Табыну туралы Өлеңдер ✍️

Жүрегімді өртепЖалын қыла алмай қойдың ғой,Еркімді өзіңеБағындыра алмай қойдың ғой.Әлде, мен сеніңЖаныңды ұға алмадым ба,Әйтеуір, меніТабындыра алмай..

Көңілге кірлі жат салмақ толып,Күлуге мүлде жарамай барам...Жүректің шерін ақтармақ болып,Ұстадым сені, қарағай-қалам!Тағдырға білдім ермек, тегі..

Әйелдерге құдайындай табынып,Көздеріне көрінбесе сағынып.Тәулігіне кесте жасап жүргеннің,Кемімейтін байқап тұрсам ағымы.Сезінгенім өзін -өзі..

(Əні бар)Таусылмас ақтарылса таңға сыры,Халқымен қашан дағы жалғас үні –Өзіңдей ой асырған кемеңгерінЗаманның жырлай берер,Сан..

Басқаға емес, табынамын саған көп,Ұлылыққа табынбасқа шарам жоқ.Құмырсқадай тынымы жоқ күй кешем,Бір ұқсастық өзіңізбен табам деп.Көңіліме медет..

Пенделердің табынатын пірі бар,құлдық ұрып жығылар.Күнге күйіп бара жатса құйқасы,көлеңкеге тығылар.Жетектегі иттің жампоз жыны бар,үрит соқса..

Асыл баба күмбезі мұнартады,Құрыш жүрек сезімге мұң артады.Гаухар нұрын себелеп алтын күн де,Кең далаға сүйсіне құмартады.Ұлыға мұзбалақ та..

Жер, мен саған табынам,Сен үшін əр өлең, əр ұран.Мен саған табынам,Өзге бір мекенім жоғынан.Белгісіз əлемнің бедерін,Қолыммен ұстағым келеді.Ғарыштың..

Бір өзгеріс керек мына жалғанға,Басу айтқан аярларға алданба!Жаратылыс өйткені тұлданады,Бұла жүзін аңсайды, бұлданады.Бар тұнығын Бес мың жыл..

Өзіңді сүйемін мен, Олжас жолдас,Жаныңды ешкім оңай жаулай алмас.Жырыңа қаншама рет жанып-күйгем,Жалынға лаулап тұрған кім шарпылмас?Табынып әуел..

Тағдырға табынамыз!Кетсек те бір даңғылдан табыла біз.Бәрібір өмірге өкпе арытылғанҚалады артымыздан қалың арыз....Моншақ мұң біз осылай..

Табынбаймын мен, сірә, тау ұлына, Қызықпаймын өзгенің дауылына. Алып баршы сен мені армандайтын Ақ Жайыққа, Ақбөбек ауылына. Кең арнаға жатқанда..

Түсіріп тереземнен жанға жарықТағы да келе жатыр таң бозарып,Тұсынан біздің үйдің қарағандаАлатау – А секілді маңғаз әріп.Сүйкімді-ау табиғаттың..

Сенем саған өмірде.Саған ғана.Бастайтын жаңа арнаға,ұмтылдырар алынбас қамалға да,армандатып заңғар көк қияларын, үміт пенен сенім боп..

Табынып таланттыға бас иетін –Әуелден бойға біткен қасиетім.Іштарлық, арам пиғыл болған емес,Жолына өзгелердің тас үйетін.Ешкімге дегенім жоқ:«Жәбір..

Фетхуллаһ Гүленнің «Ғасыр тудырған күмәндар»кітабын оқыған соң жазылған жыр.Күндер батарын білеміз, таңдар атарын,Жоғалған сәттің сеземіз жанға..

Табынудың болатынын түр-түріТанымаудың өзі кейде күлкілі.Мен табынсам, тектілерге табынам,Солар нағыз ұлыс даусы,Ұлт үні.Мен табынсам күйін шертпей..

Сыр айтудан өзіңе қысылмадым.Осы ма, сүю деген тылсым, жалын,Ұмыттым өзімді өзім. Соңғы кезде.Сен менің есімді алып жүрсің, жаным?Сен барсың, Басқа..

Табиғат,Көңілінде бар ма сынық?!Сен мені —Сахараның ардасын ұқ!Бұл жолы шөлмексіз-ақ,Қалбырсыз-ақ,Мен саған келіп тұрмын дорба асынып.Өзіңде..