Қасымхан бегманов туралы Өлеңдер ✍️

Жебемеген жетiм менен жесiрдi,Өлеңшiлер аяспасқа бекiндi.Жүрiп өткен иiр-қиыр жолдарым,Менiң нәзiк ғұмырнамам секiлдi.Жанына ерiп арманы асқақ..

Алматыға келді тағы, гүл көктем,Гүл көктемдер сағындырып жүр көптен.Еске түсті бозбала кез алаңсыз,Баяғыда қыздарменен бір кеткен.Алматыға тағы келді..

Алматыға қар жауып тұр ақпанда,Жаңа ғана атқан мынау ақ таңда.Алатауға қарап тұрдым балконнан,Аппақ дүние сыр жасырып жатқанда.Бала кезгі аппақ..

Көре алмадым ауылымның таңдары,Жарқырайды түнгі қала шамдары.Қарап тұрып келбетіне қаланың,Қиялыммен туған жерге барамын.Бір ұлы едім күні кеше..

Сен биікте жүрсін деп төмендегем.МұқағалиСендер аман болыңдар асылдарым,Бір мұң барын кеудемде жасырмадым.Қарап әбден үйренген биіктерден,Шыңдар..

Бұл жылдар кеткем қамысты көлдертауменен, таспен достасып,Сен жаққа қарай тізіле ұшқанқұcтарға үнсіз қараймын.Шұғыла шашып қарақат көзіңжымиып тұрып..

Ұға алмасам жүрегіңнің жарасын,Сезім менен махаббаттың арасын.Шатастырып алған болсақ нетерміз,Екі жаққа бөлек-бөлек кетерміз.Қоштасалық қимай тұрып..

Барлығы ұмытқандай мені мүлде,Көргем жоқ бұндай азап өмірімде.Жолданбай қалған кейбір хаттарымдай,Жазылмай қалған шағым көңілімде.Туған жер жайлы..

Мен, мен едім, мен едім...МахамбетСырласудың реті бүгін түсті-ау сізбенен,Бозбаласы ем ауылдың кездесетін қызбенен,Күшігің ем кешегі, арлан болдық..

Кiндiгiмдi кескен жұрт,Кiр-қоңымды жуған жұрт.Қазтуған жырауТашкенге қарап жылағым келдi ардақтым,Әлденелердi өзiңнен қайта сұрағым..

Сиқырлы еді-ау жаңбырлы көктем,Мәңгілік арбап мені ертіп кеткен.Тірлік пен өлең соңыңда жүріп,Сендерді қалай ұмытып кеткем.Өңірді көкке бояған..

Шіркін мына бұлақты-ай бүлкілдеген,Балалығым қап қойған күлкімменен.Содан кейін қаңғыдым, елден жырақ,Қасқырыңмен серік боп, түлкіңменен.Айнала аққан..

Мөп-мөлдір-ау, бұл ауылда көк пен жер,Әне анау атам асып кеткен бел.Мұғалім мен ата-анадан тығылып,Алғаш рет темекі ұрлап шеккен жер.Бәрін, бәрін өз..

Неткен қайғы, неткен мұң,Жан жүйкемдi жүндей түткен өткен күн.Баяғыда осы ауылдан мұңайып,Елден жырақ қайғы арқалап кеткенмiн.Өзiмдi iздеп кетпесiме..

Қасиетті құпиям бар санамда,Ол қасиет бартын менің анамда.Жұматайды жабырқатқан қара жол,Бүгін міне, қолын созды маған да.Не айтамын алыпсатар..

...Бір күлермін ғарыш жаққа кетерде,Көп кещеге мен несіне кектенем.Бізге бақтың сірә қолы жетер ме,Мұқағали, Төлегенге жетпеген.Жұматай..

Оңтүстікте бір қала бар – гүл қала,Арулары қарайтұғын ұрлана.Осы жақта танысқан ем, алыста,Түсіме ылғи кіретұғын бір бала.Мұнда келсең армандарың..

Ана арудың бойында балам кетіп барады,Жанарында әкемнің заман кетіп барады.Алысуға дұшпанмен күннен күнге, бауырым,Шамам кетіп барады.Толқын, толқын..

Күшік ит бөрі ала ма жабылса да...АбайДосым ғой деп жан сырымды ақтарғам,Сосын... өсек өрттеріне қақталғам.Бір әңгіме айтқым келіп оқталғам,Сол бір..

Мақсат-алыс, өмір шақ.АбайЖесірлерін қаңғытып,Жетімдерін жылатпаған ел едік,Ұлтқа қарсы мұңсызды ұнатпаған ел едік,Көңіл түссе көл едік,Хас дұшпанға..

Правосудья и правды я вовсе не вижу в тебеНизамиКөп қалған бұл көңіл көнерген,Барақат таба алмай өнерден.Сөзіне құлақ сал, қалқам-ау,Ақынның артынан..

Тілейтұғын жан болса егер саған бақ,Мені өткізіп жібермейтін амалдап.Ит терімді қаптар менің басыма,Достасқаннан қоштасқанша жамандап.Жұматай..

Бұл орта біздің шеттеткен топ боп ірісін,Айтқым келмейді, айтпаймын оны құрысын.Байқап жүр бала, аңқылдай берме мен құсап,Сұқ көзден таса қалмайды..

Білемін сіздер өшсіздер,Қан жоса болып үзіліп кеткенҚаддафименен ыржақтапсуретке түскен ессіздер.Ессіздер мынау ғаламдыжайлап барады..

Жиделібайсын – көзімнің жасы ыршыған,Санама жетті-ау ғасырлар сыры сыңсыған.Бабамнан қалған қайғылы мұңы өлкенің,Жазира белді, көгілдір көлді..