Қасымхан бегманов туралы Өлеңдер ✍️

Жаратушым мені еркін жүрсін деген шығарсың,Бұл өмірдің қадірін білсін деген шығарсың.Анамды алып... жылап ап, күрсін деген шығарсың,Асу бермес биікке..

Қай қырда қалдың, қиылып туған ай сындым,Қай жырым менің үзілді ұшына жетіп қай шыңның.Жабылып бәрің, соңыма менің түсердей,Жолыңды кестім..

Белдерден асып қайырылмай кеткен қара жол,Шолпандай таңғы дара еді ол.Далалық біздің шалдардай сергек дана еді ол,Кей сәтте сәби бала еді..

Арықтардан су ағады жосылып,Көктем таяу... сүйеніш қой осы үміт.Үкіметі көшіп кеткен Алматы,Құлазиды меніменен қосылып.Басым қатып толқын-толқын..

Мына дүние көктем сайын көктейді,Тағдыр адам мүмкіндігін шектейді.Сені сүйіп өту үшін жалғаннан,Жалғыз рет сүрген өмір жетпейді.Бір-ақ рет сүрген..

Алдымнан менің керілген жұмбақ жол күтті-ау,Бес белден астық... мұнартқан асу қорқытты-ау.Көзіме оттай басылған қайран туған ел,Көңіл құрғырды тағы..

Қары тау боп үйілген,Қарауытып жол жатыр.Жүгі тең-тең түйілген,Состав темір жолда тұр.Шыққан канден бұрыштан,Тіміскілеп бау ішін.Әлдекімді..

Сәуір тәуір болмады биылғы бұл,Сағағынан дір етіп қыйылды гүл.Долы дауыл бұтақты ала қашып,Көкірегіме өзендер құйылды бір.Көкірегіме өзендер құйылды..

Қора жақта ескі күбі, орақ тұр,Қаңқу сөздер бұл ауылда борап тұр.Ыстық күнде тұт ағаштың қалғығанТүбінде отыр мысық тышқан аңдыған.Әріректеу кескен..

ЕсiмдеКүреңбел қырлары,Беймаза жылдарым зырлады.Ол кезде бозбала ақын едiм,Бiр сен деп төгiлген жырлары.Есiмдесүйдiң сен асылым,Мен-дағы армансыз..

Қоңыр күймен өтіп жатыр өмірім.ЖұмекенҚоңыр ұл ем, қоңыр үйде ержеткен,Қоңыр ырғақ жүрегімді тербеткен.Қыратында гүл теретін қоңыр қыз,Қалды артымда..

Жаздың бір әсем кешінде,Сарыағаш бағы есімде.Дірілдеп аппақ саусағың,Келе алмай тұрдың шешімге.Хабарласпадың, арайлым,Почтаға күнде караймын.Елігім..