Жұматай жақыпбаев туралы Өлеңдер ✍️

Туған жерім емес еді көл менің,Бақа емеспін, емеспін мен балық та.Күнде бірақ адам құсап шөлдедім,Бас қойғам жоқ бірақ лай арыққа.Қайнар көрсем..

Бастан талай қиял өтті,Қиял мені ұяң етті.Бір қиялға еремін деп,Көрдім, білдім қияметті.Күлгін, сұп-сұр шашым күлдей,Соны сорлы басым білмей.Қош..

Жұмақ, жұмақ... жақындаман бір елі,Бар дейсің бе қор қызының жүрегі.Жұмақ деген тірлікте де бар нәрсе,Оған өңшең жағымпаздар кіреді.Қулар мақсат қуа..

Мырс етермін, міз бақпастан күлермін,Тәу етермін, басымды иіп жүрермін.Ішіп-ішіп басылармын, арқалап,Жүргеннен соң ар-намысын бір елдің.Өлген де жөн!..

Өмірге күлімдеп келдім де,Жауқазын жүрекпен, пәк мұңмен.Тау жақта бір қызды көрдім де,Өзімде жоқ мінез таптым мен.Бөленіп бір асқақ сезімге,Толқытқан..

Сән басып, кірпіктерін жерге тігіп,Жүрістен тал мүсіні тербетіліп.Сызылып жайғасты бір орындыққа,Қуандым дәл қасына мен де отырып.Маңайға жұпар..

Басып тұр шегіртке шырылға,Күнгейде гүл қалың, шөп ыстық.Ат үсті кездестік.ЫрымғаСөз айтпай өбістік.Жолықса жаныңа жайлы арман,Жастықта шалқитын..

Қарсы келсең себеді билік өлім,Ол тек қана ажалдың киді кебін.Мен де ажалмен ақырын сөйлесемін,Мен де ажалға иілмей, илігемін.Ішкі, сыртқы ерлігің..

  Арық боз ат! Арғымақ ең тайыңда,Енді барлық қой торымен бірдейсің.Ақындардың құдіреті жайында,Сен болсаң ғой ештеңе де білмейсің.

Қанша жерге ұзартсам да көлемін,Жетпес саған ешбір менің өлеңім.Абайсызда газет-журнал жыртылар,Сорымды да мен осыдан көремін.Жүрсем-дағы..

Жан-жағы толы тау, суға,Толы бір жүйрік атқа да,Көйлегі жасыл маусымда,Көздері болса қап-қара.Көк ала пішен жиғаны,Шыбынсыз заңғар тауында.Мейірімді..

Дабысын дау-дамай өсірген,Ұрланған аттай боп жүр міні.Қол жетпес еңліктер өсірген,Көгілдір маңайдың тұрғыны.Ол бірақ өзенше гүрлемес,Дыбыс та..

Мен қайтіп енді өмірді кері сүремін?Шөп жеген иттей басымнан шаш жеді мұңым.Жақсылығымның да мен кеше жемісін көрдім,Дәмін де таттым. (Не деген ащы..

Ақтағы қара ирегі балғын,Жария, жаным, жаңалығы айдай.Өртедің – күйдім, үйреніп алдым,Азаптаушы енді жағады майдай.Есім жоқ ешбір пәлені де..

Күйге түсіп айтқан кезде бір мұңды,Күміс үнді көмекейім қылғынды....Ұмтылғанда сүйенетін тіреуге...Саған жетпей, ұстаушы едім құрбыңды.Әуен ойнап..

Біз білмейміз, нәтижесін ел білмек,Сенім менен күш жетелеп әлдебір,Жүрмін егер қолдан келсе бергім кеп,Өзім көрген сұлулыққа мәңгі өмір.Сәті түссе..

Қанды жасақ аққан күнде жосылып,Мына көкке жеткізе алмас, осыны ұқ:Алпыс апаң, қырық жездең жабылып,Тұқымың мен тұқияның қосылып.Бірегей бұл туғаннан..

Жер бетін жаулап алған сәттерде гүл,Аймақты аспанымен ап кел де бұл,Көпіршігін тұтамын дәптерге бір,Сан соғып, соқпас үшін әттеңге құр. –Деген ой..

Ызу-шулы, ащы, қаңғыр әуендер,Шолтаңдатқан еркектің де бұрымын.Құбыланың қабағына тәуелді,Бұдырсыздау, бүрсіз табан ғұмырым.Жартастардың бетін қызыл..

Құтыршақ қыз құтырады жыласам,Ондай жарық бере алмайды мына шам.Ол туралы отынынан орыстың,Жасалынған жас қағазға сыр ашам.Көкем болды оны туып бұл..

Сонша саған не қылдым?Менің Иран-бағымныңалмасын да, гүлін де,айдың аман күніндежелге ұшырдың – ұрлаттың,Не жазып ем, қымбаттым?Сонша саған не..

Желтоқсанда қар ғайып боп, жер гүлдеп,Таңданыстан жатқандай-ақ ел гулеп.Қашқан күлкім езуіме қайта кеп,Атпай-шаппай болғандаймын мен бір..

Мен ұмыттым арабтардан қашуды,Білмейтұғын рыцардай ашулыНеміс тілін...Рингті...бәйгені,Сен ұмыттың маған амандасуды.Өңешімнен тамақ өтпей, шай..

Діндарша өтірікке ерік бермен,Жан емен шындықтан да жеріп көрген.Құдайды көргенім жоқ, көрдім бірақ,Кісіні құдайды да көріп келген.Күніге құлағымда..

Ақ бетіңді бір өпкенім ас еді,Сол қоректің айтып болмас әсері.Алпыс екі тамырымды қуалап,Жүгіретін бар сезімнің әсемі.Сол сезімнен бір музыка..