Ербол бейілхан туралы Өлеңдер ✍️

Ай тұяқты, жал-құйрығым тебінде,Сүр соқпақта қойторымен бүлк еттім.Айға ұмтыла аласұрған көңілге,Қарлығаштың қанатымен су септім.Тартпа айылым босап..

Автобуста келе жатып кеше мен,Кимешекті әже көрдім көшеден.Өткен күннің сағынышы кернеді,Менің әжем құрт беруші ед кесемен.Ақ шылауыш, ақ әжемнен..

Бұл қара өлең – бабалардың мақамы,Әр сөзінде тарихымыз жатады.Дұғасы мен дуасы бар аузында,Қадірлі еді бұрыңғының сақалы.Қадірлі еді бұрынғының..

Бақыттың кілті – көңілде,Көңіл бар ма екен қылаусыз,Пенде бар ма екен жылаусыз,Диірмен мына өмірде?Кеудеміз патша сарайы,Бұлбұлдар қонып..

Ақпаным,енді қашан атар екен ақ таңым?Оралмайтын кездерім мен шақтарым.Ақ боз ат мініп сапарға шыққан сәтімде,Аңшы - өмір құрмаса екен..

Алғашқы қар, алдамшы қар... Өтірік!Ұялшақ – күз тастар оны өшіріп...Ашулы аспан қайта–қайта сұрланып,Қара жерге сес көрсетер жекіріп...Алғашқы қар..

Айға қарап жүремін, Айға қарап,Өлең ұшса кеудемнен Айға қадап.Кеңсірігім кебеді ермен аңсап,Жалқы мұңым барады жар жағалап.Аппақ қардай түнін-ай..

Асқақ – іңір мұң арқалап келеді,Көлбеңдейді көлеңке!«Көлеңкелер» түнге сіңіп өледі,Өлмейтің тек Өлең ше!..Көлеңкелер, көлеңкеге сенеді,Мансап, мақтан..

Күздiң түнi қою аппақ тұманды,Қалың тұман адастырма қыранды!?Қобы тартқан, төрт аяғын тағалап,Күреңтөбел тұлпар мiндiм, тұмарлы.Есiк алды топ..

Тағы да қарсы алам ба, мынау күздi,Аспанның жиегiнде тырау жүздi.Аққудай мезгiлiмен қонып, ұшар,Жазбенен қоштасамын шырай жүздi.Көбесi сұр аспанның..

Бұрын күнім батпайтын қой баққанда,Қой баққанда қиялда ой жатқанда,Қараңғыны індетіп сай–салаға,Шаңырақты күлімдеп Ай жапқанда...Қәзір күнім сағымдай..

Түнімнің бәрі – кінәлі,Күнімнің бәрі – салауат!Жүректің дерті – мұң әлі,Өмірдің сырты – ғаламат!..Түнімнің бәрі – мазасыз,Күнімнің бәрі –..

Мейрамбек БеспаевқаӘуелеп, босамаған жырдан көгі,Құлпырып ән тыңдайды қырман, белі.Боз таңды бозторғай боп түре-тұғын,Бұлбұлы Алты Алаштың –..

Түнгі өлеңім, ақырғы дем секілді,Тілдеседі тылсыммен.Терезеден Ай қарайды кекілді,Жанарына нұр сіңген.Түн дегенім – түнек емес, жұлдызды,Жамырайды..

Арғымық – уақыт, ер-тұрманы сайлаулы,Тоғыз қабат үзеңгіде аяғым.Заман – желі, ғұмыр – құлын байлаулы,Жылқы – мінез, еске түспе баяғым?!..Көңіл –..

Күзден Көктем іздеп жүрем, Қыстан Жаз!Бұлт үркітіп, мамырлайды ұшқан Қаз.Түн келгенде аспан жақтан үркектеп,Мұң жұлдызым жүрегімде қыстайды аз.Жұлдыз..

Тым ерте қайтты тырналар,Тым ерте келді қара күз!Жылауық сулы жылғалар,...жылдарға сіңіп барамыз!?Естелік – күндер ескірер,Орамал тозар кестелі...Таң..

Керім – түн керегесін жайып,Кербесті көңіл құлазып.Ай туды жанары талып,Бұлт төкті жасын бұла қып.Бұлдырық құстай бұлыңғыр,Күндер-ай, қашқан..

Жазарымды, бүгін жазам,Кешіргін!Ертеңіме еркелеумен есірдім.Қиял кезген қан талайды Қарашық,Ұлттың мұңын жанарыма көшірдім.Өтірікке көрмесек те..

Сәуірдің желпіп пердесін,Аққулар келді мамықты.Қызғалдақ көктем келгесін,Гүл басып кетті жазықты.Сәукеле киген гүлдерден,Ұялып қалды бұлт көкте...Күн..

Жаз сұлу, Күзге ғашық салқын қанды,Құба бел, елің көшті... Нарқын қалды.Жел қуған жетім көңіл жапырақтар,Құлазып, қоңыр қаздан ән тыңдайды.Түндігін..

Түсімде ылғи қауышам көшкен жұртпен,Алтай саған жетем бе, көшкен бұлтпен...Шырайындай қалқаның ұят тамып,Сарыарқаға сағынтып көктем жеткен.Күлім көз..

Шимай-шимай ақ қағаз – тарихымныңбеттері,Жұлым-жұлым қауырсын...көңілімніңкептері…Баба – ғұмыр туралы балбал тастарсөйлейді,Өзім – Қазақ! Түркімін.....

Қымбатымды бұлдап-бұлдап жұмсаймын,Қара базар, арзан бөз.Көңіл көзі – кірлеп жатыр күн сайын,«Сандық» толы арзан сөз.Қимасымды жылай-жылай..

Тамырдан – тамырға,Ыстық қан өтеді.Тағдырдан – тағдырға,Тіршілік көшеді.Ағаштар иеді,Туады жапырақ.Күн көзін сүйеді –исініп топырақ.Көктегі..