Рафаэль ниязбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Көңіліңнің аспаны күркіреді,Жанартауың кеудеңде сілкінеді.Мына өмірге өкпелеп,Ана жаққаӨлең іздеп кеттің бе кім біледі.Ажал атқан тисе егер оқ..

Өрі өлеңге айналған, төрі өлеңге,Жыр арнамай бола ма Төлегенге.Төлеген деп атыңды қойған шығар,Өмір сыйлап жүрсін деп өрелі елге.Жаулап сенің жол..

 Тауда өскен қайсар шынарсың,Көгінен бұлттар көшетін.Ақ қайың мүмкін шығарсыңОрманда жалғыз өсетін.Желбіреп туың алаңда,Көзіңнен жарқын күн..

Қаһан СейтжанұлынаЖетім бұзау секілді мөңіреп кеп,Құзырлыны жүрмедің төңіректеп.Азаматтың бірісің, Қаһан мырза,Қарғып мінген үстіне өмірді..

Алғағали ҚартабаевқаЖұтып өскен ауасын таза бақтың,Құлыны едің қаз мойын қазанаттың.Тұнып тұрған қазына алтын басыАрқар кеуде өзіңдей азаматтың.Жыр..

Ақын Ғалым ЖайлыбайғаКүн алыстап бақыт болып қонатын,Зауал туып келеді ме тоңатын.Күнім менің арғы бетке ауғалы,Төсек тартып жатқан кезім..

Көктем болып жүгірген елге күнде,Сәуле ойнаған ақынның келбетінде.Қара өлеңі қазақтың аман болса,Сен де бірге жасайсың жер бетінде.Сардаланың қызы..

Көз жасымды сіңіріп жерге тамған,Менің жетім күндерім елде қалған.Алматыда алды кең аға атандым,Қос самайын ақ қырау ерте шалған.Мұң кетпеді бірақ та..

Уақыттың болса егер өліарасы,Бір алқаның сен едің төрағасы.Біреулерге сыйлығың дайын тұрса,Біреулерге дайын тұр көр ағашы. Өтіріктің семірген..

Көгілдір аспан шатыры,Зулайды күндер тоқтамай.Атандың халық ақыныХалықтың мұңын жоқтамай.Қыран боп жетпей сен елге,Жылан боп жеттің арбаған.Бойласын..

Ақиқаттың сынған соң алдаспаны,Көңілімнің зар шеккен арлы аспаны.Туса анадан бір жақсыЖағасынаТуады ма бір жаман жармасқалы.Намысымды сен менің..

Сардалада сағымдайын көлбеген,Жаман бар ма оза шауып өрлеген.Жиында сөз бастағысы келеді,Екі сөздің басын қосып көрмеген. Тауқыметтің артып алған көк..

Ақ сұңқар құс көгімде самғағалы,Жұлдызымның жоқ шығар жанбағаны.Өмірімнің өзені жатыр ағып,Өмірімді өлеңге арнағалы. Жаңылғанда өмірі ағысынан,Ел..

Көңілімде бір дауыл бұрқап қалып,Жарқылдайды жанарым нұрға апталып.Махаббаттың жүрекке оғы тиіп,Төсегімде жатырмын сырқаттанып. Тұнып аққан тұңғиық..

Жырымды оқып өлгендер тіріледі,Ақиқатқа жүрегім жүгінеді.Өлеңімнің тасқындап өн бойындаНайзағайлар жарысып жүгіреді. От құрсанып жыр туса..

Бақ көремін жырымды, құт көремін,Ұнап жүрген кісі едім жұртқа өнерім.Бірде менен сұрады бір жас ақын:– Бар шығар деп сенің де мықты..

Тағдырға мен де көнгенмін,Жерге егер сепсе өнгенмін.Арманда кеткен арыстыЖүрегіме жерлеп көмгенмін.Талайды мен де көргенмін,Жыланнан қамшы..

Түнде көрген түсімде,Бұрқанған өжет пішінде, –Құйғытып келе жаттым менКөгілдір әлем ішінде.Арайлап атқан ақ таңда,Арманым қанат қақты алда.Ығысып..

Бауыр сыздап, қалжырап ауырғалыТұман жайлап тұрғандай тауымды әлі.Жол тоздырған тұяқтай көп жұқардым,Көңілімнің бұрқамай дауылды әні.Тал бойыма..

Шабыт құсын кеудеме түлеткелі,Өткел беріп өмірдің тұр өткелі.Мүмкін туған шығармын мен анамнанЕңселі елдің жүрегім жыр еткелі.Төрге шығып, кез емес..

Көп едің мұңың, қайғың да,Адасып қалсын қай қырда.Шешендер айдын болғандаКеме едің жүзген айдында.Таулы өлке жасық тумаған,Күнің жоқ сертте..

Жүрмесе егер ішінен іріткелі,Елін неге тонайды жігіттері.Билік жақтан суық қар борағандаКөктемдердің үсіген үміттері.Биігінен биліктің ызғар..

Бөрідей күндер жоқ-тын ұлытатын,Жұрт түгел қайғы барын ұмытатын.Мейірім ол кезде елде бар еді ғой,Тоңғанда жүрегіңді жылытатын.Ол кезде өскен емес..

Ей, ағайын, жауласпай жүлдемді бер,Қатты кетсем ашумен тілдеді дер.Сүйген білер арудың қасиетін,Арғымақтың қадірін мінген білер.Өжет мінез ел болсаң..

Ойлы Ойықтың сен едің ақымағы,Ойлы Ойықтың мен едім арғымағы.Туған елдің көңілі жыртылғандаЖамау болған жанымның жапырағы.Ақиқаттың балта ұрған..