Әмірхан балқыбек туралы Өлеңдер ✍️

Күн кеше қапырық боп едi,Бүгiн кеп бұлт жауын себедi.Қиқарлау қылықты қыз сындыТабиғат не деген әдемi!Тамшылар тiршiлiк тiлiнде,Тарсылдап жатыр ғой..

Тiршiлiк бұл шақ қалақ көз iледi,Көктемнiң әрбiр сәтi думан қызық.Бұлттар гүлдестедей сезiледi,Сұлу қыз жiберетiн суға ағызып.Жел емес, сезiм шығар..

Көктем келiп жатыр ғой дала гүлдеп,Бала гүлдi көбелек алады үрлеп.Самал, самал, желпiшi сезiмiмдi,Өлеңiме жетпей тұр әдемi леп.Ой жүгiртiп өткенiм..

Қанат қаққан әлде қиял құсы ма?Iлiнбеген еш қылқалам ұшынаӘдемiлiк көрдiм бүгiн, көрдiм деСалмақ түстi жүрегiмнiң тұсына.Мона Лиза одан көрi..

Ақындық қиялмен iлгерi,Ұмтылам өмiрдi бiлгелi.Бар оның мазасыз күндерi,Бар оның ғажайып түндерi.Бейтаныс әуендер әлемiӘлдилеп тербетiп жүр..

Адамдарда оттай ыстық бiр заң бар,Шарап сүзiп жүзiмнен,Жылу алып көмiрден,Сәбилердi сүйiсуден жасайды.Адамдарда және қатал бiр заң бар,Қарамастан..

Мiнi жоқ адам бола ма,Кемшiлiктер де көп менде.Ол үшiн салма табағаОл үшiн менi жек көрме.Маңдайға түскен әжiмнiң,Бұралаң, бiлсең жолдары.Жанымның..

Бес қаруды асынғам жоқ әлi мен,Таңсәрiде қан майданға кiрмедiм.Оқ пен Оба,Көз бен сөздiң бәрiнен,Сендер менi қорғаңдаршы, пiрлерiм.Қызыр баба,Ғайып..

Кiргiзетiн кiшкене үйдiң қызуын,Қызым менiң, кiп-кiшкентай қызығым.Қазiр сенiң былдыр қаққан бесiгiң,Ашар ертең кең дүниенiң есiгiн.Аспан, күндi өз..

Оңашада үйiр екен ойға мұң,Ұлым сенiң ертеңiңдi ойладым.Кей ойыңның мiнезiнен шошынып,Кей қиялдың тәттiсiне тоймадым.Ботақаным, бауыр етiм..

Желмая мiнiп жаһаннанЖерұйық мекен iздеген,Бабалар ерер ұл бардаЕртеңнен үмiт үзбеген.Қиналған шақта бабаныңАруағы жебеп қолдаған,Садақ та тартып сол..

Кеудесi кендi шабыт пенҚонаққа ғана шөлдеген,Бұл қазақ бес күн жалғандаБiр-бiрiн жүзге бөлмеген.Бұл қазақ жүзге бөлмеген,Аруақты..

Есiңде ме?Ол кешегi күнi не деп едi?Ол айтқан-тын:Маған жалғыз керек өлең едi.Тәркiдүние дүниеге не бередi,Не қалады, болмаса не өледi.Ендi бүгiнӨзге..

Қарапайым, асқақ әрi арманым,Ат үстiнде өтсе деп ем өмiрiм.Сәлем жырды қанша аруға арнадым.Қанша арудың таптым екен көңiлiн?Қартайғанда еске ап мәсiх..

Ұйықтап кетсем, түс көремiн, түсiмде,Сенi сонша сүйгендiгiм үшiн бе,Көрем ылғи өзiңдi һәм ананы,Ал, ол сенi ренжiткен болады.Құлақ аспай қысқы..

Мiне, сенi көрмегелi он апта,Тек бейнеңдi шақырамын қонаққа.Сенiкiнен сәл мұңдылау қабағы,Кеш болғанда ол есiгiмдi қағады.Үнсiз ғана тербетiлiп..

Терезеден ай сәулесiн түсiрген,Еңселi үй, жатын бөлме iшiнде,Жiгiт пен қыз бiрiн-бiрi құшақтап,Тар төсекке қисайғанда түсi аппақ,Сыртта әлдекiм..

Теңiз, Теңiз! Мына сенiң толқының,Маған, маған бiтсе екен деп толқыдым.Бiте қалса, сыр шертiсiп жағаменТабиғаттың төл әнiне салар ем!Теңiз, Теңiз!..

Аялағым келiп аппақ гүлiмдi,Ең қуатты сезiмдермен сiңiрлiӨзiңе арнап жазған жырдың бәрiн деЖер, Су, Ауа, Күн өзiне сiңiрдi.Айтары бар ақыным деп..

IЛәйлi мен Ләйләнiң қатары ең,Ғашықтың жайын шын бiлер кiм?Қара тас сияқты қатал ем,Сен менi нәзiк қып жiбердiң.Өзiне бағынбас өз басыКөгiнен бұлттар..

Шаңқан ауылын арманның атап қонып,Қыз қолынан шай iшу атақ болды.Сұрақ болдың – себебi сұлулығың,Бiр шешiмiн таппадым, шатақ болды.Екi түрлi ой..

Мен Пушкин емеспiн,бұл анық,Болмасам болмайын, уайым ба.Жер басып жүргенге жұбанып,Жыр жазам ғашықтық жайында.Махаббат – сезiм бұл киелi,Деймiн де..

Ауру емес,Қасап қолдан өлем мен.Сүйер аруЕрiнiмнен көгерген.– ТүсiнбеппiнҒұмырыңды ұранды,Кеш,– деп жыларАлдыңдағы күнәмдiМен күнәңдi,Кешкем сонау..

Жанарда жарқ етсе бiр ұшқын,Сезiм ғой, қалайша сөнедi?Бiр өлең жазуға тиiспiн,Өмiрдiң өзiндей әдемi.Дүниенi шомдырып арайға,Тiрлiктi күзетер көз..

Алғашқы жол, сен қашанда ауырсың,Жауындардың алдындағы жауынсың.Самалсың сен беттi желпiп ойнайтын,Не болмаса тамыр жұлқар дауылсың.Мүмкiн ол да, гүл..