Жесір туралы Өлеңдер ✍️

Лида, досым айнымас,Ұйқыда жатып тымырсық,Рахатқа қанып жаның мас,Жатасың кейде ыңырсып?Махаббат сәтті шағында,Арманға нені балайсың?Сен неге жатып..

Бұрында болыпты бір жесір қатын.Жерлі-жесір қатын боп шығарды атын.Жерін майлап, ас, киім қылды байқұс,Қолында болмаған соң сатар сатым...Бір бай..

Сау болсаң,әңгіме айтып шешілер ең,Жау болсаң,үйге ойран сап, есірер ең.Үйіме ішіп келіп, үнсіз кеттің,немене дәметесің осы менен?!Мас..

Естігенбіз «жесір әйел» дегендіБұл сөз содан жегі құрттай жегенді,Алғашында түрпі тиіп құлаққаОнашада көз жасымды төкен-ді...Ойрандаған жарқын жүзді..

Жесір отыр басынан тайған бағы,Халі бейне балықтай қайраңдағы.Көре алмады қызығын көктем шақтың,Оралмады бақыты майдандағы.Жас аруды үрейлі ой..

Лида, досым айнымас,Ұйқыда жатып тымырсық,Рахатқа қанып жаның мас,Жатасың кейде ыңырсып?Махаббат сәтті шағында,Арманға нені балайсың?Сен неге жатып..

Жарын жоқтап зар қағады бір жесір,Қаралыға қан жұтқызып тіл кесір.Нұры шалқып нәзік әйел жанының,Бұрынғыдай төкпейді енді гүлге сыр.Қамығады қара..

Жесір желдер желігіп желген кеште,Ойға сезім айналды жөн бермеске.Он бесінде толған Ай толықсығанСен де он бесте,Құралай,Мен де он бесте.Көмкерілген..

Бұл қайғың түсінікті шын естіге: жұбатып айта алмаймын ешбір əнді. Ол жұрттың бақыты үшін күресті де, ал өзі сендік болып кетті мəңгі.Ел кегін қару..

Стамбул маңындағы зиратты аралай жүріп əлсізжылаған əйел үнін естідім. Жанымдағы Мырза Əли оныңсөздерін былайша түсіндірді:Шынымен жоқсың ба енді..

Жеңгейлер де бар ма деп жесір қалған,Сыздықтатып сыр тартам не сырлардан.Тұяғынан аттардың жата қалып,Күй тыңдаймын келешек ғасырлардан.(Ө.НҰРҒАЛИЕВ...

Табиғат, болармысың тастай жалған,Ол бірақ тіршілігін бастай алған.Жасынан жетім өсті,Айта берсең,Сол келін күйеуден де жастай қалған.Жалғыздың үні..

Көңілімнен тасқындап жыр ағылып,Көзім шайдай ашылған мұң арылып. Соғыстан соң жетілген жетім едім,Көз жасыма өзімнің суарылып.Көктемдердің көзінен..

Күні құрсын жесірдің күйеуі жоқ,Күйеуі жоқ –Сенімді сүйеуі жоқ.Келмейді де тұрады көңіл күйім,Домбырадай тұрақты тиегі жоқ.Біреу шертіп кетеді..

Мінезімді қу заман ашындырды,Шибұттарға кешегі басындырды.Қайыршы қып ақын мен жазушыныЖүрегімді жаман-ақ шошындырды.Дей бастықтар болмады досым..

Ей, жiгiттер – алмас қылыш, ақ сүңгi!Жаным сезер жаманыңды, жақсыңды.Ала құйын алып-қашпа ат сындыҚоя тұрсаң неттi жеңiл нəпсiңдi?!Қоя тұр да.....

Көтеріп нәзік жүрек ба-а-р құсаныЗар қылып,Зарықтырып жар құшағы.Мысалы сыңары өлген ақсұңқардай,Қасынан қалбалақтап қарға ұшады.Арды ойлап,Бір..

Жебемеген жетiм менен жесiрдi,Өлеңшiлер аяспасқа бекiндi.Жүрiп өткен иiр-қиыр жолдарым,Менiң нәзiк ғұмырнамам секiлдi.Жанына ерiп арманы асқақ..

Қас тағдырдан қолды жайып қолқалап,Сұрадың сен жылы рай мен оң қабақ,Төлегенін күткен зарлы ЖібектейҚара көзің күңгірт тартты жол қарап.Сендің шексіз..

Енді ойласам,...отыздарға мол келген,жесір еді, кесір еді сол жеңгем,бұрым болып өрілмейтін қара шаш,білек түгіл, көрінбейтін қол жеңнен.Қолаң шашты..

Қайран шешем Зеріп марқұмға ескерткіш етем бұл дастанымды.ПРОЛОГБағында бал гүлі нұр, бұлбұлы жыр,Болсаң сен Алматының тұрғыны бір,Күміспен..

Мен жалындап өтемінқариялардың қимайтын жас шағы болып,балапандардың талпынар асқары болып,ару қыздардың аңсаған арманы болып,асқақ жандардың алаулы..

Жап-жас еді жарынан жесір қалғанда,Одан ауыр күйік бар ма екен жалғанда.Алған еді майданның қара қағазынЖиырма үшке жасы жап-жаңа ғана..

Ақ жүрегін тербетіп,Ер көңілін желдетіп,Ақсүйектің баласынҚара ұлына теңгеріп,Қоңыраулы найза өңгердім.Жетімдерге жем бердім,Жесірлерге жер..

Жиырма үш жасымдаБұл өлең жазылған,Басында табылмайӨзіне лайық ән.Мұңлы, күйсіз, жесір боп жатыр еді,Мінеки, ойланып,Өз әні табылған.
Бақытсыз..