарға,Таяныш болған жұрттарға,Қалғиды маңғаз таулар да,Сүйеніп ақша бұлттарға.Сезімнің басын жіберсем,Көңілге шаттық күй..

Елдің көңіл күйіне қарамайсың,Тисе жұғып кететін қара майсың.Ине болып шаншисың бүйірімнен,Жүрегімді аяусыз жаралайсың.Қылығыңды жүрсем де теріс..

Бесік көрдім, белге шықтым,Есік көрдім, төрге шықтым,Осы күні жүр деймісіңҚоңылтаяқ етік киіп,Жалаңаяқ қар кешіп кім?!Құлазытқан бір қауымды,Көрдім..

Ақ жалдарың аунаған,Айналайын, өлең-жыр,Толқыныңда тулағанБатып-шығып кемем жүр.Көкке бүркіп «қаймағын»,Асау толқын арқырап,Алтын шабақ –..

Артта қалды балалығым тай мінген,Озып күнде келу қиын бəйгеден.Күні кеше жас шыбық ем майысқан,Енді жасыл жапырағымды жайдым мен.Жекпе-жекке шыға..

Есімде он сегізден асқан кезім,Ағынды тау суындай тасқан кезім.Ақылым басымдағы шаштан ұзын,«Алды жөн, арты соқпақ» басқан ізім.Адам деп көп уақыт..

Бұл табиғат тарту қылған көріктіƏркім қалай қабылдаса ерікті.Сұлу қыздың сымбатынан не пайда,Баса алмаса бойындағы желікті?Өмірінің сақтау үшін..

Қызметтес жолдастардан, бірге оқыған достардан,Қиянатшыл бастықтардан ел-жұртымды басқарған,Пенделерден қара бастың қамын ойлап, жұлысқан,Қара көңіл..

Қуаты бір біріне тең болса да,Құйын мен желдің де бар айырмасы.Отырған орның қанша кең болса да,Есік пен төрдің де бар айырмасы.Екеуінің негізі тор..

Болады кейде қыстың күні көктем,Көңілге құйылады нұры көктен.Көңілді көктем жайлы өлең оқып,Ішімнен отырамын күбірлеп мен.Көрдім ғой бірталайын..

Судай ағасың,Оттай жанасың,Көптің көңілінҚайтіп табасың?Жолда қаласың,Кейде тонасың,Бірде бересің,Бірде аласың.Болса жарасым,Сапта боласың.Бірде..

Масалардың шаққанын даЕлең қылмай шаншудай,Елім!Бейқам жатқаның ба,Ырыс-қорың таусылмай.Сарқылды ғой шыдамым да,Сағынышым басылмай,Жылап аққан..

Үй артында кісілер бар,Қи астында қоңыз көп.Лебіз айтсаң кісіге ұнар,Шықсын сөзің семіз боп.Тыңдағанда пəле қуған,Жай да жатпас, тек тұрмас.Сөз..

Жерге ыстықта қар қонса,Жылдам еріп, жоқ болар.Бардың жолы тар болса,Жоқтың көңілі тоқ болар.Алдың алды кең болса,Бердің қолы қысқарар.Қарға алдында..

Қанаты қатып жас қыран,Биікке самғап шыққаншаБолса да көп жан самарқау,Мəн берсең, бірақ, дос бұған,Жатса да басып жүк қанша,Атылып шығар..

Мейіріміңе қарасаң,Атаң менен анаңдай.Аялауға жарасаң,Əлпештеген балаңдай,Ғашықтығы орасан,Қозы Көрпеш-Баяндай.Артқа қарап үлгірмей,Жолда да көп..

Көрсетпесең елге көмек,Өңеш жырту – құр далбаса.Бола алмайсың елден ерек,Қалтаңде егер дым болмаса.Шүйгін алқап кімге керек,Төсінде оның төл..

Қол алысу,Тіл табысу – Бар адамға міндет дейді.Тілдесе ме,Үйлесе ме?Бəріне анық көз жетпейді.Төс түйіскен,Тез сүйіскенТолып жатыр, сөз жетпейді.Қолды..

Қараңғылық.Қара албасты қап-қара шашын жайып,Екі көзі алайған бақырайып,Қараңғыдан қарайды саған күліп.Аяғы лас, қолы лас, ауызы нас,Жұқтырады бойына..