Қара өлең туралы Өлеңдер ✍️

Семіргем жоқ қызыл сөздің буына,Көңілім де толған емес жырыма.Ұстазымдай жаза алмадым отты өлең,Қиын неткен шәкірт болу ұлыға.Тұғырына қонған талай..

Түнімен отырдым балконда,Жындармен сырласып, мұңдасып.Қорқамын адамдар оянса,Жер бетін малғұндар жүр басып.Қорқамын қоғамнан бұзылған,Күлкіден өтірік..

Қайдасың, қасиетті қара өлеңім,Қазақтан аямаған бар өнерін?!Алаш бір Ару еді, аялап бірСен оның қолаң шашын тарап едің,Қарашы маған бір сәт,Қалғыма..

Мен –Һас Сақтың қара өлеңі,Қанды сүргінде жүрсем де,Қалған кезім жоқ жақ ашпай,Арғымақ – Пегасқа мінсем де,Арттағы жұрттан адаспай!Жалғанда, жалған..

Астыма мінген атым — құла жорға,Желпініп, көз тігемін бұлаларға.Жүйрік ат, сұлу жарға қолы жетсе,Не керек, бұдан артық, сірә, адамға?Әнімді үнсіз..

Бұл қара өлең – бабалардың мақамы,Әр сөзінде тарихымыз жатады.Дұғасы мен дуасы бар аузында,Қадірлі еді бұрыңғының сақалы.Қадірлі еді бұрынғының..

Қайдасың, қасиетті қара өлеңім,Қазақтан аямаған бар өнерін?!Алаш бір Ару еді, аялап бірСен оның қолаң шашын тарап едің,Қарашы маған бір сәт,Қалғыма..

Қайдасың, қасиетті қара өлеңім,Қазақтан аямаған бар өнерін?!Алаш бір Ару еді, аялап бірСен оның қолаң шашын тарап едің,Қарашы маған бір сәт,Қалғыма..

Қазақтың бесік жыры – қара өлеңі,Туғанда есігімнен қарап еді.Несіне есігімнен қарап еді,Ес жисам – ел жұртымның қаралы өңі.Алдында Абайы жоқ жан..

Қара өлең төрін күзеттім,Қағбамдай көріп киелі.Оқталған оған бір оқтың,Бір ұшы маған тиеді.«Қарауыл» төрін мекендеп,Қалғаным содан шындығы.«Бөтен сөз..

Күн шығыстың құпия жақсы өнеріКаратэнің қазағым қас шебері.Жапан түздің жалпақ бет балаларыЖапон барып ақ семсер ап келеді.Ғаламға ортақ рахымды..

Кешіп өтсем дарияның кең өткелін, Мен өткенде қасымда сен өтпедің. Соның бәрі басылар кездескенде, Ұмыт болар ұмытпай мезі еткенім. Реніште құлдырап..

Өлеңіне қазақтың күпі кигізер едім,күпісі бар өзінің – керегі не, керегі.Өлеңіне қазақтың шекпен кигізер едім,Шекпені де бар оның – керегі не..

Бөрік кие алмаушы едім –шаштың қалыңдығынан:Қара шыңым – оған да, әне, әне, қар түсіп,кетті ағарып жел жақтағы жартысы.Қара еменше қарсы тұрар жоқ..

Қара қазан тұтқышымен көрікті,Қара кемпір түсінде оны көріпті.Қара бала карта ойнауға кеткенде.Қарабура суға батып өліпті.Қарабура Алатауға..

Текті туған салмайды Текке түрен, Көктеместі ей, өлең, Көктетіп ең. Аспандағы ай маңып айдалаға Үркіп қашты жұлдыздар бет бетімен. Тілек айтып..

Күн шығыстың құпия жақсы өнеріКаратэнің қазағым қас шебері.Жапан түздің жалпақ бет балаларыЖапон барып ақ семсер ап келеді.Ғаламға ортақ рахымды..

Ауылымның шығыс беті қызыл таспа,Не келіп, не кетпеген біздің басқа.Еске алып, күніне бір ойламасаңҚалқажан, үмітімді үзіп таста.

Күй далам, күңіренген дастан далам,Өмір жоқ өлең тербеп басталмаған.Қара өлең – Хантəңірі күнге талас,Ай алқа, жұлдыз жүзік аспандаған.Па, шіркін..

Мал жақсы, мал иесі есті болса,шал жақсы, ауыл-елге сесті болса.Қоралы қойың қоздап жарытпайды,отардың басы – шыбыш ешкі болса.Көлденең келген байлық..

Қазақтың шын маздаған данасы аз ба?Қазақтың жыр жазбаған баласы аз ба?Абайдай асылдан соң – ғасырдан соңҚара өлең туын тікті Қарасазда.Шалқар той..

М. ҚабанбаевқаҚара арғымақ жалын құшты,Қамығады қалың ел.Сағыныштың суын жұтып,Сарғаяды сары бел. Қара жұлдыз көкте ағады,Қара жасы..

Қазақтың қара өлеңі құдіретім...Мұқағали.Сендей қызды көрген емес Хорасан,Сендей қызды көрген емес Арасан.Жеті тамұқ,Сегіз жұмақ қақпасынҚағар едім..

Қарауылда қалың орман жоқ бүгін,Қара жонда көрсететін шоқтығын.Содан ба екен іргесінен жел үрсе,Қоңыр сайдан естіледі қошқыл үн.Қарауылда қалың елдің..

(триптих)1.Əппақ қар,Аспаннан қалықтап келеді,Бұлттан да биік бір əлемнен.Ол соған сенеді – Сенем мен!Сенеді ол,Күтер деп бір адам,Бір адам – сенетін..