Исраил сапарбай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Құдайға құлдық ұрып, құлша нандым.Кімге, айтшы, одан өзге мұң шағармын?Күмəнмен күлдібадам күнді өткізіп,Тұманмен түн баласы тұмшаландым.Көңілім көні..

Бұл өмірден –Тұл өмірден жалықтым.Жарық күннің жалғандығын жаңа ұқтым.Шыбын жанды шығара алмай кеудемнен,Жарым түнде жанталасқан ғаріппін!..Бұл..

Бұлбұл құс қонбайды екен бақшаға ұдай,Қор болған жамандарға жақсы əнім-ай...Айналдым ақын емес, əйлеңкеске,Əмірін жүргізгелі Ақша-құдай.Мен де бір..

Қызығы бұл дүниенің қалмағандай,Көңілді мұң қамайды əлдеқандай...Атып сап ұясына қонған Күнді,Əлдекім қанжығасын қандағандай.Қара бұлт лездемде қанға..

Ақынды айтса, əкімдер«Ит көрген ешкі көзденер».Жатсынбай бері жақын кел,Өнеге тұтсын өзгелер.Жақсы көр, мейлің, жаман көр,Ұмытпа елдік..

Доп аунатқан ісім не пендеменен,Теңдігімді теңгермен теңгеменен.Өлең шіркін – жүректің жүзігі ғой,Жүрегімнің жүзігін емге берем.Бейопа ма?Алланың..

Өлгеннен соң мың сұңқылда, мың қайғыр,Енді қайтып тумайды ғой мұндай жыр:Қыстыгүні қауырсыны түлегенҚұстың үнін құба таңнан тыңдай жүр.Сөйлейтұғын..

Өлді...Көмді...Келді...Кетті...«Қайыр-қош!..»Ажал шіркін кімді кімнен айырмас?Қорымжайға келгенімен, қонбайдыҚосағың да – күн кешегі қойындас.Қу..

Көктем келіп қалады-ау бүгін, ертең –Таңғы ұйқыңнан ояндың күліп, еркем.Сағым қуған баланың қиялындайСағындырған даланың гүлі көркем.Таңғы ұйқыңнан..

Хақтан да қаймықпайтын Алакүлік,Қақпаңда – қабаған ит, қара құлып.Сен жүрсің ойнастан да олжа тауып,Мен жүрмін Айлы аспанға қарап ұлып.Амал не жүріп..

Сен бірінші емессіңҚазақы хан тағына.Назалансаң,Назар сал«Абылайдың алқабына»,Арқаны да,Билеген алқаны да,Данасы да,Даланың дарқаны да!Біз де...Соңы..

Үстіңді өзің шеш,Көрқау көз сезімге өш.Көркіңе көңілімКөншімей көз ілмес.Əрі азап,Əрі емшім –Əлдебір əлемсің...Тамұқта тəн жанып,Жұмаққа жан..

Ұшқым келмейді көкке де,Түскім келмейді көпке де.Мен ғана емес,Бұл таққаЖабысып өлген көп кене...Тақ барда Хаққа бас ұрман,Басымнан сөз де асырман!

Түсінбей өтерсің сен мені...Адамның қайғысы –Наданның менмені.Ізгілік шетінер,Шер буса кеудені.Періште неғылсынЖердегіПендені.Түр-өңім..

Анда-санда...Есімнен танбасам да,Татып қоям əзəзіл қу арақтан,Алдымдағы ағалар дуалатқан...Жаба тоқып жауырды неғылайын,Күндік жерге жетеді күнəм..

Түпнұсқаң – бір мысқал,Көзімнің аясы сенен кең,Кеңдікке кенелген.Көктегі Күн анауСарыуыз сəбидейБесікке бөленген.Айдың төсінен аңқыған ақ..

Қайтсем екен?Қайтсем екен, Аллам-ау?Сенен өзге сенетін жан қалмады-ау...Таңғы ырзығым,Тарыдайын шашылған,Тағдырыма бола алар ма талғажау?Жан даусыма..

Домбыра,Жылатасың,Жұбатасың...Көңілді жардан, құздан құлатасың.Жанымды жас баладай еркелетіп,Əлдилеп, аялауды ұнатасың.Даусыма қоңыр үнің дөп..

Аяғыңды шалыс бассаң аңдамай,Қасыңа кеп демейді ешкім «хал қалай?»Жамау жүрек,Жадау көңіл жандарғаШынымен-ақ мейірсіз бе ең, жалған-ай?Алды-артыңды..

«Өлгендер жақсы...»Ол рас, тірілер жаман...Бірінен бірі, əйтпесе, түңілер ме адам?Құбылстанға ұқсайды дүние мынау,Ібілістанға ұқсайды «ірілер»..

Ақүрпек əлем,Аққудай неткен əппақ ең?!Дегбірсіз жүрек дерттенсе,Кімнен таппақ ем?Жалғыздан-жалғызқалдың-ау,жаным, бөлмеңде,Бармақты қыршып,Жаныңды..

Қаңтар...Ақпан...Қарауылдап отбасын,Түнді ұрладым,Сындырмадым шөп басын.Əншейінде «əу» деспеген ағайынБар-жоғымды қайдан менің жоқтасын?!Қыз бен..

Қаңтар...Ақпан...Қарауылдап отбасын,Түнді ұрладым,Сындырмадым шөп басын.Əншейінде «əу» деспеген ағайынБар-жоғымды қайдан менің жоқтасын?!Қыз бен..

Дейсің-ау: «Өлең – шығын,өлең – шығын»Осы ма өзекжарды өрең, шының?Көзіме елестеді,Сені көріп,Ызыңдап құлақ-миды жеген шыбын...Қашанғы қамың болса..

Ақылымнан болса егер айлам басым,Жағдайымның сезер ме ем жəй болмасын.Қалтылдаған қайықтай күй кештің-ауҚалталының қасында, қайран, басым?Бағым..