Абдулмахмуд пошатаев туралы Өлеңдер ✍️

Тұңғиық тұман, жол тартып келем, Айнала түтеп барады.Білмеймін неге, мұңаям неден, Жақсылық болса жарады.Жақсылық емес ол деген мұң ғой,Жүректі..

Деуші еді Әкем: «Сенім артар мақтаным»! Қинамадым өзім үшін жат жанын.Қайда барсам, көңілімде бір кірбің, Жүрегімнің ем-дауасын таппадым.Қажыдым-ау..

Жылжып та өткен,Сырғып та өткен – уақыт,Біреуді жүрсің үмітті етіп, жұбатып.Біреудің жүрсің мезгілін ұрлап, жылатып, Жылжып та өткен, сырғып та өткен..

Күз келді міне,Құстар да қайтып барады.Биікте самғап қоштасу әнін салады.Көктемде келген отанын тастап, тырналар,Алыста қалғаң еліне жылай қарады...

Ерте кеттің жалғаннан жиен інім,Періште ең ғой, жоқ еді еш бір мінің. Ағалаған дауысың жанды ерітіп, Құлағыма келеді назды үнің. Шыныменен елес боп..

Балапан едің самғаған,Үніңе мәңгі қанбағам.Қара жер неткен қатыгез, Уыздай жасты жалмаған. Артыңда анаң аңырап,Қалдық қой жылап, жамырап. Өзіңмен..

Менің бір кез туған күнім болғанда,Мен де өзіңдей 16-ға толғанда.Тағдыр маған Шолпан жұлдыз сыйлаған,Сонда менің өн бойыма қуанышым сыймаған.бұдан..

Мезгілсіз келген, қыс тегі, Мазаңды алып тоңдырып. Тау кезер саяқ құс бегі, Қолына құсын қондырып.Нәсібі күздің таусылмай, Қыс келді ақ тон жамылып..

Мен жазбай, бұл өлеңді жазады кім,Болса да тіршіліктің азабы мың.Жерінде бабалардың ізі қалған,Ырғыз елі – тірегі қазағымның.Қонақ үшін жайылған..

Сен жүрсің күліп түсімде,Сағыныш баурап жүректі.Сені ойлап жүрген үшін де,Сезімтал жүрек дір етті.Жүзіңнен күлкі кетпесін,Тілегім осы..

Жаспыз біз – жастық оты жалындағанАлдымда қамалдар көп алынбаған. Қазақтың келешегі біз болармыз, Жолдарды жалғастырар салынбаған.Шәкіртіне барынша..

Түсінгендей жайымды іштей ұғып,Сөйлейсің де, астарлап мысқылдайсың.Пайда бермес сөзіңді біздей суғып,Жанға жағар досым-ау, іс қылмайсың.Маған батады..

Ақ жүректі жансың ғой қайран досым, Сендей жолдас табылмас қайдан болсын.Барлық жанның қайғысын түсінесің,Маған қатты ұнайды міне осың.Көріп жүрмін..

Күн едің, көктен нұрын құйып тұрған, Өзгеден, көш ілгері биік тұрған.Білімнің ордасында елес болып,Қасқайып көрінеді, биік тұлғаң.Жарқырап, шоқ..

Кірпік ілмей ақ таңға,Тағдыр тезі ауыр жүгін артқанда,– Егер құдай бала берсе айбынды,Ұмытайын көптен жүрген қайғымды.– Депті – әкем Яссауидің..

Мен келгенде дүниеге,Күздің суық кезі еді.Сол бір кездер,Ең ауыр күн болғандығын жан жүрегім сезеді,Бұлт қаптап аспанды,Жан атамның жанарынан жас..

Барған сайын құшақтап қарсы аласың,Қиын екен қалжырап шаршағасын.Көңіл шіркін бір сергіп қалады екен,Құшақ жайып анашың қарсы алғасын.Өтті ғой бұл..

Жан өмірге өзің едің жетелегенӨмір қайда сүйресе кете берем. Қиянаттың дәл езі сол болады,Жан әкенің борышын өтемеген.Ел байрағын көтеріп биік..

О, баба,Мен алдыңа келіп тұрмын,Жоғары, қасиетіңмен еліктірдің.Қабылдарсың ұлыңды, сеніп тұрмын,Зиянат қып, бас иіп, келіп тұрмын.Періштемін демеймін..

Асыл баба күмбезі мұнартады,Құрыш жүрек сезімге мұң артады.Гаухар нұрын себелеп алтын күн де,Кең далаға сүйсіне құмартады.Ұлыға мұзбалақ та..

Абай ата, ризамын!Әділдіктен аспаған.Әділдіктің ақ жолында шалыс қия баспаған,Болсын мейлі сенің әкең бас панаң.Болсын ұлық, болсын сұлтан,Тек билік..

Жалған өмір,Түсіндім ғой ес біліп,Сыныңды да, сырың ды да кеш біліп.Бұл өмірден қала бердім сүрініп,Тусауымды алмаппын ғой кестіріп.Жалған..

Естен кетпес халқымның күрсінгені,Жас жүрегім соны ойлап дүрсілдеді.Кей ездер туған жерді отқа салса,Адамның қайнамай ма іште кегі?!Қазақта жүрек те..

20-да жасым,Жастықтың самал желі ескен,Айтсам мен расын,Кешегі бала емес пе ем.Балалық дәурен кетті ғой менен алыстап,Қүрбылар қалды өзіммен бірге..

Долы өзең тасқынымен арындайды,Жүректе тұнып жатыр қалың қайғы.Аспанды тіліп өткен найзағайдай,Кеудемде бір от ұшқын жалындайды.Айтқым кеп еді, бірақ..