Орынғазы мәнбазарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Тоғысатын əр тілек, əр арманы,Киімі ұқсас бір тойға барардағы.Айналмада бір досым аяқтан ап,Адал жүрген жанымды арандады.Не ғажайып тұр мұнда..

Жаға алмадым апыр-ай ағайынға,Менің жаным соншалық анайы ма.Не болмаса ағайын түсінбей ме,Жүректегі адамдық арайыма.Тірі күнде жауласып..

Даңғарадай құр кеуде даңғырлаған,Жүрегінен от өшіп қан құрғаған.Адамдар бар өзге екен өз тағдырын,Өткізуді адамша қам қылмаған.Ақ сəулесін өшіріп оң..

Бала күннен талпынған қиялға алып,Барады əттең жетпей құз-қиам қалып.Ашық күнде адасып жүргенімді,Кешірмейді ұшырған ұям қалық.Сыйы да алтын, өмірдің..

Аяғына қан түссе жері ұзақтың,Ұшқыр сенің бəйге алған өз уақытың.Шауып келіп соңында бір өтеміз,«Тарих» деген сынынан зейіл қарттың.Жазалайды кімді..

Жүрмейді сордан бөлек сыңар бақыт,Құдайдан оны тілеп сұрауда артық.Жеткенше күн шуақты күнгейіңе,Талай күн бастан өтер тұманданып.Саған тəн..

Мен осал деп айта алмаймын əкемді,Мына жарық дүниеге əкелді.Жанын жалғап мен жүргенде артында,Деп айтады кімдер оның аты өлді.Əкем менің асуы көп..

Бір ойым бар бұл өмірден түсінген,Өш боп жүріп, дос боп жүріп кісімен.Ең қымбатты таза жаны адамның,Ал қалғаны бір үйінді ішіп-жем.Тіршілік бір..

Дейтұғын бəріне еркін жаям құшақ,Аршыған жауқазындай аяулы шақ.Кетіпті-ау бұлықсыған бала күнім,Бір көрген тəтті түсте аян құсап.Секілді ұшып жүрген..

Түспесе де өрнек боп оюларым,Төзбейді оны сызбай қоюға арым.Өз тауымның бетінде өрбіп өскен,Бар менің де үйірлі ой ұларым.Бағуға оны қаншама тер..

Қарасам жеткіншекке артымдағы,Кетемін ой-қиялға əр туралы.Сөзінен жалғыз ауыз аға деген,Арқама нар жүгі кеп артылады.Қарасам ол талпынған..

Сөкпе қалқам жылағанды күрсініп,Тұрса біреу көңілінен гүл сынып.Жырғаудыңда түбінде бір жылауы,Болады екен, көн күлкіде бір сұмдық.Тату өтті деме ана..

Ағайын бар, қимасым, досым да бар,Мал мен басты əншейін қосып алар.Не сүрініп, не түсіп екпетімнен,Жетсе қайттің сұп-суық осы қабар.«Қайран қазез»..

Жүректен жайлау алған, қыстау алған,Жақсылар ес қой қайбір тұста маған.Бой алған адамдығы ар-ұятпен,Кір қолмен ақ намысты ұстамаған.Қуантса көп..

Жоқтарды айтып ойдағы, қиялдағы,Болмақсың ба осы елдің биі алдағы.Қайнауы əлі қанбаған дүмбілезім,Жаныңдағы білмейсің құяңды əлі.Түсінеді бетінің ары..

Беті əжім, шашы бурыл тартсадағы,Жанының екпін əлі пəк самалы.Бөлеген ықыласына қауым елдің,Көтеріп талай жаңа бастаманы.Сезімтал жұмыста да..

Бай Әлем, байтақ Әлем, көркем Әлем,Далаң гүл, көгің нұрмен көмкерілген.Көтеріп түтініңді тұр биікке,Жаңа өмір өркенімен, өр тебінмен.Шықсамда көктің..

Шомылып шуағыңа бала күнім,Көркіңнен ой-санама қаланды ұғым.Еліктеп тасып аққан өзеніңе,Сезімнің сенен алдым бал ағынын.Қызықты өзіңде өтті көкөрім..

Тың ойдың таппай əкең түйір мəнін,Десеңде ізді айналып шиырладың.О, балам ұқ ежігей жүрегімнің,Өзіңе шерткен ыстық күй ырғағын.Өмірге сен келгелі..

Жасымас құйылсада жəй үстінен,Бойына өшу бермес жалын сіңген.Жалт берген жаттығы жоқ жанасқанға,Жақсының жарқыраған жанын сүйем.Баураған атқан таңдай..

Кезігіп алдымда асқар қабат биік,Отырмын толғаныста қабақ түйіп.Өмірсіз бұрқыратып жазғаным не,Тотыдай төгілмесе қанат-құйрық.Кетемін ойдың ащы..

Өмір шыншыл соған ел текті дейді,Менің жаным тектіні көп тілейді.Баққан күні қатал бір мінезіне,Өлгеніме қарамай тепкілейді.Түрегелсем жығылған..

(Оралқан мен Қадуанға)Айтамын күй қып, жыр қып толғасын деп,Көрмедей көкірегім толған сурет.Алысып құлын-тайдай тете өстіңдер,Кейінгі балаларға..

Қырықтың шықсамдағы қырқасына,Жыр арнау ұят па екен құрбы атына.Қондырған көкейге күй, көңілге гүл,Сол ерке сезімдердің қуатыма.Қойғанға жырдың атын..

(Тарбағатай аймақтық 6-кезектіақындар айтысында оқылған өлең)Алақай қасиетті қауым халық,Жоғалған мұрамызды тауып алдық.Сыймайды артсақ көңіл..